به گزارش سرويس وبلاگستان مشرق ، سید امید حسینی نويسنده وبلاگ آهستان نوشت :
رهبر معظم انقلاب در سخنرانی مشهد، یک توصیه و راهکار منطقی برای انتخاب رییس جمهور ارائه کردند: «حفظ امتیازات و نقاط قوت رییس جمهور قبلی، منهای نقاط ضعف او» رییس جمهور منتخب و تیم همراهش، اگر به جای حرکت از نقطه صفر و ایجاد تغییرات بنیادین و حمله به دولت های سابق و زیر سوال بردن تمام افتخارات گذشته، به همین راهکار ساده و منطقی عمل کند یعنی درصدد حفظ نقاط مثبت سابق و رفع معایب گذشته باشد، شاید مشکلات جامعه ما هم راحت تر و با هزینه های کمتری حل شود.
این روزها فرصت خوبی است که بدون حب و بغض و تعصب، درباره نقاط ضعف و قوت دولت احمدی نژاد حرف بزنیم و برای آینده برنامه ریزی کنیم. خوبی ها را حفظ و معایب را جبران کنیم. اگر معیارها مشخص شود و اگر نقاط ضعف و قوت را هم به خوبی بشناسیم، دیگر نیازی نیست که خیلی درباره آدمها بحث کنیم. شعار و عمل و سابقه افراد و گروه های مختلف، بهترین ملاک برای قضاوت درباره آنهاست.
رهبر معظم انقلاب در سخنرانی مشهد، یک توصیه و راهکار منطقی برای انتخاب رییس جمهور ارائه کردند: «حفظ امتیازات و نقاط قوت رییس جمهور قبلی، منهای نقاط ضعف او» رییس جمهور منتخب و تیم همراهش، اگر به جای حرکت از نقطه صفر و ایجاد تغییرات بنیادین و حمله به دولت های سابق و زیر سوال بردن تمام افتخارات گذشته، به همین راهکار ساده و منطقی عمل کند یعنی درصدد حفظ نقاط مثبت سابق و رفع معایب گذشته باشد، شاید مشکلات جامعه ما هم راحت تر و با هزینه های کمتری حل شود.
این روزها فرصت خوبی است که بدون حب و بغض و تعصب، درباره نقاط ضعف و قوت دولت احمدی نژاد حرف بزنیم و برای آینده برنامه ریزی کنیم. خوبی ها را حفظ و معایب را جبران کنیم. اگر معیارها مشخص شود و اگر نقاط ضعف و قوت را هم به خوبی بشناسیم، دیگر نیازی نیست که خیلی درباره آدمها بحث کنیم. شعار و عمل و سابقه افراد و گروه های مختلف، بهترین ملاک برای قضاوت درباره آنهاست.
اگر بخواهیم به چند مورد از نقاط مثبت دولت احمدی نژاد اشاره کنیم، می توانیم اینها را نام ببریم: کار، تلاش، مردم گرایی، ارتباط مستقیم و بی واسطه با مردم، سرکشی به نقاط مختلف کشور مخصوصا مناطق محروم و دورافتاده، اعتماد به نفس بالا، روحیه عدالت خواهی و مبارزه با فساد و تبعیض و …
البته برخی از همینها بعدا به نقطه ضعف دولت تبدیل شدند، ولی شکی نیست که موارد فوق (حتی صرفا جهت گیری و شعار آن) جزو امتیازات دولت احمدی نژاد به شمار می‌آمد و هر آدم منصفی هم به آن اعتراف می‌کند. رهبر انقلاب هم روز اول فروردین سال ۸۶ در جمع زائران حرم امام رضا (ع) دلیل اصلی حمایت خود از دولت نهم را همین موارد بیان کردند: «این حمایت بی‌دلیل و بی‌حساب و کتاب نیست. این جهت‌گیری‌های دینی و ارزش‌گرایی انقلابی و اسلامی خیلی ارزش دارد. سخت‌کوشی، تلاش فراوان، ارتباط با مردم، سفرهای استانی، جهت‌گیری عدالت و زیّ مردمی، اینها خیلی قیمت دارد و من قدر این کار‌ها را می‌دانم. من به خاطر این چیز‌ها از دولت حمایت میکنم»
البته رهبری همیشه تاکید داشتند که حمایت ایشان از دولت، فقط حمایت از نقاط مثبت آنست نه از نقاط ضعف: «دولت کنونی و رئیس جمهور محترم، مثل همه انسانها، دارای نقاط ضعف و قوت هستند و بنده فقط از نقاط قوت حمایت میکنم»
ایشان در ابتدای تشکیل دولت دهم تذکراتی به احمدی نژاد دادند که متاسفانه کمتر از سوی رسانه ها و حامیان دولت مورد توجه قرار گرفت. من همان موقع در مطلبی به بخش هایی از این تذکرات اشاره کردم و مواردی را برشمردم که می‌توان آنها را نقاط ضعف دولت احمدی نژاد دانست. این تذکرات به طور خلاصه و تیتروار عبارتند از:
«پرهیز از غرور، توجه کامل به سند چشم انداز، اجرای کامل سیاستهای اصل۴۴، پرهیز از شتابزدگی در طرحهای اقتصادی و بهره گیری از دیدگاههای کارشناسی، اهتمام به مسائل فرهنگی، پایبندی کامل و رعایت دقیق قانون، سینه گشاده، روی گشوده و گوش شنوا در مقابل نقد و انتقاد، مغتنم شمردن توصیه‌ها و نصیحتهای مراجع، علما و بزرگان دینی، استقبال از انتقاد نخبگان دانشگاهی، طراحی و
تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و استفاده از متفکرین برای تحقق آن»
برخی از موارد بالا حقیقتا جزو ضعفهای دولت به شمار می آیند. مثل شتابزدگی در طرح های اقتصادی، یا بی توجهی به مسائل فرهنگی، بی توجهی به نصایح علما، مراجع تقلید و بزرگان دینی، ارتباط ضعیف با نخبگان دانشگاهی، عدم رعایت صحیح قانون و …
مثلا ارتباط ضعیف دولت با مراجع و علمای دین، چیزی نیست که بشود آنرا تکذیب یا توجیه کرد. یکی از علتهای این ارتباط ضعیف، حاشیه هایی است که مدام در دولت احمدی نژاد شاهدش بودیم. اصلا همین حاشیه ها و حاشیه سازی ها و اصرار رییس جمهور به رسانه ای کردن آن، خودش یکی از بزرگترین اشکالات دولت احمدی نژاد است.
نقطه ضعف بعدی، میل به افشاگری است. خیلی از ماها در دوره اول مخصوصا هفته ها و ماه های اول به قدرت رسیدن احمدی نژاد، از این روحیه خوشمان می آمد! چه بسا در مناظرات انتخاباتی هم کلی ذوق کرده باشیم! اما باید اعتراف کنیم که این روحیه از جهات مختلف، به ضرر نظام بوده و هست و اصلا قابل دفاع نیست. چه از لحاظ شرعی، چه قانونی، چه اخلاقی و چه از نظر عقلی و سیاست ظاهری و اصول مملکت داری.
نقطه ضعف بعدی، کینه داشتن نسبت به رقبا، مسئولان و شخصیت های نظام است. گاهی این کینه ها و رقابت های کاملا شخصی، تبدیل به چالش های بزرگی در سطح قوا و نهادهای کشور شدند. گاهی حتی باعث عزل و نصب هایی شدند که هیچ پایه عقلی و منطقی نداشت. مثل برکناری تنها وزیر زن کابینه که انتخاب او جزو افتخارات شخصی احمدی نژاد بود اما فقط بخاطر اینکه معاون خانم وزیر، برادر لاریجانی ها بود، از کار برکنار شد! یا برکناری عجیب و غریب منوچهر متکی (جالب اینکه برخی جداشدگان مثل سایت رجانیوز، به جای نقد اقدام احمدی نژاد، در چند مطلب پیاپی از منوچهر متکی انتقاد می‌کردند! اینجا و اینجا)
متاسفانه چون رفتار و کردار احمدی نژاد از ابتدا (مخصوصا در دولت اول) برای بسیاری از دوستان و حامیان متعصبش، بی چون و چرا پذیرفته و مقبول بود، آن کینه ها و بغض‌ها هم به دوستانش منتقل شد به طوری که امروز به راحتی نمی توان نظر و عقیده آنها (حتی جداشدگان از احمدی نژاد) را نسبت به شخصیت های سیاسی منتقد احمدی نژاد اصلاح کرد.
به هرحال توهین واهانت به بزرگان سیاسی و مذهبی کشور و زدن برچسب‌های مختلف به آنها، از نتایج این کینه‌ی شخصی است که مثل ویروس در دل و جان خیلی از ماها، نفوذ کرده است! (این مساله کوچکی نیست. سرنخ بسیاری از کینه‌ها و دشمنی‌ها، انتخابات سال ۸۴ است)
درباره هرکدام از این اشکالات می شود ساعتها حرف زد، مطلب نوشت و دلیل و سند ارائه کرد. البته این عیوب مختص شخص احمدی نژاد نیست و ممکن است در هر فرد و جریان دیگری هم وجود داشته باشد. آدمها و گروههایی هستند که بسیاری از این نقاط ضعف را در کارنامه خود دارند و دقیقا از همه یا برخی از همین رفتارهای احمدی نژاد حمایت کرده‌اند. همین حالا هم با افتخار تمام، همین روحیه و رویه را ترویج می کنند. روحیه افشاگری، روحیه تهمت زدن، روحیه برچسب زدن، روحیه خودعمارپنداری، روحیه پیاده کردن افراد از کشتی نظام، افراط و تندروی، مطلق نگری، کینه و بغض نسبت به رقبا و شخصیت های نظام، ضدانقلاب و ضدولایت خواندن همه کس به جز خود، استفاده ظاهری و اخباری از سخنان رهبری، نگاه قبیله ای، نگاه محدود و کوتاه مدت و تک بعدی، و …
پس برای انتخاب رییس جمهور آینده، از همین حالا می توان نقاط ضعف و قوت کاندیداهای مختلف و تیم همراه و جریان حامی او را بررسی کرد. فکر میکنم این معیار خوبی برای قضاوت درباره جریان های سیاسی است.
هیچکس کامل نیست، هیچکس هم بی عیب و نقص نیست. اما هستند کسانی که فقط عیب و ایراد دیگران را می بینند و خودشان را کامل و بی عیب و نقص می دانند! طبعا چنین افرادی از عیوب خودشان غافلند.
برخی از موارد بالا حقیقتا جزو ضعفهای دولت به شمار می آیند. مثل شتابزدگی در طرح های اقتصادی، یا بی توجهی به مسائل فرهنگی، بی توجهی به نصایح علما، مراجع تقلید و بزرگان دینی، ارتباط ضعیف با نخبگان دانشگاهی، عدم رعایت صحیح قانون و …
مثلا ارتباط ضعیف دولت با مراجع و علمای دین، چیزی نیست که بشود آنرا تکذیب یا توجیه کرد. یکی از علتهای این ارتباط ضعیف، حاشیه هایی است که مدام در دولت احمدی نژاد شاهدش بودیم. اصلا همین حاشیه ها و حاشیه سازی ها و اصرار رییس جمهور به رسانه ای کردن آن، خودش یکی از بزرگترین اشکالات دولت احمدی نژاد است.
نقطه ضعف بعدی، میل به افشاگری است. خیلی از ماها در دوره اول مخصوصا هفته ها و ماه های اول به قدرت رسیدن احمدی نژاد، از این روحیه خوشمان می آمد! چه بسا در مناظرات انتخاباتی هم کلی ذوق کرده باشیم! اما باید اعتراف کنیم که این روحیه از جهات مختلف، به ضرر نظام بوده و هست و اصلا قابل دفاع نیست. چه از لحاظ شرعی، چه قانونی، چه اخلاقی و چه از نظر عقلی و سیاست ظاهری و اصول مملکت داری.
نقطه ضعف بعدی، کینه داشتن نسبت به رقبا، مسئولان و شخصیت های نظام است. گاهی این کینه ها و رقابت های کاملا شخصی، تبدیل به چالش های بزرگی در سطح قوا و نهادهای کشور شدند. گاهی حتی باعث عزل و نصب هایی شدند که هیچ پایه عقلی و منطقی نداشت. مثل برکناری تنها وزیر زن کابینه که انتخاب او جزو افتخارات شخصی احمدی نژاد بود اما فقط بخاطر اینکه معاون خانم وزیر، برادر لاریجانی ها بود، از کار برکنار شد! یا برکناری عجیب و غریب منوچهر متکی (جالب اینکه برخی جداشدگان مثل سایت رجانیوز، به جای نقد اقدام احمدی نژاد، در چند مطلب پیاپی از منوچهر متکی انتقاد می‌کردند! اینجا و اینجا)
متاسفانه چون رفتار و کردار احمدی نژاد از ابتدا (مخصوصا در دولت اول) برای بسیاری از دوستان و حامیان متعصبش، بی چون و چرا پذیرفته و مقبول بود، آن کینه ها و بغض‌ها هم به دوستانش منتقل شد به طوری که امروز به راحتی نمی توان نظر و عقیده آنها (حتی جداشدگان از احمدی نژاد) را نسبت به شخصیت های سیاسی منتقد احمدی نژاد اصلاح کرد.
به هرحال توهین واهانت به بزرگان سیاسی و مذهبی کشور و زدن برچسب‌های مختلف به آنها، از نتایج این کینه‌ی شخصی است که مثل ویروس در دل و جان خیلی از ماها، نفوذ کرده است! (این مساله کوچکی نیست. سرنخ بسیاری از کینه‌ها و دشمنی‌ها، انتخابات سال ۸۴ است)
درباره هرکدام از این اشکالات می شود ساعتها حرف زد، مطلب نوشت و دلیل و سند ارائه کرد. البته این عیوب مختص شخص احمدی نژاد نیست و ممکن است در هر فرد و جریان دیگری هم وجود داشته باشد. آدمها و گروههایی هستند که بسیاری از این نقاط ضعف را در کارنامه خود دارند و دقیقا از همه یا برخی از همین رفتارهای احمدی نژاد حمایت کرده‌اند. همین حالا هم با افتخار تمام، همین روحیه و رویه را ترویج می کنند. روحیه افشاگری، روحیه تهمت زدن، روحیه برچسب زدن، روحیه خودعمارپنداری، روحیه پیاده کردن افراد از کشتی نظام، افراط و تندروی، مطلق نگری، کینه و بغض نسبت به رقبا و شخصیت های نظام، ضدانقلاب و ضدولایت خواندن همه کس به جز خود، استفاده ظاهری و اخباری از سخنان رهبری، نگاه قبیله ای، نگاه محدود و کوتاه مدت و تک بعدی، و …
پس برای انتخاب رییس جمهور آینده، از همین حالا می توان نقاط ضعف و قوت کاندیداهای مختلف و تیم همراه و جریان حامی او را بررسی کرد. فکر میکنم این معیار خوبی برای قضاوت درباره جریان های سیاسی است.
هیچکس کامل نیست، هیچکس هم بی عیب و نقص نیست. اما هستند کسانی که فقط عیب و ایراد دیگران را می بینند و خودشان را کامل و بی عیب و نقص می دانند! طبعا چنین افرادی از عیوب خودشان غافلند.