گروه فرهنگي مشرق - امامان معصوم عليهمالسلام به جهت اهميت مسئله مهدويت و غيبت دوازدهمين حجت الهى، در فرصت‌هاى مناسب از عصر ظهور سخن گفته و شيعيان را با نشانهها، علائم و ويژگي‌هاى دولت کريمه حضرت قائم عليهالسلام آشنا ساختهاند.
اين آگاهي‌ها و اطلاعرسانى آن ستارگان هدايت موجب شده است که اهل ايمان و منتظران حکومت عدل حضرت مهدى عليهالسلام بيش از پيش اميدوار و دلبسته آن عصر گشته، نسل‌هاى بعدى را نيز با اين فرهنگ مأنوس کنند.
امام باقر عليه السلام مي‌فرمايد: بر مردم زمانى مىآيد که امامشان از منظر آنان غايب مىشود. خوشا به حال آنان که در آن زمان در امر [ولايت] ما اهل‌بيت ثابتقدم و استوار بمانند! کمترين پاداشى که به آنان مىرسد، اين است که خداى متعال خطابشان مىکند و مىفرمايد: بندگان من! شما به حجت پنهان من ايمان آورديد و غيب مرا تصديق کرديد. پس بر شما مژده باد که بهترين پاداش من در انتظارتان است.
دلدادگان فرهنگ انتظار با همه مشکلات و گرفتاري‌هايى که دشمنان برايشان فراهم مىآورند، هرگز اميد به رسيدن آن روز ديدنى و لذتبخش را از دست نمىدهند، بلکه شوق و عشقشان بيشتر مىشود و زير لب زمزمه مىکنند:
چه خوش باشد که بعد از انتظارى
به اميدى رسد اميدوارى
سخن از خصوصيات انقلاب جهانى آن يار سفر کرده، زمانى شيرينتر مىشود که امامان معصوم عليهمالسلام ويژگي‌ها و نشانههاى عصر ظهور حضرت قائم آل محمد صلى الله عليه و آله را برايمان توصيف کنند و بذر اميد و آرزوى استقرار دولت کريمه امام زمان عليهالسلام را در دل‌هاى به انتظار نشستهمان شکوفا گردانند تا رايحه دلانگيز دوران ظهور در روح و جسم انسان‌هاىِ خسته از ظلم و ناعدالتى و فتنه و فساد، حياتى تازه ببخشد.
اگر آن نائب رحمان ز درم باز آيد
عمر بگذشته به پيرانه سرم باز آيد
دارم اميد خدايا که کنى تأخيرى
در اجل تا به سرم تاج سرم باز آيد
گر نثار قدم مهدى هادى نکنم
گوهر جان به چه کار دگرم باز آيد
آن که فرق سر من خاک کف پاى وى است
پادشاهى کنم ار او به سرم باز آيد
کوس نو دولتى از بام سعادت بزنم
گر ببينم که شه دين ز درم باز آيد
مىروم در طلبش کوى به کو دشت به دشت
شخصم ار باز نيايد خبرم باز آيد
«فيض» نوميد مشو در غم هجران و منال
شايد ار بشنود آه سحرم، باز آيد
منتظران مژده باد
امام باقر عليهالسلام در گفتارى اميدآفرين و نشاط بخش به منتظران حقيقى آن حضرت مژده مىدهد که «يَأْتِى عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَغِيبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَياطُوبى لِلثّابِتِينَ عَلى اَمْرِنا فِى ذلِکَ الزَّمانِ اِنَّ اَدْنى ما يَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثّوابِ اَنْ يُنادِيَهُمُ الْبارِىءُ عَزَّ وَ جَلَّ عِبادِى آمَنْتُمْ بِسِرّى وَ صَدَّقْتُمْ بِغَيْبى فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوابِ مِنّى(1) ؛ بر مردم زمانى مىآيد که امامشان از منظر آنان غايب مىشود. خوشا به حال آنان که در آن زمان در امر [ولايت] ما اهل‌بيت ثابتقدم و استوار بمانند! کمترين پاداشى که به آنان مىرسد، اين است که خداى متعال خطابشان مىکند و مىفرمايد: بندگان من! شما به حجت پنهان من ايمان آورديد و غيب مرا تصديق کرديد. پس بر شما مژده باد که بهترين پاداش من در انتظارتان است.»
امام باقر عليه السلام فرمود: مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درک کنم، جانم را براى فداکارى در رکاب حضرت صاحب الامر عليهالسلام تقديم مىدارم.
آن گاه امام باقر عليهالسلام ادامه داد: «خداوند متعال به خاطر ارجگذارى به چنين منتظران راستينى به آنان مىفرمايد: شما مردان و زنان، بندگان حقيقى من هستيد. رفتار نيک و شايستهتان را مىپذيرم و از کردار ناپسندتان عفو مىکنم و به خاطر شما ساير گنهکاران را مىآمرزم و بندگانم را به خاطر شما با باران رحمت خود سيراب و از آنان بلا را دفع مىکنم. اى عزيزترين بندگان من! اگر شما نبوديد، عذاب دردناک خود را به مردم نافرمان نازل مىکردم.»(2)
ياران وفادار
پيشواى پنجم عليهالسلام در توصيف ياران حضرت مهدى عليهالسلام که در زمان غيبت، خود را براى شرکت در قيام جهانى آن حضرت آماده مىکنند، به ابو خالد کابلى فرمود: «من به گروهى مىنگرم که در آستانه ظهور از طرف مشرق زمين به پا مىخيزند. آنان به دنبال طلب حق و ايجاد حکومت الهى تلاش مىکنند. بارها از متوليان حکومت اجراء حق را خواستار مىشوند، امّا با بىاعتنايى مسئولين مواجه مىشوند. وقتى که وضع را چنين ببينند، شمشيرهاى خود را به دوش مىنهند و با اقتدار و قاطعيت تمام در انجام خواستهشان اصرار مىورزند تا اين که سردمداران حکومت نمىپذيرند و آن حق طلبانِ ثابت قدم، ناگزير به قيام و انقلاب مىگردند و کسى نمىتواند جلوگيرشان شود. اين حقجويان وقتى که حکومت را به دست گرفتند، آن را به غير از صاحب الامر عليهالسلام به کس ديگرى نمىسپارند. کشتههاى اينها همه از شهيدان راه حق محسوب مىشوند.»
در اينجا امام باقر عليهالسلام به ابو خالد کابلى جملهاى زيبا فرمود که مىتواند نصب العين همه منتظران لحظات ظهور باشد.
آن حضرت فرمود: «اَما اِنِّى لَوْ اَدْرَکْتُ ذلِکَ لاَءَسْتَبْقَيْتُ نَفْسى لِصاحِبِ هذَا الاْءَمْرِ(3) ؛ مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درک کنم، جانم را براى فداکارى در رکاب حضرت صاحب الامر عليهالسلام تقديم مىدارم.»
امام در مورد ياران امام زمان عليه السلام فرمود: به خدا سوگند! 313 نفر ياران مهدى عليهالسلام مىآيند که پنجاه نفر از آنان زن مىباشند و بدون هيچگونه وعده قبلى در شهر مکه گرد هم جمع مىشوند.
امام پنجم عليهالسلام در مورد استقامت و استوارى ياران حضرت مهدى عليهالسلام به آيهاى از قرآن استناد کرد و در تفسير آيه «فَاِذا جاءَ وَعْدُ اُوْلهُما بَعَثْنا عَلَيْکُمَ عِبادا لَنا اُولى بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ وَ کانَ وَعْدا مَفْعُولاً»(4) ؛ «هنگامى که نخستين وعده فرا رسد، گروهى از بندگان پيکارجوىِ خود را بر ضد شما برمىانگيزيم [تا شما را سخت درهم کوبند و براى به دست آوردن مجرمان] خانهها را جستجو مىکنند و اين وعدهاى است قطعى.» فرمود: «اين بندگان پيکارجو و مقاوم که به طرفدارى از حق به پا مىخيزند، همان حضرت قائم و ياران وفادار او هستند.»(5)
------------------
1.کمال الدين، ج 1، ص 330.
2.همان.
3.غيبت نعمانى، ص 273.
4.اسراء / 5.
5.تفسير عياشى، ج 2، ص 281.