به گزارش گروه فرهنگی مشرق به نقل از خبرآنلاین، موراکامی یکی از تحسین‌شده‌ترین و پرفروش‌ترین نویسندگان ژاپن است.
 
رمان جدید او با نام عجیب «تسوکورو تازاکی رنگ‌پریده و سال زیارت او» (یا «تسوکورو تازاکی رنگ‌پریده و سالی که به زیارت رفت») یک ماه است در بازار عرضه شده و در این مدت هفته‌ای یک میلیون نسخه فروش داشته است.
 
او روز دوشنبه درمورد این رمان گفت قصدش نوشتن رمانی کوتاه بوده اما هر چه جلوتر رفته، رمان قطورتر شده چون به شدت دوست داشته شخصیت‌های فرعی را پرورش دهد. موراکامی برای اولین بار در 18 سال گذشته در ژاپن در برابر رسانه‌ها در دانشگاه کیوتو حاضر شد و اشاره کرد این رمان نشانگر علاقه شدید او به مردم واقعی و رابطه‌های بین آدم‌هاست.
 
رمان «تسوکورو تازاکی» داستان مردی است که ناگهان متوجه می‌شود دوست‌های صمیمی‌اش دیگر او را تحویل نمی‌گیرند و سعی می‌کند با این شرایط کنار بیاید.
 
موراکامی گفت: «در ابتدا، می‌خواستم چیزی کنایی و تلمیحی بنویسم، مثل کارهای قبلی‌ام، اما این بار علاقه‌ای بسیار به تفکر و گسترش داستانی درباره آدم‌های واقعی پیدا کردم. بعدش شخصیت‌ها شروع کردند به راه خودشان رفتن. شیفته رابطه میان آدم‌ها شدم.»
 
شخصیت اصلی رمان معمار ایستگاه راه آهن 36 ساله‌ای به نام تسوکورو تازاکی است، که به زادگاهش ناگویا در مرکز ژاپن باز می‌گردد و بعد راهی سفری تا دورترین نقاط دنیا مثل فنلاند می‌شود تا بفهمد چرا 16 سال پیش ناگهان نزدیک‌ترین دوستانش (دو پسر و دو دختر) ارتباطشان را با او قطع کردند. او باید راز این اتفاق را درک کند تا بتواند زندگی جدیدی را شروع کند.
 
در کتاب، دوست دختر تازاکی نقش مهمی در کمک به او برای کنار آمدن با ترس دوران جوانی‌اش بازی می‌کند. موراکامی درمورد این شخصیت که سارا کیموتو نام دارد گفت، اهمیت این شخصیت در این بود «که به من اجازه داد بیشتر درمورد چهار دوست جوانی تازاکی بنویسم.»
 
موراکامی افزود اهمیت داستان‌گویی در تصویر کردن چیزی نامرئی و نهفته در تک تک شخصیت‌ها و همچنین خلق فضایی است که خوانندگان بتوانند با شخصیت‌ها همذات‌پنداری و خودشان را در آن‌ها پیدا کنند. «اگر خواننده‌ای با داستان من احساس نزدیکی کند، بعد شبکه‌ای از همذات‌پنداری شکل می‌گیرد.»
 
نویسنده «وقتی از دو حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» ادامه داد: «کاملا درک می‌کنم چطور تحویل گرفته نشدن دردناک است. وقتی آزرده شوید ممکن است دیواری احساسی دور قلبتان بکشید. اما بعد از مدتی دوباره می‌توانید روی پایتان بایستید و به زندگی ادامه دهید. می‌خواستیم چنین داستانی تعریف کنم.»
 
«تسوکورو تازاکی رنگ‌پریده و سال زیارت او» اولین رمان او از سه سال گذشته و انتشار «1Q84» است. هر سال از موراکامی به عنوان بخت نوبل ادبیات یاد می‌شود و رمان جدیدش فعلا فقط به زبان ژاپنی منتشر شده است.
 
نویسنده «بیشه نروژی» همچنین مترجم پرکار و بسیار ماهر ادبیات معاصر آمریکاست، او خود را به شدت تحت تاثیر اف. اسکات فیتزجرالد و ریموند چندلر می‌داند و از هر دو داستان‌هایی به زبان ژاپنی ترجمه کرده است. موراکامی اوایل دهه 1990 در دانشگاه پرینستون به عنوان استاد مهمان کار می‌کرد.
 
موراکامی به جز نوشتن داستان، در نوشتن مقاله و کتاب‌های غیرداستانی هم فعال است. یکی از آثار معروف او در این زمینه انتشار کتابی از گفت‌وگوهایش با بازماندگان حمله گروه آخرالزمانی «آئوم شینریکیو» به متروی توکیو در سال 1995 است.
 
این نویسنده همچنین یکی از مخالفان جدی سلاح‌های هسته است و از سال 2011 و فاجعه فوکوشیما یکی از منتقدان سیاست‌های موافق انرژی هسته‌ای ژاپن بوده است. این نویسنده با وجود فعالیت‌های گسترده نوشتاری‌اش، گوشه‌گیر است و کم مصاحبه می‌کند و همین به جذابیت او افزوده است.
 
آخرین باری که موراکامی در نشستی عمومی شرکت کرد در جلسه کتابخوانی در سال 1995 و پس از زلزله تلخ در کوبه، در نزدیکی شهری که در آن بزرگ شد بود.
 
جلسه روز دوشنبه در کیوتو، زادگاه موراکامی برگزار شد و ماموران امنیتی به شدت فعال بودند تا جلسه بدون مشکل برگزار شود. در این نشست یک منتقد ادبی قدیمی با موراکامی مصاحبه کرد. اهالی رسانه حق فیلمبرداری یا ضبط مصاحبه را نداشتند و مخاطبان 500 نفر بودند که با شرکت در یک بخت‌آزمایی انتخاب شده بودند.
 
موراکامی در این نشست پیراهنی چهارخانه و شلوار جین آجری رنگ با کفش اسپورت آبی رنگ پوشیده بود. او در طول مصاحبه استرس نداشت اما اشاره کرد از رسانه‌ها خجالت می‌کشد.
 
«وقتی امروز صبح بیدار شدم، با خودم گفتم سوار قطار سریع‌السیر شوم و به خانه بروم. نه اینکه مشکل روانی داشته باشم یا روی بدنم خال‌های بنفش باشد. من فقط یک آدم معمولی هستم که زندگی معمولی دارد.»
 
او در خاتمه گفت کارش نوشتن است و ترجیح می‌دهد فقط روی نوشتن تمرکز کند.