به گزارش مشرق، روزنامه ایران نوشت: از کجا مي گيرند اين همه تسهيلات را، ما که براي گرفتن وام دو، سه ميليوني و حتي کمترش هم مانده ايم، چطور وقتي بانک مي خواهد يک ميليون وام به ما بدهد، پدرجدمان را در مي آورد و اگر اندک تاخيري در بازپرداخت اقساط اندک ما باشد، فورا ريال به ريال حساب از حساب ضامن کسر مي کند آن هم بي آن که اطلاع بدهد.
 
چطور به از ما بهتران آن قدر مي دهد که اصل آن را هم نمي تواند پس بگيرد، مگر وثيقه نمي گيرد، مگر ضامن نمي گيرد، پس چگونه است که گيرندگان تسهيلات که سرمايه هاشان به آلاف و الوف رسيده است از پرداخت آن ابا مي کنند و خم هم به ابرو نمي آورند و آن قدر پررو هستند که وقتي يک روزنامه، ميزان بدهي يکي از آن ها را ۱۸۰ميليارد تومان نوشته بود به آقا برخورد که لااقل مي نوشتي هزار و هشتصد ميليارد تومان!
 
آن يکي هواپيماي اختصاصي دارد و سومي، در بورس کشورهاي ديگر سرمايه گذاري مي کند و چهارمي بانک و شرکت هاي فولاد و هواپيمايي و ... را مي بلعد، اما پول گرفته را هنوز پس نداده اند تا مجلس وزير اقتصاد را فرا بخواند و با کارت زرد جريمه کند.
 
انگار زور وزير کشتي گير و گوش شکسته اقتصاد هم به اين ها نمي رسد، آقاي احمدي نژاد هم هرازگاهي، از فهرست اسامي مي گويد که هفت سال است در جيبش مانده است و به قاعده اگر درست سياهه کرده باشد بايد هر روز بر آمار آن افزوده شده باشد خيلي هم افزوده شده باشد!...
 
حالا به اين ها اضافه کنيد، خبرهايي که هر روز به گوش مردم مي رسد، از دريافتي هاي ميلياردي جماعت فوتباليست و پاداش هاي چند صد ميليوني مديراني که در بازار انحصاري يکه تازند!؟!
 
آن وقت چگونه توقع داريم که خيلي از مردم با متر و معيار ما حرکت کنند و دست از پا خطا نکنند؟ چطور بايد آنان را قانع و يا لااقل توجيه کرد که فکر کردن به اين مسائل هم ناشايست است؟... لطفا يکي جواب بدهد!