به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، این روزها گزینه های مختلفی برای تصدی وزارت امور خارجه دولت یازدهم مطرح است، از علی اکبر ولایتی تا علی اکبر صالحی؛اما در این میان و این روزها از محمد جواد ظریف به عنوان گزینه نهایی و قطعی حسن روحانی برای وزارتخانه امور خارجه یاد می‌شود.
گفته می‌شود اقای روحانی برای سپردن دستگاه دیپلماسی کشور به "ظریف" چراغ سبز نشان داده است اما برای اطمینان بیشتر باید تا روز تحلیف که قرار است رئیس‌جمهور منتخب اسامی نهایی اعضای کابینه را اعلام کند صبر کرد.
البته معرفی وی به عنوان وزیر امور خارجه از سوی حسن روحانی به منزله وزیر شدن قطعی وی نیست بلکه باید اعتماد بهارستانی‌ها را نیز جلب کند. جلب اعتمادی که برای ظریف با توجه به اهمیت خاص وزارت خارجه در برهه کنونی، چندان هم ساده به نظر نمی‌رسد.
ظریف در دوران محمد خاتمی مدتی معاون حقوقی و امور بین الملل وزارت خارجه بود. پس از آن به نمایندگی ایران در سازمان ملل منصوب شد و تا مدتی پس از انتخاب محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور نیز در این سمت باقی بود. وی پس از عزل از این سمت به تهران بازگشت و تا کنون در دانشکده روابط بین الملل وزارت خارجه مشغول کار بوده است.
گفته می‌شود به اصلاح‌طلبان نزدیک تر است اما بارها خود وی گفته است که من به گروه وجناحی وابستگی ندارم ما یک سال پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد بر مسند ریاست‌جمهوری تقریبا از صحنه های سیاسی و رسانه‌ای به دور مانده است.
او در بین سالهای 82-84 ریاست تیم مذاکره کننده هسته ای را برعهده داشته است.
ظریف بر اساس آنچه که وبلاگ شخصی وی منتشر کرده سابقه تحصیل در دانشگاه‌های دنود و سانفرانسیسکو در رشته‌های روابط بین الملل و مطالع بین‌المللی داشته است.
ظریف پس از پیروزی انقلاب اسلامی سابقه معاونت بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی، دستیار ارشد وزیر در وزارت امور خارجه در سالهای 1386 - 1389، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل - نیویورک در سالهای 1381- 1386، معاون حقوقی و بین المللی وزارت امورخارجه در سالهای 1371- 1381، سفیر و معاون نماینده دایم نمایندگی در سازمان ملل - نیویورک در سالهای 1368- 1371، مشاور وزیر وزارت امور خارجه در سالهای 1367- 1368، مشاور سیاسی، رایزن، کاردار نمایندگی در سازمان ملل - نیویورک در سالهای 1361- 1367 و مشاور سرکنسولگری در سانفرانسیسکو در سالهای 1357- 1359 را در کارنامه داشته است.
گفته می‌شود اقای روحانی برای سپردن دستگاه دیپلماسی کشور به "ظریف" چراغ سبز نشان داده است اما برای اطمینان بیشتر باید تا روز تحلیف که قرار است رئیس‌جمهور منتخب اسامی نهایی اعضای کابینه را اعلام کند صبر کرد.
البته معرفی وی به عنوان وزیر امور خارجه از سوی حسن روحانی به منزله وزیر شدن قطعی وی نیست بلکه باید اعتماد بهارستانی‌ها را نیز جلب کند. جلب اعتمادی که برای ظریف با توجه به اهمیت خاص وزارت خارجه در برهه کنونی، چندان هم ساده به نظر نمی‌رسد.
ظریف در دوران محمد خاتمی مدتی معاون حقوقی و امور بین الملل وزارت خارجه بود. پس از آن به نمایندگی ایران در سازمان ملل منصوب شد و تا مدتی پس از انتخاب محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور نیز در این سمت باقی بود. وی پس از عزل از این سمت به تهران بازگشت و تا کنون در دانشکده روابط بین الملل وزارت خارجه مشغول کار بوده است.
گفته می‌شود به اصلاح‌طلبان نزدیک تر است اما بارها خود وی گفته است که من به گروه وجناحی وابستگی ندارم ما یک سال پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد بر مسند ریاست‌جمهوری تقریبا از صحنه های سیاسی و رسانه‌ای به دور مانده است.
او در بین سالهای 82-84 ریاست تیم مذاکره کننده هسته ای را برعهده داشته است.
ظریف بر اساس آنچه که وبلاگ شخصی وی منتشر کرده سابقه تحصیل در دانشگاه‌های دنود و سانفرانسیسکو در رشته‌های روابط بین الملل و مطالع بین‌المللی داشته است.
ظریف پس از پیروزی انقلاب اسلامی سابقه معاونت بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی، دستیار ارشد وزیر در وزارت امور خارجه در سالهای 1386 - 1389، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل - نیویورک در سالهای 1381- 1386، معاون حقوقی و بین المللی وزارت امورخارجه در سالهای 1371- 1381، سفیر و معاون نماینده دایم نمایندگی در سازمان ملل - نیویورک در سالهای 1368- 1371، مشاور وزیر وزارت امور خارجه در سالهای 1367- 1368، مشاور سیاسی، رایزن، کاردار نمایندگی در سازمان ملل - نیویورک در سالهای 1361- 1367 و مشاور سرکنسولگری در سانفرانسیسکو در سالهای 1357- 1359 را در کارنامه داشته است.