گفته مي شود اين عکس مربوط به جلسه اي است که شهيد آيت الله صدر براي مذاکره درباره حمايت از انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني(س) و بررسي موضوع اخراج طلاب ايراني و افغاني از عتبات و حوزه هاي علميه عراق توسط رژيم بعثي، با آيت الله سيستاني و برخي همدرسان و شاگردان ايشان برگزار کرده است.
در کتاب "شهيد عراق.. صدر اول" درباره اين جلسه به نقل از برخي مراجع آمده است که شهيد آيت الله صدر پس از برگزاري اين جلسه و جلسات مشابه آن با ديگر علما و مراجع مقيم نجف، تأکيد کرد که "تنها شخصي که با من در اين زمينه، توافق کامل و ديدگاهي کاملاً روشن داشت، آيت الله سيستاني حفظه الله بود."
شهيد صدر همواره به همه توصيه مي کرد که از محضر درس امام(س) بهره جويند و در جريان انقلاب اسلامي از ياران، شاگردان و مريدان خود خواست تا از حمايت انقلاب دريغ نورزند.
وي در پي پيروزي انقلاب اسلامي ايران در 22بهمن 1357، شهيد صدر در پيامي به شاگردان خود اعلام کرد: «...در اين لحظات پرشکوه که پيروزي بي نظير و ترديد ناپذير اسلام، به دست ملت مسلمان ايران و به رهبري حضرت امام خميني به منصه ظهور رسيده است، بر هر يک از شما واجب شرعي است که با تمام توان در خدمت انقلاب اسلامي قرار گيريد؛ چرا که هر کار سازنده جديدي حتي به همکاري ناتوان ترين مردم هم نيازمند مي باشد و نيز لازم است اين واقعيت روشن شود که رهبري امام خميني تجسم عيني آرمان هاي اسلام در ايران امروز است. از اين رو بايد پيرامون آن را گرفت و با اخلاص با چنين رهبري برخورد کرد و به حمايت از اهداف و مصالح آن پرداخت و به ميزاني که او خود در چنان هدفي ذوب گرديده در شخصيت عظيم او ذوب شد.»
در تاريخ 19 جمادي الاول سال 1400 برابر با 16 فروردين 1359، عمال رژيم بعث، وي را دستگير و به زندان منتقل کردند.
آيت الله صدر در زندان در معرض شديدترين شکنجه ها به دست شخص صدام قرار گرفت و سرانجام نيز به همراه همشيره مکرمه اش، روز سه شنبه 19 فروردين 1359 در زندان عراق به شهادت رسيدند.
پس از اين که پيکر مطهر شهيد به بستگانش تحويل شد، آنها جنازه ايشان را غرق به خون با آثار ضرب و جرح بسيار يافتند و محاسن ايشان نيز کاملاً سوخته بود.
خدايش رحمت کناد.