سرویس ورزش مشرق - تیم های ملی پایه، محلی برای تربیت و پرورش استعدادها و ظرفیت ها هستند اما ویژگی های خاص این رده ها موجب شده تا نگاه بدانها، با ملاحظات روانی و فنی مختلفی مواجه باشد. همین نیز باعث شده تا رویکرد عمده به این تیم ها از فضای حرفه ای دور باشد تا با مقتضیات سنی و روحی آنها تطابق پیدا کند. اتفاقی که نه تنها در دوران حضور حسین عبدی در تیم ملی نوجوانان و حالا هم جوانان رخ نداده که در جهت عکس آن هم حرکت شده. موضوعی که نه تنها انتقاد برانگیز و نگران کننده است که شائبه ها و ابهاماتی نیز در پی داشته که می طلبد بررسی جدی نیز صورت بگیرد.
درباره فوتبال ایران بیشتر بخوانید:
اقبالی: سرخابی‌ها از مدیریت ضربه می‌خورند
حسرت ۲۰ ساله فوتبال ایران برای کسب توپ طلا
حسین عبدی گویا فراموش کرده که تیم ملی رویکردی مقطعی دارد و تفاوت ماهوی با باشگاه ها. او با برگزاری اردوهای متعدد و پیاپی که خارج از عرف و منطق فوتبالی است، روندی را ایجاد کرده که حتی باشگاه های رده جوانان نیز از آن دور هستند! حالا نیز که انتقادات زیاد شده که در این تیم چه رخ می دهد، فریادهای احساسی و غیراصولی سر می دهد و از پاسخگویی به ابهامات طفره می رود. آنچه اکنون در این تیم با هدایت عبدی در حال رخ داده است، از مرز خطر و هشدار نیز گذر کرده و نیاز به ورود جدی تری دارد.
تیم ملی جوانان اکنون به یک تیم باشگاهی شبیه شده که با حسین عبدی به بیراهه می تازد. حاصل عملکرد ضعیف و ناتوانی این مربی را در تیم نوجوانان به وضوح دیدیم و گویا حالا نوبت جوانان است ...