به گزارش مشرق به نقل از فارس، دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس هنوز بر فاصله گیری کشورش از اتحادیه اروپا تاکید دارد. این در حالیست که اصرار وی و اعضای حزب محافظه کار بر برگزاری رفراندوم پیوستن به اتحادیه اروپا، آن هم در حالی که احساسات ضد اتحادیه اروپایی در میان تعداد زیادی از شهروندان انگلیسی به اوج خود رسیده است خشم مقامات اروپایی را برانگیخته است. دولت انگلیس نه تنها تمایلی برای پیوستن به اتحادیه اروپا ندارد، بلکه نسبت به اتحاد کشورهای عضو منطقه یورو برای حل بحران مالی نیز دید مثبتی ندارد. از این رو افرادی مانند صدر اعظم آلمان و حتی رئیس جمهور فرانسه نسبت به انگلیس به عنوان یک عامل مزاحم می نگرند.
سال 2013 میلادی سال تقابل میان اتحادیه اروپا و انگلیس خواهد بود. برگزاری انتخابات سراسری آلمان در ماه سپتامبر می تواند این تقابل را تشدید کند. زیرا تثبیت قدرت یا شکست دموکرات مسیحی های آلمان هر دو می تواند در بازتعریف طرح های اقتصادی جمعی اروپا نقش عمده ای داشته باشد.
خشم مقامات اروپایی از تکروی انگلیس
مقامات اروپایی به شدت از تکروی‌ها و حتی سنگ اندازی های انگلیس در فضای بحرانی اروپا خشمگین هستند. در سال 2012 میلادی دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس بارها از سقوط یورو سخن گفت و طرح های اقتصادی جمعی سران اتحادیه اروپا را مورد انتقاد قرار داد. از سوی دیگر،ابراز تمایل حزب محافظه کار انگلیس مبنی بر برگزاری رفراندوم پیوستن به اتحادیه اروپا نیز تقابل میان بروکسل و لندن را تشدید کرده است.
دیوید کامرون تا سال 2015 میلادی در قدرت قرار دارد و فعلا نشانه ای از گسست اتحاد میان لیبرال دموکراتها و محافظه کاران و برگزاری انتخابات زودهنگام در انگلیس نیز وجود ندارد. از این رو نخست وزیر انگلیس به راحتی فرصت دارد تا طرح های ضد اروپایی خود را اجرایی کند.
بدون شک تا زمانی که دیوید کامرون در قدرت قرار دارد مقامات اروپایی نسبت به همراهی لندن با طرح های اقتصادی و سیاسی خود و همچنین شکل گیری اتحادیه سیاسی اروپا دید خوشبینانه ای ندارند. زمانی که مرکل در سال 2012 میلادی طرح تشکیل اتحادیه سیاسی اروپا را مطرح کرد، این طرح از سوی بسیاری از شهروندان اروپایی و حتی شهروندان آلمانی با مخالفت مواجه شد. یکی از دلایلی که شهروندان اروپایی نسبت به تشکیل اتحادیه سیاسی در اروپا خوشبین نیستند عدم همراهی لندن با برلین و پاریس است.
اخیرا "گانتر کریشبائوم" رئیس کمیسیون امور اروپایی آلمان تاکید کرده است که برگزاری رفراندوم سراسری در انگلیس جهت پیوستن به اتحادیه اروپا خطراتی همانند فلج کردن تلاش‌ها برای اروپایی بهتر و یکپارچگی عمیق‌تر را به همراه دارد.همچنین این سیاستمدار آلمانی اقدامات و تلاشهای انگلیس برای بلوکه کردن تغییرات پیمانی که برای قدرتمندتر کردن یورو طراحی شده است را مورد انتقاد قرار داده است.
قبلا مرکل و سایر مقامات آلمانی وجود اروپای مقتدر و واحد را به سود انگلیس دانسته بودند اما دیوید کامرون به هیچ عنوان نسبت به این ادعا دید مثبتی ندارد! نخست وزیر انگلیس هم اکنون خواستار مرزبندی شفاف کشورش با اتحادیه اروپاست. این مسئله به طور طبیعی منجر به تضعیف قدرت اروپا در نظام بین الملل خواهد شد. انتقاد صریح دیوید کامرون از سیاستهای اتحادیه اروپا در قبال حفظ واحد پول یورو و محکوم دانستن ساختار یورو به شکست از جمله مواردی است که مقامات اروپایی را به شدت خشمگین کرده است.
با این حال انگلیس سعی دارد به تکروی خود در اروپا ادامه دهد. در چنین شرایطی عملا تروییکای اروپایی (متشکل از لندن، پاریس و برلین) نیز قدرت خود را از دست خواهد داد و به مجموعه ای از هم گسیخته در ابعاد سیاسی و اقتصادی تبدیل خواهد شد.
ناتوانی آلمان و فرانسه در مقابله با انگلیس
زمانی که نیکولا سارکوزی رئیس جمهور سابق فرانسه هنوز در کاخ الیزه اعمال قدرت می کرد، برلین و پاریس به دو زوج سیاسی و اقتصادی در اتحادیه اروپا تبدیل شده بودند. آنگلا مرکل در این خصوص بر روی کمکهای نیکولا سارکوزی حساب ویژه ای باز کرده بود و سارکوزی نیز عملا به متحد تمام عیار مرکل در منطقه یورو تبدیل شده بود.
برلین و پاریس در زمان حضور همزمان دموکرات مسیحی ها و راستگرایان میانه در قدرت بارها سعی کردند تحرکات ضد اروپایی دولت دیود کامرون را محدود سازند اما در این خصوص ناموفق بودند. حتی برخوردهای سرد سارکوزی با کامرون در محافل بین المللی نیز نتوانست دولت محافظه کار کامرون را از ابراز مخالفت با سیاستهای مشترک آلمان و فرانسه بر حذر دارد و نخست وزیر انگلیس همچنان به تقابل خود با اتحادیه اروپا ادامه می داد.
با این حال گسست مرکوزیسم (اتحاد مرکلیسم و سارکوزیسم) سبب شد تا قدرت هر یک از کشورهای آلمان و فرانسه در برابر دولت انگلیس کاهش پیدا کند. حضور فرانسو اولاند در کاخ الیزه بدترین خبر ممکن برای صدر اعظم آلمان بود. اولاند در جریان مبارزات انتخاباتی خود بدترین انتقادات ممکن را به شیوه های مدیریتی آلمان در اروپا مطرح کرده بود. اساسا یکی از دلایل شکست سارکوزی در انتخابات خشم ملت آلمان از همبستگی بیش از حد او با دولت آلمان بود.
در هر صورت حضور اولاند در کاخ الیزه منجر به گسست اتحاد برلین و پاریس شد. این مسئله منجر به تقویت موقعیت کامرون در برابر هر یک از دولت‌های آلمان و فرانسه شد. در حال حاضر نیز اختلافات میان برلین و پاریس به اندازه‌ای است که امکان ایجاد اتحاد در مقابل انگیس را به این دو نمی دهد. مرکل بر طرح ریاضت اقتصادی اصرار دارد و اولاند نیز بر روی طرح رشد اقتصادی در اروپا تاکید می کند. اختلافات میان مرکل و اولاند در این خصوص به نشستهای گروه 8 و گروه 20 نیز کشیده شده است.
جمع ناپذیری سوسیالیستهای فرانسه و دموکرات مسیحی های آلمان سبب شده است تا دیوید کامرون به صورتی صریح تر طرح های ضداروپایی خود را بیان کند. به عبارت بهتر با افول قدرت جمعی آلمان-فرانسه شاهد افزایش دامنه تهدیدات انگلیس علیه اتحادیه اروپا هستیم. در چنین فضایی در خواست مقامات آلمانی از دیید کامرون مبنی بر عدم تهدید اتحادیه اروپا از سوی انگلیس از موضع ضعف صورت گرفته است. اساسا دیگر برلین و پاریس در برابر لندن نمی توانند از موضع قدرت سخن بگویند مگر آنکه در سال 2013 دگرگونی هایی در صحنه سیاسی آلمان رخ دهد.
تشدید تقابل انگلیس و اروپا در سال 2013
در ماه سپتابر سال جدید میلادی انتخابات سراسری آلمان برگزار خواهد شد. برگزاری این انتخابات بر روی مناسبات سیاسی و اقتصادی اروپا تاثیرات مستقیمی خواهد داشت. در صورتی که دموکرات مسیحی ها در این انتخابات بازنده میدان باشند و سوسیال دموکراتها بر سر کار بیایند شاهد شکل گیری دوباره اتحاد برلین و پاریس خواهیم بود.
سوسیالیستهای فرانسه به شدت علاقه مند حضور سوسیال دموکراتها در آلمان هستند تا بتوانند از اتحاد با آنها در راستای شکل دهیو گسترش طرح های اقتصادی و سیاسی خود استفاده کنند. سوسیال دموکراتهای آلمان نیز که از حضور اولاند در کاخ الیزه خرسند هستند در پی شکل دهی اتحاد احتمالی خود با پاریس خواهند بود. شکل گیری اتحاد دوباره برلین و پاریس خبر بدی برای انگلیس خواهد بود و مواضع دولت دیوید کامرون در اروپا را تضعیف خواهد کرد.
اما در صورتی که حزب دموکرات مسیحی بتواند بار دیگر در انتخابات سراسری آلمان پیروز شود عملا اتحاد میان پاریس و برلین شکل نخواهد گرفت. از این رو بدیهی است که دولت دیوید کامرون دید مثبتی نسبت به پیروزی سوسیال دموکراتها در انتخابات سراسری آلمان و شکل گیری دوباره رابطه نزدیک آلمان و فرانسه ندارد. با این حال در صورت تثبیت حاکمیت دموکرات مسیحی ها در آلمان شاهد افزایش قدرت سیاسی آنها در اتحادیه اروپا و انتقادات صریح بیشتر مرکل و همراهانش نسبت به سیاستهای انگلیس خواهیم بود.
مرکل و حزب متبوعش در فاصله باقیمانده تا انتخابات سراسری آلمان نسبت به موضوعات مختلف در اروپا از جمله مسئله انگلیس به صورتی محافظه کارانه برخورد خواهند کرد اما این محافظه کاری تحت تاثیر پیروزی دموکرات مسیحی ها در انتخابات آلمان از بین خواهد رفت. در این بین آلمان بر شدت انتقادات خود از انگلیس خواهد افزود. متعاقبا سوسیالیستهای فرانسه نیز از لام فعلی خود خارج شده و در عین عدم ایجاد اتحاد با برلین از مواضع انگلیس در قبال اتحادیه اروپا انتقاد خواهند کرد.
بنابر این در سال 2013 شاهد تشدید تقابل میان انگلیس و اتحادیه اروپا خواهیم بود. دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس نیز در سال جدید میلادی و همزمان با تشدید بحرانهای اقتصادی در اروپا مواضع خود را به صورتی صریح تر علیه این مجموعه بیان خواهد کرد. این صراحت بیان دیوید کامرون واکنش مقامات فرانسوی و آلمانی و حتی مقامات دیگر کشورهای اروپایی را به همراه خواهد داشت. از این رو در سال جدید نه تنها نشانه ای مبنی بر بهبود روابط لندن و اتحادیه اروپا مشاهده نمی شود بلکه شاهد تقابل بیشتر و دامنه دارتر این دو خواهیم بود.