به گزارش مشرق، ائمّه اطهار(ع) به غیر از تأکید بر سجده کردن بر تربت سیّدالشهداء(ع) و درست کردن مهر از تربت آن حضرت، تأکیدات فراوانى براى درست کردن تسبیح از تربت سیّدالشهداء(ع) کرده‏‌اند، که این خود به تنهائى بیانگر مقام و ارزش تربت سیّدالشهداء(ع) مى‏باشد که ما براى تیمّن و تبرّک تعدادى از این روایات را ذکر مى‏کنیم:

حدیث اول: حسن بن محبوب گوید: «از امام صادق(ع) سؤال شد: آیا تربت حضرت حمزه بافضیلت‏تر است یا تربت امام حسین(ع)؟ حضرت فرمود: تسبیحى که از تربت امام حسین(ع) درست شود و در دست گرفته شود ثواب ذکر گفتن براى صاحب آن نوشته مى‏شود اگرچه ذکر هم نگوید».

حدیث دوم: مرحوم آل کاشف الغطاء می نویسد: «به طورى که از آثار و اخبار استفاده کرده‏ام و از اساتید خود نیز شنیده‏ام، اوّلین فردى از ائمّه مسلمین که بر تربت سیّدالشهداء(ع) سجده کرد امام زین العابدین(ع) بود». ایشان در ادامه مى‏فرمایند: «حضرت سجّاد(ع) پس از اینکه از دفن پدر فارغ شد و فرزندان و یاران آن حضرت را هم به خاک سپرد، مقدارى از خاک جسد پدر بزرگوارش را که در اثر زخم شمشیرها همچون تکّه گوشت شده بود با خود برداشت و در کیسه‏اى ریخت و سپس آن را به صورت تسبیح درآورد و در دست خود مى‏گردانید.

مرحوم علّامه مجلسى(ره) در بحار الانوار این روایت را  اینگونه بیان فرموده‏اند که: هنگامى که امام زین العابدین(ع) را با اهل بیت عصمت و طهارت وارد مجلس یزید نمودند، یزید ابتدا قصد کشتن امام را نمود، دستور داد امام را در مقابلش نگه دارند تا مطالبى را از محضرش بپرسد و امام پاسخ دهد تا در خلال پاسخهاى امام، یزید بهانه‏اى به دستش بیاید و امام را شهید کند.

در خلال سؤالات و پاسخهاى امام، یزید متوجّه شد که امام تسبیحى در دست گرفته و با انگشتانش دانه‏هاى آن را مى‏گرداند. یزید پرسید: این تسبیح چیست که در دست گرفته‏اى و مى‏گردانى ؟ امام(ع) پاسخ داد: حدیث کرد مرا پدرم از جدّم رسول خدا(ص) که رسول خدا(ص) هنگامى که نماز صبح را مى‏خواند بعد از نماز با کسى صحبت نمى‏کرد مگر اینکه تسبیحى را به دست مى‏گرفت و این ذکر را مى‏گفت : «اللّهمّ إنّی أصبحتُ اُسبّحکَ واُمجّدک وأحمِدُکَ واُهَلِّلُکَ بعَدَدِ ما اُدیرُ به سُبْحَتی».

سپس با هرکسى که مى‏خواست صبحت کند آن تسبیح را در دستش مى‏گرفت و مى‏گردانید بدون اینکه آن ذکر را بگوید، مى‏فرمود: «آن ذکر حرزى است که هرکس آن را با تسبیح بعد از نماز صبح بگوید از هر بلایى تا شب محفوظ مى‏ماند»، شب که مى‏شد بعد از نماز عشاء همین ذکر را با تسبیح مى‏گفت، سپس تسبیح را زیر سرش مى‏گذاشت و مى‏خوابید و مى‏فرمود: «انسان از هر بلایى محفوظ خواهد ماند». من که با تو صحبت مى‏کنم و تسبیح در دستم گرفته‏ام و آن را مى‏گردانم مى‏خواهم به جدّم رسول خدا(ص) اقتدا کرده باشم. یزید از شنیدن این سخن مبهوت شد، فوراً دستور داد غُل و زنجیر را از گردن امام بردارند و از کشتنش صرف‏نظر کرد».

حدیث سوم: امام صادق(ع) فرمود: «کسى که با تسبیح تربت امام حسین(ع) ذکر بگوید خداوند ثواب هفتاد دور تسبیح را برایش مى‏نویسد».


منبع خبر: پایگاه اطلاع رسانی هیئت ریحانة النبی