کد خبر 235614
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۳۹۲ - ۲۱:۴۱

مفقود شدن ۳ کوهنورد جوان ایرانی در مسیر بازگشت از فتح قله برودپیک با پایانی تلخ همراه شد.

به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، یکی از اخبار داغ و نگران کننده در هفته گذشته خبر گم شدن 3 کوهنورد جوان ایرانی در قله "برودپیک" بود. برودپیک که با نام "K3"  نیز شناخته می‌شود دوازدهمین قله بلند دنیا با ارتفاع 8047 متر در رشته کوه قراقروم و در شمال شرقی پاکستان واقع شده‌است.

علی‌رغم اینکه این قله به عنوان یکی از قلل هشت هزار متری آسان شناخته شده‌است اما صعود به آن به دلیل واقع شدن در مسیر بهمن‌های دائمی راحت نیست و به شرایط جوی بستگی دارد.

برودپیک دارای سه قله مجزا است که نخستین صعود قله اصلی برودپیک در سال 1957 از سوی تیمی از کوه نوردان اتریشی به سرپرستی مارکوس شامو و همراهی کوه نورد برجسته هرمان بول صورت گرفت. رامین شجاعی، افشین سعدی، آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراحی (آتش‌نشان‌ تهرانی) تیم 5 نفره‌ جوان ایرانی بودند که عزم خود را برای صعود به این قله جزم کردند ولی 2 عضو از این تیم در کمپ C3 در ارتفاع 6 هزار و 800 متری توقف کردند و تنها سه نفر از آنها بزرگی، کیوان و جراحی توانستند قله را فتح کنند.

بعد از صعود به قله در روز 3 شنبه  22 تیر قرار شد این 3 نفر بعدازظهر همان روز به دو عضو دیگر تیم یعنی شجاعی و سعدی که در محل کمپ 3 منتظر بودند بپیوندد؛ بر اساس اخبار منتشر شده آنها چهارشنبه شب در ارتفاع 7700 متری بودند و تا رسیدن به کمپ C3 در ارتفاع 6800 متری، 100 متر فاصله داشتند. روز پنج شنبه 3 کوهنورد جوان با کمپ اصلی تماس برقرار کرده و نیازشان به آب و غذا را اعلام کردند. در این میان 2 عضو دیگر تیم نمی‌توانستند برای کمک بالا بروند و تیم امداد هم دیر وقت به آنجا رسید.

آیدین بزرگی در یکی از تماس‌های خود اعلام کرده بود که وضع یکی از هم تیمی‌هایش خوب نیست و چادرشان هم پاره شده است. از روز 5 شنبه تاکنون گروه نجات در حال تلاش برای پیدا کردن 3 کوهنورد جوان است اما تاکنون به نتیجه‌ای دست نیافته‌اند. در حال حاضر رامین شجاعی سرپرست تیم و افشین سعیدی در کمپ اصلی مستقر و پیگیر امداد برای 3 عضو گم شده هستند.

جلال ملکی سخنگوی سازمان آتش‌نشانی درباره این موضوع به خبرنگار تسنیم می‌گوید: درباره وضعیت 3 کوهنورد جوان اخبار ضد و نقیضی وجود دارد اما افراد با تجربه در امر کوهنوردی بر این باور هستند که با توجه به سردی هوا و بدست نیامدن اطلاعات کافی دیگر امیدی به پیدا کردن آنها نیست.

وی ادامه می‌دهد: طی یکی دو روز گذشته آیدین بزرگی با استفاده از تلفن ماهواره‌ای خود توانست با منزلش تماس برقرار کند اما به دلیل بی کیفیت بودن تماس صحبت‌های وی واضح نیست. با ردیابی امواج تماس آیدین به نظر می‌رسد آنها از مسیر اصلی فاصله بسیاری گرفته‌اند و به سمت چین حرکت کرده‌اند.

بر اساس این گزارش ساعتی پیش «توماس لامل» یکی از کوهنوردان مشهور آلمانی که در منطقه بروز حادثه حضور دارد امروز (چهارشنبه) با ارسال نامه‌ای به یکی از مسئولان باشگاه کوهنوردی آرش نظر خود را در خصوص آخرین وضعیت سه کوهنورد مفقود شده در ارتفاعات برودپیک پاکستان اعلام کرد و گفت: من کاملا اطمینان دارم که به علت ارتفاع بالا و از دست دادن آب بدن (dehydration)، هیچکدام از این سه کوهنورد مفقود شده ایرانی دیگر زنده نیستند. 

وی در ادامه اعلام کرد: نظر دیگر من این است که به دلیل اینکه آنها جای بسیار دور از مسیر نرمال و در ارتفاعی حداقل 7500 متری قرار دارند، هیچ شانسی برای پایین آوردنشان وجود ندارد. هلیکوپتر تنها می تواند نفرات را از ارتفاع 5800 متری به پایین بیاورد. هر چیزی که بالاتر از این ارتفاع باشد باید بوسیله انسان حمل گردد.

لامل گفت: در گذشته عملیاتی برای پایین آوردن افراد از این ارتفاع انجام شده ولی از روی مسیر نرمال  بوده است.برای ما دو محل وجود دارد که امکان دارد اجساد در آنجا باشند هردو نقطه در ارتفاع بالای 7500 متری و 500 متر زیر قله و خارج از مسیر نرمال هستند. هیچ شانسی برای پایین آوردن ایشان وجود ندارد! من بعنوان یک کوهنورد اعتقاد راسخ دارم که هیچکدام از این سه نفر راضی نبوده اند که کسی برای پایین آوردن اجسادشان جان خود را به خطر بیندازد.

وی در بخش دیگر اظهارات خود اظهار داشت: آنها عاشق کوهستان بودند پس چرا نگذاریم آنها در جایی که اینقدر دوست داشتند در آرامش بمانند. دو نفر باربر ارتفاع پرچم ایران را در بالای قله اصلی پیدا کرده اند. بنابراین مسیر ایرانیان بر روی قله برودپیک بطور کامل و موفقیت آمیز توسط این سه کوهنورد صعود شده است. به نظر می‌رسد که آنها از روی قله سنگی یال اشتباه را پایین آمده‌اند.

به طور حتم با وجود انتشار این خبر باز هم بسیاری از هموطنان و دوستداران این 3 کوهنورد جوان، دوست ندارند این پایان تلخ را باور کنند و هنوز به شنیدن خبر پیدا شدن آنها روزنه‌ای از امید در دلشان باقی است. با این حال هر چند رفتن آنها به کوهستان برگشتی نداشت اما افتخاری که به واسطه فتح این قله برای کشومان کسب کردند هیچ‌‌گاه از یادمان نمی‌رود.