به گزارش مشرق به نقل از عقیق، امام حسین(ع) در مسیر کربلا فرمودند:«ارجو ام یکون خیراً ما اراد الله بنا قتلنا ام ظفرنا» می خواهم بهترین کاری را انجام دهم که خداوند می خواهد،خواه به کشته شدن یا به پیروزی ما بیانجامد.»
تفکیک مؤمنان و مسلمان نمایان
تا صحنه آزمایش پیش نیاید دینداران واقعی و دینداران سطحی و مدعیان ایمان از هم شناختخ نمی شوند. کربلا آزمایشگاهی بود که میزان ایمان و صحت ادعاهای مسلمانان در دینداری و پای بندی به حق و مکتب شناخته شد. تا چنین تفکیک و مرزبندی انجام نگیرد،جامعه اسلامی و مسلمین هویت و قدرت و جایگاه خویش را نمی شناسند. در این خصوص امام حسین(ع) می فرماید:«الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرت معایشهم،فإذا محصوا بالبلاء قل الدیانون» مردم فرزند دنیا هستند و دین تا زمانی بر زبانشان جاری است که زندگی دنیایشان تأمین باشد. وقتی آزمایش به میان آید دینداران واقعی کم می شود.
امام حسین(ع) و عزت
امام حسین(ع) از خاندانی است که مظهر عزت و آزادگی اند آن حضرت سر دو راهی زندگی ذلت بار یا مرگ شرافتمندانه هرگز زیر بار ذلت نرفت و از مرگ با عزت استقبال کرد و این سخن اوست که فرمود:«ابن زیاد مرا میان شمشیرهای آخته و ذلت مخیر ساخته است ولی هیهات که ذلت و ننگ را بپذیرم.»
احیاء مکتب شهادت
آنچه مایه بقاء قدرت و شکوه دین است،جهاد و فرهنگ شهادت طلبی است. امام حسین(ع) برای اینکه اعلام کند دین تنها نماز و روزه و حج نیست دست به قیام زد،تا مکتب شهادت و فداکاری در راه خدا را زنده نگهدارد و روحیه رفاه طلبی و دنیاپرستی را از بین ببرد. امام حسین(ع) در خطبه ای در طی مسیر تا کربلا با جمله«انی لا اری الموت الا السعادة» تأکید بر شهادت طلبی در راه دین نموده است.
عمل به تکلیف
آنچه مهم است عمل به تکلبف و انجام وظیفه است خواه نتیجه آن پیروزی باشد یا شکست. اساساً در مکتب اسلام پیروزی همان عمل به وظیفه است. امام حسین(ع) در مسیر کربلا فرمودند:«ارجو ام یکون خیراً ما اراد الله بنا قتلنا ام ظفرنا» می خواهم بهترین کاری را انجام دهم که خداوند می خواهد،خواه به کشته شدن یا به پیروزی ما بیانجامد.»
پیوند حماسه وعرفان
در مبارزات نباید عبادات و توجه به خدا و بعد معنوی فراموش شود. در کنار جهاد،عبادت و نماز هم باید باشد.امام حسین(ع) شب عاشورا را برای تلاوت قرآن،نماز و مناجات مهلت خواست و فرمود:«من نماز را دوست دارم.» شب عاشورا خیمه یاران امام پر از زمزمه عبادت و نیایش بود.حتی در ظهر عاشورا امام نماز اول وقت را برگزار کرد.
مبارزه با طاغوت
نهضت عاشورا مبارزه با طاغوت بود و طاغوت آن زمان حکومت یزید بن معاویه بود.امام حسین(ع) در این مبارزه به سخن گهربار رسول خدا(ص) استناد می فرمود:
«من رای سلطاناً جائراً مستحلاً لحرم الله ناکثاً لعهد الله مخالفاً لسنة رسول الله صلی الله علیه و آله یعمل فی عباد الله بالاثم و العدوان فلم یغیر علیه بفعل و لا قول کان حقاً علی الله ان یدخله مدخله»
هر کس حکومت ستم پیشینه ای را دید که حرام های الهی را حلال و حلال های الهی را حرام می شمارد و به مخالفت با سنت رسول خدا(ص) اقدام می نماید و به ظلم و ستم با مردم رفتار می کند،اگر با گفتار و رفتار بر او نشورد بر خداست که او را به جایگاه و کیفرش برساند.
افشای باطل
بنی امیه با چهره به ظاهر اسلامی خود باعث فریب و اغوای مردم بودند.نهضت کربلا با افشای ماهیت بنی امیه و چهره های کافر به ظاهر مسلمان آنان به تاریخ بشر و به مسلمانان درس بیداری و هوشیاری داد و به آنها آموخت که فریب چهره های پنهان شده در پشت دین را نخورند.
احیاء مکتب شهادت
آنچه باعث مقاومت،قدرت و شکوه دین است،جهاد و فرهنگ شهادت طلبی است.امام حسین(ع) برای اینکه اعلام کند دین تنها نماز،روزه و حج نیست،دست به قیام زد تا مکتب شهادت و فداکاری در راهدین خدا را زنده نگهدارد و روحیه رفاه طلبی و سازش و دنیا پرستی را از بین ببرد. ایشان در خطبه ای در طول راه با جمله«فانی لا اری الموت الا السعادة» بر مسأله شهادت طلبی در راه دین تأکید می نماید.
امام حسین(ع) از خاندانی است که مظهر عزت و آزادگی اند آن حضرت سر دو راهی زندگی ذلت بار یا مرگ شرافتمندانه هرگز زیر بار ذلت نرفت و از مرگ با عزت استقبال کرد و این سخن اوست که فرمود:«ابن زیاد مرا میان شمشیرهای آخته و ذلت مخیر ساخته است ولی هیهات که ذلت و ننگ را بپذیرم.»