مشرق----بی شک مشاجرات کتبی وشفاهی رؤسای سه قوه در روزها و هفته های گذشته  را باید با بیانات صریح و هشدارگونه امام خامنه ای در جمع دانشجویان و دانش آموزان پایان یافته تلقی کرد. پایانی تلخ که می توانست با تدبیر یکی از رؤسای محترم به شکل دیگری رقم بخورد. تلخ از آن باب که رفتار برخی از مسئولان کشور، نهایتا جانشین امام عصر را مجبور به موضع گیری علنی کرد و بی شک این برای رهبری که سکان عبور از یک پیچ تاریخی را به دست دارد، سخت و ناگوار است.
شاید هفته گذشته بسیاری از مردم که کامشان از این مشاجرات تلخ شده بود، در انتظار چنین نهیبی از سوی رهبری انقلاب بودند، نهیبی که برای بسیاری از مردم به نوعی تداعی کننده هشدار امام امت (ره) در سال های نخست انقلاب و بحبوحه جنگ خطاب به روسای قوای آن روز بود و البته باید امیدوار باشیم که این بار کسی با شکستن نهی رهبری انقلاب، مهر خیانت را به پیشانی خود نزند.
از همان ابتدای هفته های گذشته که شعله های آتش این اختلافات از جلسات خصوصی به دامن جامعه کشیده می شد، بسیاری از دلسوزان کشور نگران نتیجه این مشاجرات و سوءاستفاده ای که فتنه گران داخلی و خارجی از آن خواهند کرد، بودند. شاید از همان ابتدا قابل پیش بینی بود که این دعوا چند سر باخت است و تقریبا همه اطراف آن نیز مقصرند چرا که هر یک از اطراف این مشاجره با ادامه دادن کتبی و شفاهی مشاجرات به نوعی هشدارهای ناصحانه قبلی رهبری انقلاب را نادیده می گرفتند.
در این بین اما در کنار فتنه انگیزی ای  که برخی از رسانه های همسو با فتنه گران داشتند و تلاش می کردند با برجسته کردن این اختلافات، مقدمات فتنه انگیزی های آینده خود را آماده کنند، برخی گروه های مرجع مانند اکثر رسانه های اصولگرا ، تشکل های دانشجویی و چهره های سیاسی و تاثیرگذار به خوبی عمل کردند و از همان ابتدا با محکوم کردن اصل این منازعه، ضمن یادآوری بیانات گذشته رهبر انقلاب تلاش کردند تا رؤسای محترم سه قوه را به مهمترین وظیفه شان که همان خدمتگذاری به مردم است توجه دهند .
در مقابل اما برخی از رسانه ها و چهره های متنفذ نتوانستند آن نقشی که از ایشان انتظار می رفت را ایفا کنند. این دسته هم که بعضا با جانبداری از هر یک از اطراف این نامه نگاری ها به آتش این التهاب می افزودند، باید پاسخ دهند که چرا به نهی چندین باره رهبری انقلاب توجه نکردند؟ بویژه که از نگاه رهبر انقلاب اصل این مشاجرات بی حاصل و مضر بود و البته به میان مردم کشاندن آن ضرری مضاعف داشت و قطعا جانبداری از هر طرف دعوا به مخاطرات این ضررها می افزود.
متاسفانه برخی از تشکل ها ، جبهه ها قرارگاه های فرهنگی و احزاب سیاسی حتی برخی چهره های موجه که در بسیاری از حوادث و اتفاقات دیگر بویژه در انتخابات ها به میدان می آیند و نقش عمارگونه برای خود تعریف می کنند و بعضا به خوبی هم عمل کرده بودند، در این بزنگاه جا ماندند و هیچ اثری از آنها دیده نشد. این جماعت انگار در خواب بسر می بردند در حالی که بی تردید اعلام موجودیت آنها برای چنین مقاطعی تعریف شده است و نه فقط در روزهای نزدیک به انتخابات ها و کشمکش های سیاسی ای که به رأی مردم نیاز دارند یا روزهای ملی ای که با صدور بیانیه مردم را به راهپیمایی دعوت کنند!؟ که اگر بیانیه هم ندهند، امت اسلامی خود پیشتاز این میدان خواهد بود.
به جا و شایسته بود تا همه ما در این ایام به مطالبه گری از سران قوا بپردازیم که چرا به نهی چندین باره و صریح رهبری انقلاب مبنی بر حرمت اختلافات علنی و تضعیف یکدیگر توجه نمی کنند. این نکته باید به عنوان یک شاخص در اندازه گیری و ملاک سازی فعالیت های سیاسی موثر باشد. بدون تعارف همه مسئولین کشور از ما نمایندگان مجلس تا وزرا و مجموعه دستگاه قضایی و همچنین رؤسای قوا و نهادهایی مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام تا دیگر تشکل های حاکمیتی، نظامی و ... باید در عمل خود را گوش به فرمان ولی امر و جانشین امام عصر نشان دهند. رؤسای قوا و همه مسئولان کشور باید بدانند که ارزش ، احترام و قیمت ایشان به میزان پایبندی شان به دستورات و فرامین ولی امر مسلمین و جانشین امام عصر است.
در کتاب شریف ارشاد القلوب دیلمی روایت شریفی نقل شده که شاید ذکر آن بی مناسبت با حوادث این روزها نباشد. روزی نبی مکرم اسلام با نوجوانی برخورد کرد. نوجوان که از دیدن رسول خدا چهره اش گشاده و لبخند بر لبانش نقش بسته بود، خود را به پیامبر رساند. حضرت به او فرمود: ای جوان من را دوست داری؟ گفت: به خدا قسم، آری ای رسول خدا. پیامبر پرسید: همچون چشمانت؟ و جوان پاسخ داد: بیش از آن ای رسول خدا. حضرت فرمود: همچون پدرت؟ جوان گفت: بیشتر از آن و رسول خدا عرض کرد: همچون مادرت؟ جوان باز گفت: بیشتر یا رسول خدا. پیامبر فرمود: همچون دوست داشتن خودت؟ جوان بی درنگ گفت: به خدا قسم بیشتر از خودم . در این جا پیامبر اکرم جوان را با سئوال دیگری آزمود و فرمود: مرا همچون پروردگارت دوست داری؟ و جوان با کمی تأمل پاسخ داد: ای رسول خدا این مقام نه برای شماست و نه دیگری. در حقیقت من شما را برای دوستی خدا دوست دارم. با پاسخ این جوان، نبی مکرم اسلام به همراهان خود رو کرد و فرمود: این گونه باشید.
اکنون در مقامی متفاوت از جایگاه پروردگار عالم ، رسول خدا و اصحاب خاص ایشان، در مقیاسی دیگر و از منظری دیگر باید به همه مسئولان و بویژه رؤسای قوا بفهمانیم که ما آنها را به خاطر تبعیت شان از رهبری انقلاب دوست خواهیم داشت و اگر قرار باشد که در برابر فرامین نایب امام عصر درجا بزنند، واقعا چه انگیزه ای برای دوستی با آنها خواهیم داشت!