مشرق- روزی یکی هوس کرد و فیلمنامه ای نوشت و بعد بدون هیچ مجوزی رفت و آن را ساخت و بعد همین جوری رفت و مسئول جشنواره کن که از آنجا رد می شد او و فیلمش را دید و بفرما زد و فیلمش را همین جوری در جشنواره کن نمایش دادند و بعد یک عده آدم بی خبر از همه جا آمدند و شلوغ کردند که چرا ارشاد به این فیلم مجوز داده و چرا سیما فیلم برای این فیلم پول خرج کرده و چرا این فیلم از سوی ارشاد به جشنواره کن معرفی شده، و چرا چرا و...! غافل از این که هیچ کس به این فیلم هیچ مجوزی نداده بود! اسم فیلم هم این بود! یک خانواده محترم!
1- قدیم ها مرد بودن ارج و قرب داشت! مرد اگر غلطی می کرد پای غلطش می ایستاد و می گفت من بودم و غلط کردم! این روزها مرد بودن دیگر ورافتاده است. طرف غلطی می‌کند، وقتی گند کار در می آید می‌گوید من نبودم، من اساساً تکذیب می‌کنم! نامرد! لطفاً مردباش و بگو من به این فیلم مجوز ساخت دادم، من پول بیت المال را برای ساخت این فیلم خرج کردم، من این فیلم را به جشنواره کن معرفی کردم، من بودم و غلط کردم.
2- اگر این فیلم مجوز نداشته، چطور ناجا با آن همکاری کرده است؟ (صحنه های تصادف و...) چطور در خیابان فیلم برداری کرده اند؟ چطور از آرشیو صدا و سیما استفاده کرده است؟ همین جوری؟ یعنی هرکسی دلش بخواهد می تواند راه بیفتد و در کوچه و خیابان فیلم برداری کند و ناجار را سر صحنه اش بیاورد و از آرشیو صدا و سیما استفاده کند، همین جوری ؟!
3- اگر فیلم نامه (خانواده محترم) درباره تخلفات مالی صدا وسیما بود، یا درباره مناسبات پشت پرده برنامه سازان و مدیران سیما و یا به توصیف واقعیت های ناگفته سازمان و سیما فیلم و... باز هم مدیران سیما فیلم با دست و دل بازی هزینه ساخت آن را تامین می کردند؟ شاید هم نخواندن فیلم نامه ها در بعضی جاها رسم رایج باشد! مثلاً اکبر یا اصغر فیلم نامه بیاورد و مدیر سیما فیلم هم بگوید: «داش اکبر و عشق است! چقدر می خوای داشم!؟» آخرش هم گویند ما که نبودیم.
5- با این اوصاف این سوال را یکی باید جواب بدهد که آیا همین جوری بدون پول و مجوز حمایت سیما فیلم و معاونت سینمایی و ... می شود درباره سیما فیلم و سازمان سینمایی با وزارت ارشاد فیلم ساخت؟
1- قدیم ها مرد بودن ارج و قرب داشت! مرد اگر غلطی می کرد پای غلطش می ایستاد و می گفت من بودم و غلط کردم! این روزها مرد بودن دیگر ورافتاده است. طرف غلطی می‌کند، وقتی گند کار در می آید می‌گوید من نبودم، من اساساً تکذیب می‌کنم! نامرد! لطفاً مردباش و بگو من به این فیلم مجوز ساخت دادم، من پول بیت المال را برای ساخت این فیلم خرج کردم، من این فیلم را به جشنواره کن معرفی کردم، من بودم و غلط کردم.
2- اگر این فیلم مجوز نداشته، چطور ناجا با آن همکاری کرده است؟ (صحنه های تصادف و...) چطور در خیابان فیلم برداری کرده اند؟ چطور از آرشیو صدا و سیما استفاده کرده است؟ همین جوری؟ یعنی هرکسی دلش بخواهد می تواند راه بیفتد و در کوچه و خیابان فیلم برداری کند و ناجار را سر صحنه اش بیاورد و از آرشیو صدا و سیما استفاده کند، همین جوری ؟!
3- اگر فیلم نامه (خانواده محترم) درباره تخلفات مالی صدا وسیما بود، یا درباره مناسبات پشت پرده برنامه سازان و مدیران سیما و یا به توصیف واقعیت های ناگفته سازمان و سیما فیلم و... باز هم مدیران سیما فیلم با دست و دل بازی هزینه ساخت آن را تامین می کردند؟ شاید هم نخواندن فیلم نامه ها در بعضی جاها رسم رایج باشد! مثلاً اکبر یا اصغر فیلم نامه بیاورد و مدیر سیما فیلم هم بگوید: «داش اکبر و عشق است! چقدر می خوای داشم!؟» آخرش هم گویند ما که نبودیم.
4- این فیلم خیلی حقیر بود! آن قدر که ارزش نقد و گفتن و نوشتن را ندارد. اما حکایت مسئولان فرهنگی مملکت خیلی شنیدنی و گفتنی و خواندنی است. اگر یکی بیاید و در فیلم نامه اش اول و آخر فلان مسئول را زیرو رو کند و بعد داش اکبر بیاید مجوز و پول ساخت فیلم را خواهد گرفت؟ یعنی مسئولان محترم فرهنگی این قدر شنگولند که نمی دانند برای ساخت چه پول می دهند؟ آن روز که فلان سینمایی از حضور "خانواده محترم" در جشنواره کن صحبت می کرد یادش نبود محتوای فیلم چیست؟ نکند او هم فیلم را ندیده بود؟
5- با این اوصاف این سوال را یکی باید جواب بدهد که آیا همین جوری بدون پول و مجوز حمایت سیما فیلم و معاونت سینمایی و ... می شود درباره سیما فیلم و سازمان سینمایی با وزارت ارشاد فیلم ساخت؟