مشرق - نقش فدراسیون فوتبال که معلوم است. با تمام نگرانی‌هایی که کی‌روش درباره فراهم شدن شرایط تیم ملی تا سه بازی پیش‌رو در گفت‌وگوی اخیرش مطرح کرده، او امروز در نشست خبری‌اش گفت که هماهنگی‌ها انجام شده. اینکه واقعا این شرایط از سوی فدراسیون برای تیم ملی فراهم شده یا خیر به کنار، همین که کی‌روش اکنون پس از گفت‌وگوی اخیرش به "هماهنگی‌ها" اذعان داشته، نشان می‌دهد فدراسیون هم وظیفه‌اش را از نگاه سرمربی تیم ملی انجام داده.
کادر فنی هم که طبیعتا راهی به غیر از آماده‌سازی تیم ملی ندارد. هم آبروی کادر فنی وسط است و هم اینکه حضور در جام جهانی و نشستن روی نیمکت یکی از 32 تیم حاضر در جام جهانی تمام هم و غم کادر فنی. با این وضع شاید نیازی نباشد که تاکید کنیم، "حتما" کی‌روش و دستیارانش به تنها چیزی که این روزها فکر می‌کنند سفر به برزیل است و بس.
اما در این شرایط یک تلکیف بزرگ بر عهده رسانه‌هاست؛ رسانه‌هایی که در تمامی بالا و پایین‌های فوتبال ایران نقش داشته‌اند. دیگر اکنون بعد از سال‌ها دیگر همه اعضای تیم ملی در جام جهانی ابایی ندارند که بگویند اگر صعود "آسان" به جام جهانی زود در دسترس تیم برانکو در سال 2006 قرار گرفت، نقش بزرگ را رسانه‌ها ایفا کرده‌اند.
از امروز تا بازی با قطر، تنها 20 روز باقی مانده؛ بیست روز سرنوشت ساز. بیست روزی که معلوم خواهد کرد فوتبال ایران پس از 4 سال بالا و پایین، جایی در میان بهرین‌های دنیا پیدا می‌کند یا نه اما متاسفانه پس از پایان هیاهوهای لیگ و کشمکش‌ها، تنها و تنها یک چیز ذهن بیشتر رسانه‌ها را به خود درگیر کرده است. رحمتی و عقیلی قابل احترام، اما این دو بازیکن تنها به خواسته خود پیراهن تیم ملی را از تن‌شان خارج کردند و کسی این دو بازیکن را از تیم ملی اخراج نکرده. این نکته‌ای است که گویا فراموش شده.
رحمتی بدون شک جزو بهترین دروازه‌بان‌های فوتبال آسیاست اما این خودش بود که تصمیم گرفت از تیم ملی خداحافظی کند. با این حال انگار چند ماه بعد متوجه شده که آن تصمیمش عجولانه بوده و حرفهایش علیه کی‌روش اشتباه. او از "ملت" در یک برنامه زنده تلویزیونی عذرخواهی کرد اما این برای بازگشت به تیم ملی کافی نبود و فدراسیون پیش شرط "عذرخواهی کتبی" را پیش پایش گذاشت. داستان هادی عقیلی هم همین است و راه برگشتش به تیم ملی هم همین. اگر این دو بازیکن که تردیدی در توانایی‌های فنی‌شان نیست، می‌خواهند به پیراهن ایران ادای دین کنند، راه دیگری ندارند و چاره‌کارشان تنها و تنها یک چیز است؛ "عذرخواهی کتبی". و بعید است ملت عذرخواهی کتبی بازیکنی را که به خاطر تیم ملی کشورش حاضر به انجام این کار شده را به پای چیز دیگری بنویسد. اگر رحمتی و عقیلی کتباً عذرخواهی کنند، به قول رسانه‌ها "آشتی ملی" شکل می‌گیرد و تیم ملی دستش برای سه بازی آینده پرتر خواهد بود اما اگر غرور این اجازه را به این دو بازیکن نمی‌دهد، اصرار هم برای بازگشت‌شان به تیم ملی بی‌فایده است.
کی‌روش که تا امروز پیش‌روی رسانه‌ها چهره‌ی خندانی از خود نشان می‌داد، در نشست خبری در مواجهه با سه سوال مسلسل‌وار سه خبرنگار ناراحت شد و سالن نشست را ترک کرد اما حتما او برای تصمیمش دلیلی داشته و حتما یکی از دلایل بزرگش، حفظ احترام به بازیکنانی بوده که اکنون بدون هیچ شرطی و تنها به خاطر ادای دین به تیم ملی و پرچم ایران در اردوی تیم ملی هستند. کی‌روش امروز ناراحت شد و با عصبانیت کنفرانس خبری را ترک کرد چون در میان سوال‌های مطرح شده در چند دقیقه آغازین نشست، حرفی از "اصل" به میان نیامد و مدام خبرنگاران درباره "فرع" از او می‌پرسیدند. تیم ملی انگار در برخی رسانه‌ها فراموش شده و همه‌ی دار و ندار فوتبال ایران شده دو بازیکن. این دو بازیکن از تیم ملی رفتند، چون خودشان خواستند و حالا هم اگر می‌خواهند برگردند خودشان باید به این تصمیم برسند. درست یا غلط، پیش شرط فدراسیون فوتبال همین است که عنوان شده و این خود این دو بازیکن هستند که باید انتخاب کنند که می‌خواهند باشند یا نه. این رحمتی و عقیلی هستند که باید به تعارف تیم ملی و اصرار رسانه‌ها پاسخ بدهند و اگر غیر از این باشد، تیم ملی راهش را می‌رود و آنها هم راهشان را.
تا بازی با کره‌جنوبی و به پایان رسیدن سفر به برزیل، باید یک چیز ذهن‌ها را به خودش مشغول کند و آن هم اصل فوتبال ایران، تیم ملی است.
** منبع: ایسنا
کادر فنی هم که طبیعتا راهی به غیر از آماده‌سازی تیم ملی ندارد. هم آبروی کادر فنی وسط است و هم اینکه حضور در جام جهانی و نشستن روی نیمکت یکی از 32 تیم حاضر در جام جهانی تمام هم و غم کادر فنی. با این وضع شاید نیازی نباشد که تاکید کنیم، "حتما" کی‌روش و دستیارانش به تنها چیزی که این روزها فکر می‌کنند سفر به برزیل است و بس.
اما در این شرایط یک تلکیف بزرگ بر عهده رسانه‌هاست؛ رسانه‌هایی که در تمامی بالا و پایین‌های فوتبال ایران نقش داشته‌اند. دیگر اکنون بعد از سال‌ها دیگر همه اعضای تیم ملی در جام جهانی ابایی ندارند که بگویند اگر صعود "آسان" به جام جهانی زود در دسترس تیم برانکو در سال 2006 قرار گرفت، نقش بزرگ را رسانه‌ها ایفا کرده‌اند.
از امروز تا بازی با قطر، تنها 20 روز باقی مانده؛ بیست روز سرنوشت ساز. بیست روزی که معلوم خواهد کرد فوتبال ایران پس از 4 سال بالا و پایین، جایی در میان بهرین‌های دنیا پیدا می‌کند یا نه اما متاسفانه پس از پایان هیاهوهای لیگ و کشمکش‌ها، تنها و تنها یک چیز ذهن بیشتر رسانه‌ها را به خود درگیر کرده است. رحمتی و عقیلی قابل احترام، اما این دو بازیکن تنها به خواسته خود پیراهن تیم ملی را از تن‌شان خارج کردند و کسی این دو بازیکن را از تیم ملی اخراج نکرده. این نکته‌ای است که گویا فراموش شده.
رحمتی بدون شک جزو بهترین دروازه‌بان‌های فوتبال آسیاست اما این خودش بود که تصمیم گرفت از تیم ملی خداحافظی کند. با این حال انگار چند ماه بعد متوجه شده که آن تصمیمش عجولانه بوده و حرفهایش علیه کی‌روش اشتباه. او از "ملت" در یک برنامه زنده تلویزیونی عذرخواهی کرد اما این برای بازگشت به تیم ملی کافی نبود و فدراسیون پیش شرط "عذرخواهی کتبی" را پیش پایش گذاشت. داستان هادی عقیلی هم همین است و راه برگشتش به تیم ملی هم همین. اگر این دو بازیکن که تردیدی در توانایی‌های فنی‌شان نیست، می‌خواهند به پیراهن ایران ادای دین کنند، راه دیگری ندارند و چاره‌کارشان تنها و تنها یک چیز است؛ "عذرخواهی کتبی". و بعید است ملت عذرخواهی کتبی بازیکنی را که به خاطر تیم ملی کشورش حاضر به انجام این کار شده را به پای چیز دیگری بنویسد. اگر رحمتی و عقیلی کتباً عذرخواهی کنند، به قول رسانه‌ها "آشتی ملی" شکل می‌گیرد و تیم ملی دستش برای سه بازی آینده پرتر خواهد بود اما اگر غرور این اجازه را به این دو بازیکن نمی‌دهد، اصرار هم برای بازگشت‌شان به تیم ملی بی‌فایده است.
کی‌روش که تا امروز پیش‌روی رسانه‌ها چهره‌ی خندانی از خود نشان می‌داد، در نشست خبری در مواجهه با سه سوال مسلسل‌وار سه خبرنگار ناراحت شد و سالن نشست را ترک کرد اما حتما او برای تصمیمش دلیلی داشته و حتما یکی از دلایل بزرگش، حفظ احترام به بازیکنانی بوده که اکنون بدون هیچ شرطی و تنها به خاطر ادای دین به تیم ملی و پرچم ایران در اردوی تیم ملی هستند. کی‌روش امروز ناراحت شد و با عصبانیت کنفرانس خبری را ترک کرد چون در میان سوال‌های مطرح شده در چند دقیقه آغازین نشست، حرفی از "اصل" به میان نیامد و مدام خبرنگاران درباره "فرع" از او می‌پرسیدند. تیم ملی انگار در برخی رسانه‌ها فراموش شده و همه‌ی دار و ندار فوتبال ایران شده دو بازیکن. این دو بازیکن از تیم ملی رفتند، چون خودشان خواستند و حالا هم اگر می‌خواهند برگردند خودشان باید به این تصمیم برسند. درست یا غلط، پیش شرط فدراسیون فوتبال همین است که عنوان شده و این خود این دو بازیکن هستند که باید انتخاب کنند که می‌خواهند باشند یا نه. این رحمتی و عقیلی هستند که باید به تعارف تیم ملی و اصرار رسانه‌ها پاسخ بدهند و اگر غیر از این باشد، تیم ملی راهش را می‌رود و آنها هم راهشان را.
تا بازی با کره‌جنوبی و به پایان رسیدن سفر به برزیل، باید یک چیز ذهن‌ها را به خودش مشغول کند و آن هم اصل فوتبال ایران، تیم ملی است.
** منبع: ایسنا