به گزارش مشرق به نقل از جهان، از چهار سال قبل، ناتالی آدلر دختر ۲۱ ساله استرالیایی، دچار یک وضعیت عجیب در چشم هایش شده است. او هر سه روز چشمانش به مدت ۷۲ ساعت بسته می شود و بعد از سه روز دوباره و خود به خود پلک هایش باز می شوند.
ناتالی می گوید: «شب قبل از بسته شدن چشم هایم، کاملا حس می کنم که می خواهد چنین اتفاقی بیفتد؛ چون پلک هایم به تدریج سنگین می شوند».
بیماری ها و اختلالات بینایی متعددی وجود دارند که می توانند باعث از بین رفتن ناگهانی بینایی شوند. از اختلالات داخل چشمی و عصبی گرفته که فعالیت سلول های نوری چشم را با مشکل مواجه می کنند تا مشکلات عصبی و عضلانی پلک که باعث افتادگی پلک می شوند، اما اینکه یک اختلال چشمی و نابینایی شکل دوره ای به خود بگیرد و مدام تکرار شود، جزو موارد نادری است که اغلب توجیهی برای آن وجود ندارد. مشکل ناتالی آدلر، هم یکی از این موارد نادر است.
بعد از بسته شدن چشم ها، او فقط می تواند از یک شکاف باریک پایین پلک چپش ببیند و برای این کار مجبور است سرش را کاملا به عقب خم کند. به خاطر همین موضوع، او دچار گردن دردهای شدیدی شده است. وی می گوید: «در سه روزی که چشمانم بسته است، در شقیقه هایم درد احساس می کنم. حالت تهوع دارم و تمام بدنم درد می کند و دردهای گردن هم به این مشکلات اضافه شده است».
قصه از کجا شروع شد؟
مشکلات ناتالی در ۱۷ سالگی و درست در یک شب امتحان، بعد از یک عفونت باکتریایی سینوس، به وجود آمده و طی این چهار سال به هیچ وجه بهتر نشده است. مشکل ناتالی آدلر هر چه باشد، پزشکان هنوز نتوانسته اند تشخیص قطعی آن را مطرح کنند.
پزشکان چه می گویند؟
دکتر کاترین مانکوسو، چشم پزشکی که پرونده ناتالی را پیگیری می کند، می گوید: «الان چهار سال است که او در حال درمان است اما هیچ تغییری به وجود نیامده است و ما هنوز راجع به علت بیماری او به تصمیم واحدی نرسیده ایم».
چشم پزشک مسئول ناتالی هم از اظهارنظر خودداری کرده است. به غیر از چشم پزشکان استرالیایی، متخصصان اعصاب آمریکایی هم که مدارک این دختر را بررسی کرده اند، سردرگم هستند.
دکتر سستاری، نورولوژیست فوق تخصص چشم و استاد دانشگاه هاروارد می گوید: «هیچ بیماری شناخته شده ای وجود ندارد که علایم مشابه خانم ناتالی را به وجود آورد.» وی اغلب بعد از معاینه بیماران بررسی می کند که علایم آنها ناشی از یک مشکل ارگانیک یعنی اختلال در بدنشان است یا به خاطر یک کانورژن (تبدیل مشکلات عصبی و روانی به علایم فیزیکی در بدن). به نظر او مورد ناتالی آدلر هم ممکن است یک کانورژن باشد که به خاطر مشکلات روحی و روانی ، علایم بدنی عجیب را برایش به وجود آورده است.
دکتر سستاری بعضی مشکلات بدنی خاص مثل آپراکسی پلک یا آسیب به بخشی از مغز به نام CCN و یا بلفارواسپاسم (اسپاسم عضلات پلک) را مثال می زند که می توانند باعث بسته شدن چشم شوند اما اینکه پلک ها باز و بسته شوند با هیچ کدام از بیماری های ذکر شده مطابقت ندارد. به عقیده دکتر سستاری و دکتر ویلیام دیوید، علت اصلی این مشکل می تواند کانورژن باشد و تشخیص این بیماری با رد کردن عوامل بیماری زای دیگر امکان پذیر است.
درمان ها بی اثر است
پزشکان، بیمارانی را مثال می زنند که به خاطر کانورژن دچار علایم عصبی عجیب و غریبی مثل کوری های گذرا یا علایمی شبیه تشنج می شوند، اما به هر حال تشخیص و درمان کانورژن باید توسط یک روان پزشک انجام شود.
با این همه در طی این چهار سال، ناتالی آدلر، تنها درمان بلفارواسپاسم دریافت کرده است. تزریق سم بوتولینوم یا بوتاکس در یک مرحله باعث شد تا دوره بیماری آدلر کمی کوتاه تر شود و دردهای وی نیز تا حدودی کاهش یابند. به نظر دکتر فانکوسو، با دریافت این درمان، ناتالی توانست مدت بیشتری چشمانش را باز نگه دارد.
این در حالی است که تقریبا اکثر پزشکان توصیه می کنند، ناتالی درمان های روان پزشکی را به عنوان روش اصلی درمان انتخاب کند.
ناتالی می گوید: «شب قبل از بسته شدن چشم هایم، کاملا حس می کنم که می خواهد چنین اتفاقی بیفتد؛ چون پلک هایم به تدریج سنگین می شوند».
بیماری ها و اختلالات بینایی متعددی وجود دارند که می توانند باعث از بین رفتن ناگهانی بینایی شوند. از اختلالات داخل چشمی و عصبی گرفته که فعالیت سلول های نوری چشم را با مشکل مواجه می کنند تا مشکلات عصبی و عضلانی پلک که باعث افتادگی پلک می شوند، اما اینکه یک اختلال چشمی و نابینایی شکل دوره ای به خود بگیرد و مدام تکرار شود، جزو موارد نادری است که اغلب توجیهی برای آن وجود ندارد. مشکل ناتالی آدلر، هم یکی از این موارد نادر است.
بعد از بسته شدن چشم ها، او فقط می تواند از یک شکاف باریک پایین پلک چپش ببیند و برای این کار مجبور است سرش را کاملا به عقب خم کند. به خاطر همین موضوع، او دچار گردن دردهای شدیدی شده است. وی می گوید: «در سه روزی که چشمانم بسته است، در شقیقه هایم درد احساس می کنم. حالت تهوع دارم و تمام بدنم درد می کند و دردهای گردن هم به این مشکلات اضافه شده است».
قصه از کجا شروع شد؟
مشکلات ناتالی در ۱۷ سالگی و درست در یک شب امتحان، بعد از یک عفونت باکتریایی سینوس، به وجود آمده و طی این چهار سال به هیچ وجه بهتر نشده است. مشکل ناتالی آدلر هر چه باشد، پزشکان هنوز نتوانسته اند تشخیص قطعی آن را مطرح کنند.
پزشکان چه می گویند؟
دکتر کاترین مانکوسو، چشم پزشکی که پرونده ناتالی را پیگیری می کند، می گوید: «الان چهار سال است که او در حال درمان است اما هیچ تغییری به وجود نیامده است و ما هنوز راجع به علت بیماری او به تصمیم واحدی نرسیده ایم».
چشم پزشک مسئول ناتالی هم از اظهارنظر خودداری کرده است. به غیر از چشم پزشکان استرالیایی، متخصصان اعصاب آمریکایی هم که مدارک این دختر را بررسی کرده اند، سردرگم هستند.
دکتر سستاری، نورولوژیست فوق تخصص چشم و استاد دانشگاه هاروارد می گوید: «هیچ بیماری شناخته شده ای وجود ندارد که علایم مشابه خانم ناتالی را به وجود آورد.» وی اغلب بعد از معاینه بیماران بررسی می کند که علایم آنها ناشی از یک مشکل ارگانیک یعنی اختلال در بدنشان است یا به خاطر یک کانورژن (تبدیل مشکلات عصبی و روانی به علایم فیزیکی در بدن). به نظر او مورد ناتالی آدلر هم ممکن است یک کانورژن باشد که به خاطر مشکلات روحی و روانی ، علایم بدنی عجیب را برایش به وجود آورده است.
دکتر سستاری بعضی مشکلات بدنی خاص مثل آپراکسی پلک یا آسیب به بخشی از مغز به نام CCN و یا بلفارواسپاسم (اسپاسم عضلات پلک) را مثال می زند که می توانند باعث بسته شدن چشم شوند اما اینکه پلک ها باز و بسته شوند با هیچ کدام از بیماری های ذکر شده مطابقت ندارد. به عقیده دکتر سستاری و دکتر ویلیام دیوید، علت اصلی این مشکل می تواند کانورژن باشد و تشخیص این بیماری با رد کردن عوامل بیماری زای دیگر امکان پذیر است.
درمان ها بی اثر است
پزشکان، بیمارانی را مثال می زنند که به خاطر کانورژن دچار علایم عصبی عجیب و غریبی مثل کوری های گذرا یا علایمی شبیه تشنج می شوند، اما به هر حال تشخیص و درمان کانورژن باید توسط یک روان پزشک انجام شود.
با این همه در طی این چهار سال، ناتالی آدلر، تنها درمان بلفارواسپاسم دریافت کرده است. تزریق سم بوتولینوم یا بوتاکس در یک مرحله باعث شد تا دوره بیماری آدلر کمی کوتاه تر شود و دردهای وی نیز تا حدودی کاهش یابند. به نظر دکتر فانکوسو، با دریافت این درمان، ناتالی توانست مدت بیشتری چشمانش را باز نگه دارد.
این در حالی است که تقریبا اکثر پزشکان توصیه می کنند، ناتالی درمان های روان پزشکی را به عنوان روش اصلی درمان انتخاب کند.