کد خبر 207466
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۳۹۲ - ۲۰:۰۱

مدیرعامل باشگاه پرسپولیس گفت: برای من فرقی نمی‌کرد میزبان تهران باشد یا اصفهان چون دوست داشتم مشهد باشد!

به گزارش مشرق، محمد رویانیان پس از تعیین استادیوم آزادی به عنوان میزبان فینال جام حذفی که به صورت قرعه‌کشی مشخص شد، در جمع خبرنگاران اظهار کرد: من خالصانه نیت کردم و تلاش کردم فینال در مشهد برگزار شود. خواستیم کار فرهنگی صورت بگیرد اما موافقت نشد. نهایتا توافق شد تا به صورت قرعه‌کشی میزبان تعیین شود. من کار را به خدا واگذار کرده بودم و دیگر برایم فرقی نمی‌کرد تهران میزبان باشد یا اصفهان. حالا تهران شد و ما هم مقصر نیستیم.

وی در واکنش به اینکه چرا این قدر جلسه طول کشید و انگار طولانی‌تر از قرعه‌کشی جام جهانی بود! نیز گفت: آنچه که مربوط به ما بود خیلی طول نکشید. ما فقط یک کلام گفتیم مشهد یا قم باشد چون دو شهر مقدس است که موافقت هم نکردند. حتی گفتیم بین مشهد و قم قرعه‌کشی شود که این هم مورد موافقت قرار نگرفت و ما هم کوتاه آمدیم. اما مسایل دیگری وسط آمد که خوب هم بود. من خیلی خوشحال شدم که تاج و رحیمی ارتباط بسیاری خوب و گرمی با یکدیگر داشتند و برایم جالب بود حتی با اسم کوچک همدیگر را صدا می‌زدند! من دیدم که تاج چقدر صبورانه و منصفانه رفتار می‌کرد و امروز چیز جدیدی را از این بابت در سازمان لیگ می‌دیدم.

رویانیان در واکنش به اینکه انتخابات پاپ هم اینقدر طول نمی‌کشید، خندید و گفت: آخر این جلسه از انتخاب پاپ مهمتر بود! البته شوخی می‌کنم.

به گزارش ایسنا، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس درباره تغییر زمان فینال جام حذفی از 14 به 15 اردیبهشت نیز تصریح کرد: زمان فینال برای ما فرقی نمی‌کرد که 14 یا 15 اردیبهشت باشد؛ بنابراین اصراری برای تغییر نکردن آن نداشتیم اما ظاهرا برای سپاهان فرق می‌کرد. اما معتقدیم باید بازی ما با ملوان در 10 اردیبهشت به ششم یا هفتم این ماه تغییر کند چون واقعا انصاف نیست که تیم ما قبل از بازی با ملوان(از 23 فروردین تا 10 اردیبهشت) زمان زیادی را بازی نکند. این شرایط باعث می‌شد بازیکنان ما افت کنند. از طرفی اگر بازی با ملوان ششم یا هفتم برگزار شود از این جهت هم بهتر است که باید تا فینال جام حذفی فرصت کافی داشته باشیم که اگر بازیکنی مصدوم شد بتواند بهبود یابد.

رویانیان در واکنش به سوالی مبنی بر ارتباطش با امیر عابدینی نیز خندید و گفت: می‌خواهم سعی کنم عابدینی را با خود ببرم بهشت!