به گزارش گروه فرهنگی مشرق، محسن فرجادی در خبرآنلاین نوشت:
 
عباسِ آژانس شیشه ای، همان جوانک لاغر اندامی که در مسیر هوایی تهران - لندن بعد از آن همه مکافات جان داد را که به خاطر می آورید!؟ حاج کاظم نمایش قبل از پرواز را راه انداخت تا مگر همرزمش را نجات دهد و آخر هم نشد.
 
خیلی از ما فکر می کنیم جانبازی یعنی گرین کارتی برای زندگی بهتر! یا امتیاز ویژه ای برای کسب فرصت های نابرابر. شاید برای بعضی ها باشد، اصرار دارم فقط «بعضی ها» اما خیلی ها همان عباسی هستند که «آخرش گوشت قربانی اند»
 
سال گذشته که به عنوان خبرنگار به حج مشرف شده بودم در بخشی از گزارشی با عنوان «یک جانباز چطور تا سر حد مرگ می‌رود؟» نوشته بودم«حرفها و گلایه های همسر حاج حسین بماند برای وقتی دیگر». در آخرین شب حضور در منا به صورت تصادفی فهمیدم جانبازانی که به حج مشرف می شوند تا قران آخر هزینه سفرشان را می دهند، آن هم دوبله!
 
چرا که اغلب این عزیزان بدون حضور همراهی نمی توانند به حج مشرف شوند. البته اگر پولش را داشته باشند همسرشان که عمری دور سرشان چرخیده، آنها را در این سفر همراهی می کند و اگر نداشته باشند یکی از مردان فامیل که سه و خورده ای نقد دارد جایگزین می شود.
 
تا آن شب فکر می کردم جانبازان معزز قطع عضو و نخاعی که با مشقت حاجی می شوند رایگان به حج مشرف می شوند ولی وقتی از همسر یکی از آنها شنیدم که چقدر «چزانده» شده‌اند که «اگر پول فیش را تهیه نکنید یک نفر دیگر جایگزین می شود» فهمیدم که همیشه این عباس ها هستند که گوشت قربانی اند.
 
هرکدام از این عزیزان پس از آنکه با آنها تماس گرفته می شود اگر فیش حج داشه باشند که در همان سال عازم می شوند و اگر نداشته باشند تا پارسال به قیمت 3میلیون و پانصد هزارتومان باید فیش حج را از نهاد مربوطه که بنیاد شهید و امورایثارگران است خریداری کنند و یک فیش هم برای همراهشان بخرند.
 
سال گذشته بعد از آنکه مراسم استقبال از کاروان جانبازان در فرودگاه مدینه تمام شد یکی از زائران که در همان پرواز از تهران به مدینه النبی آمده بود از من که دوربین از گردنم آویزان بود و از اتوبوس حامل جانبازان پایین می آمدم و پرسید: اینا کی بودن!؟ گفتم: کاروان اول جانبازهایی که مشرف شدن حج. و حاجی بعد از آن گفت: سی ساله پول مملکتو دارن صرف اینا می کنن! سر تکان داد و رفت!
 
ای کاش جانبازها به اندازه هنرپیشه ها ارزش داشتند.