جاده ساری به کیاسر هر روز بخشی از آن تخریب می‌شود و با پدیده‌ای به نام رانش مواجه است، این بار کاملا زمین هر آنچه که در آن بود همراه با یک درخت تنومند سرسبز در فاصله حدود 50 کیلومتری شهرستان ساری، زمین خود را به جاده اصلی رسانده است، از قسمت‌های بالا به پایین آمده است و کسی نمی‌داند این زمین کی خود را به جاده می‌رساند، شاید هم در حال اعتراض باشد و روزی بخواهد جاده را ببندد. اما هر بار جاده باریک و باریک‌تر می‌شود و رانش بخشی از جاده را با خود می‌برد...
هنوز زمین‌‌ها و درختان اطراف بخشندگی می‌کنند، حرکت خود را در ساعاتی که کسی در این منطقه حضور ندارد، انجام می‌دهد، شاید هم شبانه حرکت می‌کنند، اما اگر روز زمین رانش کند، کوه ریزش کند، انسان با خودرویی در آن فرو برود، معلوم نیست چه اتفاق می‌افتد، اما هر بار جاده باریک و باریک‌تر می‌شود و رانش بخشی از جاده را با خود می‌برد.
جاده کوهستانی منطقه چهاردانگه ساری به دستان زنان و مردان پینه‌بسته این منطقه شبیه شده است و هر بار بخشی از این جاده در حال رانش و ریزش است، جاده‌ای که جنگل‌های اطراف آن در فروردین و اردبیهشت با ارزانی و خودنمایی طبیعت به جاده آرزوها تبدیل می‌شود.
روزانهصدها خودروی سبک و سنگین از این جاده تردد می‌کنند و خود را از این نقطه به مازندران و سمنان می‌رسانند. این جاده در مسیر کارخانه‌های سیمان کیاسر و محل دپوی زباله ساری نیز قرار دارد، در مسیر خودروها و کامیون‌های باری استان‌های اصفهان، سمنان، شیراز به دلیل نزدیکی به مقصد، این مسیر را انتخاب می‌کنند نیز است.
این جاده، مسیر تردد زائران امام رضا که از جاده کیاسر- دامغان به دلیل کم شدن بعد مسافر از این مسیر به پابوس ثامن الحجج می‌روند، نیز است.
علاوه بر رانش، کم عرض بودن و پیچ‌های خطرناک و تند و پی‌در پی نیز در این جاده فراوان است، پیچ‌های خطرناکی که اگر راننده به این مسیر آشنا نباشد، معلوم نیست به چه سرنوشتی دچار خواهد شد.
عدم داشتن روشنایی و عدم علائم رانندگی را نیز می‌توان به مشکلات این جاده چهل‌تیکه اضافه کرد، نبود قرارگاه پلیس و امکانات راهنمایی و رانندگی نیز یکی دیگر از هزاران نداشته‌های این جاده اصلی، پرتردد و ترانزیتی است.