به گزارش مشرق به نقل از مهر، محمدرضا گرگین‌زاده؛ هنرمند عرصه موسیقی دقایقی پیش در بیمارستان قلب شهید رجایی دار فانی را وداع گفت. وی برای عمل قلب باز در این بیمارستان بستری شده بود ولی به خاطر عفونت ریه نیز تحت عمل قرار گرفت و تحت عمل دار فانی را وداع گفت.
محمدرضا گرگین‌زاده، فرزند مرحوم مرتضى گرگین‌زاده است که به سال 1327 خورشیدى در محله امیریه تهران دیده به جهان باز کرد. استعداد و ذوق ذاتى، محیط مناسب خانوادگى موجب علاقمند شدن وى به موسیقى و شکوفا شدن این هنر ارزنده و والا در او گردید.
به همین سبب پس از اتمام تحصیلات ابتدایى در دبستان برزویه و تحصیلات متوسطه در دبیرستان ادیب نتوانست از عشق بزرگ خود که موسیقى بود چشمپوشى نماید، لذا درصدد برآمد که این هنر را بطور صحیح و اصولى و علمى فراگیرد.
محمدرضا گرگین‌زاده، از سن دوازده سالگى نزد عموى خود مصطفى گرگین‌زاده شروع به فراگیرى نواختن فلوت کرد و پس از یک سال به کلاس یحیى نیکنواز که از دوستان نزدیک پدر و عموى خود بود رفت.
کلاس مرحوم یحیى نیکنواز، در نبش خیابان فخرآباد قرار داشت و او ساز ویولن را انتخاب کرد و حدود دو سال نزد نیکنواز به فراگیرى و نواختن ویولن پرداخت، سپس با راهنمایى یحیى نیکنواز به هنرستان موسیقى ملى رفت و در کلاسهاى شبانه این مدرسه ثبت نام کرد.
محمدرضا گرگین‌زاده، در این هنرستان زیر نظر استادانى نظیر محمود ذالفنون، على تجویدى به فراگیرى ویولن و گوشهها و مقامات آواز ایرانى پرداخت، سپس نزد ولود تارخانیان به فراگیرى و نواختن ویولن آلتو مشغول شد ومدت سه سال نزد این استاد نواختن این ساز را فراگرفت. وى در سال 1348، همکارى خود را با ارکستر استاد حسین دهلوى آغاز کرد که بیشتر نوازندههاى این ارکستر از شاگردان هنرستان موسیقى ملى بودند.
وى در سال 1352 به رادیو ایران رفت و مدت دو سال با ارکستر فرهاد فخرالدینى همکارى کرد. محمدرضا گرگین‌زاده، پس از چندى، براى تکمیل و بیشتر آشنا شدن با علم موسیقى به هنرکده موسیقى ملى که به سرپرستى مصطفى پورتراب استاد و مربى دلسوز موسیقى ایران اداره مىشد رفت و در رشته آهنگسازى موفق به دریافت لیسانس از این مدرسه گردید و چون به مقام شاگرد اولى نائل گردیده بود، با بورس تحصیلى که در اختیار وى قرار گرفت عازم انگلستان شد و با سیر و تفحص در موسیقى اروپا و جهان و شناساندن موسیقى اصیل و سنتى ایران که از پیشرفتهترین و بزرگترین فرهنگهاى صوتى جهان است دین خود را به میهن ادا کرد و پس از چهار سال که در آن دیار ماند، خدمات ذیقیمتى را انجام داد. وى پس از آن به وطن بازگشت و در سال 1358 به هنرستان عالى موسیقى رفت و در سمت ناظم این هنرستان مشغول انجام وظیفه شد و مدتى با این مدرسه همکارى کرد.