به گزارش مشرق، وحید جلیلی نویسنده و منتقد سینما در حاشیه دومین جایزه سینمایی گفتمان انقلاب اسلامی در گفتگو با مهر درباره معضلات سینمای ایران گفت: در سینمای ایران جریانی به نام "سانسور" وجود دارد و اگر بتوانیم از این مسئله عبور کنیم به سینمای مطلوب دست خواهیم یافت.
وی با در پاسخ به این پرسش که دلیل سانسور در سینمای ایران چیست؟ بیان کرد: سینمای سانسور تلاش می‌کند تصویر ایران امروز را با تمام فرصت‌ها، مزیت‌ها و قابلیت‌هایی که دارد، محو کند.
این منتقد سینما با تمجید از فیلم "تنهای تنهای تنها" به کارگردانی عبدی‌پور عنوان کرد: این فیلم می‌تواند طلیعه‌دار و علمدار سینمای کشور باشد و تاثیر خود را در فضای سینمایی کشور بگذارد. اهمیت این موضوع زمانی معلوم می‌شود که در جنوبی‌ترین و محروم‌ترین منطقه کشور و با کمترین امکانات یک فیلمساز جوان با اراده، غیرمنفعلانه و شجاعانه در فضای روشنفکری حاکم در سینمای ایران چنین فیلمی را می‌سازد و این گونه پای ملت و نظام خویش می‌ایستد و این چیزی جز شجاعت نیست.
وی در اعتراض به ساخت برخی از فیلم‌ها که هیچ گونه مطابقتی با معیارهای انقلاب اسلامی ندارند و با حمایت داخلی و خارجی مواجه می‌شوند، اظهار کرد: در یک سال، ده‌ها فیلم با سوژه‌ای مشابه و با بودجه دولتی ساخته می‌شود و هیچ گونه اعتراضی هم نمی‌بینیم. به عنوان نمونه فیلم "یک خانواده محترم" با حمایت مادی و معنوی مسوولان ساخته می شود، در تمام جهان برای این فیلم کف می‌زنند چون علیه ایران موضع گرفته است. ساختن این گونه فیلم‌ها که شجاعتی نمی‌خواهد.
به گفته وی، تمام ارزش‌های به دست آمده توسط ملت مظلوم انقلابی در این سینما دچار تیغ سانسور می‌شود و هیچ کس نمی تواند کوچکترین اعتراضی به ضدانقلابی‌ترین فیلم‌ها بکند؛ چراکه با مخالفت جریان روشنفکری در داخل و خارج مواجه می‌شود.
جلیلی در ادامه بررسی فیلم "تنهای تنهای تنها" عنوان کرد: این جوان فیلمساز شجاع مرعوب فضای روشنفکری حاکم در جامعه نشده و توانسته با اولین ساخته اش صاحب نظران سینما و منتقدان را با خود در یک جریان نو همراه کند.
وی درباره رسالت فیلمسازان و منتقدان انقلابی و صاحبان قلم در جامعه گفت: این فیلم توانسته جریان نویی را در فضای سانسوری که در سینما ایجاد شده، راه بیندازد و می‌تواند فرصت مناسبی برای صاحبان قلم به وجود آورد تا بتوانند تفکرات انقلابی و ملی را بسط دهند.
سردبیر مجله راه به نظریه‌پردازی و تئوری‌سازی در این مقوله اشاره کرد و گفت: تقاضا دارم که دوستان اهل قلم از یک نقد دلی و احساسی دست بردارند و به تحلیل سکانس‌ها و دیالوگ‌های فیلم بپردازنند؛ این امر به ادبیات سینمای انقلاب اسلامی کمک شایانی خواهد کرد.
این منتقد سینما و تلویزیون ادامه داد: ما باید نوعی از ادبیات سینمایی انقلابی را با معیارها و ارزش‌های ملی و انقلابی به جریان بیندازیم. در حالی که روشنفکران در مورد بی‌محتواترین فیلم های خود به بحث و بررسی می پردارند جایزه سینمایی انقلاب اسلامی فرصت خوبی را در اختیار اهل قلم انقلابی قرار داده تا آنها بتوانند در مورد بهترین فیلم های خود به نقد و بررسی بپردازند.
جلیلی در پایان تاکید کرد: زمانی که سینمای هالیوود فیلم آرگو را که یک فیلم متوسط است به عنوان بهترین فیلم جهان معرفی می‌کند و این استکبار فرهنگی چنین فیلم سیاسی را می‌سازد، زمان آن رسیده است که قلم به دستان با درک چنین فرصت هایی به تحلیل مفصل فیلم‌های ارزشمند خودمان بپردازنند و به جریان فکری که منجر به بسترسازی ساخت اینگونه فیلم‌ها می‌شود، کمک کنند.