به گزارش مشرق به نقل از فارس، مراسم شب قدر بیست و سومین روز ماه مبارک رمضان بامداد امروز با سخنرانی آیت‌الله محمدعلی جاودان در حسینیه مرحوم آیت‌الله حق‌شناس واقع در خیابان مجاهدین اسلام برگزار شد.
گزیده‌ای از سخنان آیت‌الله جاودان را در ادامه می‌خوانید:
ـ نماز اول وقت خیلی مهم است، اگر می‌بینی گره در کارت افتاده یا زندگی‌ات نمی‌چرخد، نماز اول وقت را دریاب! قطعاً در زندگی تأثیر دارد. از نماز اول وقت و با حضور قلب به همه جا می‌توان رسید.
نقل است مرحوم آیت‌الله سیداحمد خوانساری (رحلت کرده در سال 1363) در طول عمر مبارکشان سه بار نمازهای خود را قضا کردند. حالا دلیلش چه بوده، شاید یکی این بود که فتوای ایشان تغییر کرده بود. شاید هم این مرجع بزرگ تقلید از نمازهای قبلی خود رضایت نداشت و فکر می‌کرد حق آن را به خوبی ادا نکرده است.
می‌پرسند ما که ندیدیم، آیا می‌شود این همه نماز خواند؟ بله! از شب تا سحر که ما خواب هستیم، بزرگانی هستند که به عبادت می‌پردازند. نتیجه این عبادت هم در آن‌ها کاملاً مشهود است، به یاد دارم چند ماه قبل از پیروزی انقلاب خدمت آیت‌الله خوانساری رسیدیم، ایشان یک بیت شعر خواند و طی آن آینده انقلاب را پیش‌بینی کرد. این موهبت از کنار اهمیت دادن به نماز سرچشمه می‌گیرد.
ـ یکی دیگر از کارهایی که گشایش در زندگی را به همراه دارد، چله‌نشینی است. لازم هم نیست از همان ابتدا چهل روز را امساک کند، همه که نمی‌توانند. می‌توان چله ترک گناه گرفت، یعنی انسان با خودش عهد کند از امروز تا چهل روز مثلاً دروغ نگوید، غیبت نکند، به نامحرم نگاه نکند. وقتی موفق به ترک یک گناه شدیم، یک معصیت دیگر را نیت کنیم که ترک کنیم. آن وقت می‌بینید که چه اثراتی در زندگی دارد.
ـ در این شب بزرگ و در مواقع دعا، برای دیگران دعا کنیم و در حق همگان! برای خودمان دعا نکنیم، دعای عام بکنیم. مگر از خدا کم می‌شود که ما به جای دعا برای دوست و آشنا و اطرافیان، برای همه مردم تهران دعا کنیم؟ برای کل کشور دعا کنیم؟ برای مسلمانان گرفتار در مصر، سوریه، عراق، افغانستان و لبنان و ... دعا کنیم؟
امام حسن(ع) نقل می‌کنند که یک شب تا سحر به دعاهای مادرشان گوش کردند، دیدند حضرت زهرا(س) حتی یک کلمه هم برای خود و خانواده دعا نکردند، مرتباً برای همسایه‌ها و دیگران دعا کردند. ما هم یاد بگیریم دعای عام کنیم، دعای ما در حق خودمان معلوم نیست مستجاب شود اما در حق دیگران می‌شود، چون ما اگر گناهکار هم باشیم، گناهمان برای خودمان است نه دیگران.
یک روز شخصی به مرحوم آیت‌الله بهجت عرض کرد آقا برایم دعا کنید. آیت‌الله بهجت چیزی نگفتند، آن شخص فکر کرد ایشان نشنیده است و دوباره خواسته خود را تکرار کرد. آیت‌الله بهجت به آن شخص گفت من برای تک تک شما به درگاه خدا تضرع می‌کنم! آیت‌الله بهجت اینچنین در حق دیگران دعا می‌کنند، ما هم یاد بگیریم برای دیگران دعا کنیم.
ـ صحبت بین زن و مرد نامحرم فقط موقعی که جدی باشد بلااشکال است و وقتی با شوخی و خنده همراه شود دیگر جایز نیست.
از خواهران گرامی تقاضا می‌کنم کمی نسبت به حجاب دغدغه بیشتری داشته باشند. الحمدلله بانوان ما همه خداشناس و اهل نبوت و امامت هستند، اما الان وضعیت حجاب شهر ما مناسب نیست. باید دقت شود مثلا دست که از زیر چادر می‌آید بیرون چرا تا آرنج برهنه است؟ چرا تارهای مو از زیر چادر پیداست؟
کاری به کم‌کاری دستگاه‌های دولتی ندارم، نمی‌گویم هم به خاطر ما روی حجاب وسواس داشته باشند، به خاطر آخرت خودشان تقاضا دارم حجاب را جدی بگیرند. این «خیابان مجاهدین اسلام» روزی مرکز انقلاب اسلامی بود، آیا الان وضعیت حجاب در این خیابان طوری هست که اگر فرضاً امام زمان(عج) ظهور کنند ـ بلا تشبیه ـ موقع راه رفتن در این خیابان بتوانند سر خود را بالا بگیرند و دیده نپوشانند؟!
گزیده‌ای از سخنان آیت‌الله جاودان را در ادامه می‌خوانید:
ـ نماز اول وقت خیلی مهم است، اگر می‌بینی گره در کارت افتاده یا زندگی‌ات نمی‌چرخد، نماز اول وقت را دریاب! قطعاً در زندگی تأثیر دارد. از نماز اول وقت و با حضور قلب به همه جا می‌توان رسید.
نقل است مرحوم آیت‌الله سیداحمد خوانساری (رحلت کرده در سال 1363) در طول عمر مبارکشان سه بار نمازهای خود را قضا کردند. حالا دلیلش چه بوده، شاید یکی این بود که فتوای ایشان تغییر کرده بود. شاید هم این مرجع بزرگ تقلید از نمازهای قبلی خود رضایت نداشت و فکر می‌کرد حق آن را به خوبی ادا نکرده است.
می‌پرسند ما که ندیدیم، آیا می‌شود این همه نماز خواند؟ بله! از شب تا سحر که ما خواب هستیم، بزرگانی هستند که به عبادت می‌پردازند. نتیجه این عبادت هم در آن‌ها کاملاً مشهود است، به یاد دارم چند ماه قبل از پیروزی انقلاب خدمت آیت‌الله خوانساری رسیدیم، ایشان یک بیت شعر خواند و طی آن آینده انقلاب را پیش‌بینی کرد. این موهبت از کنار اهمیت دادن به نماز سرچشمه می‌گیرد.
ـ یکی دیگر از کارهایی که گشایش در زندگی را به همراه دارد، چله‌نشینی است. لازم هم نیست از همان ابتدا چهل روز را امساک کند، همه که نمی‌توانند. می‌توان چله ترک گناه گرفت، یعنی انسان با خودش عهد کند از امروز تا چهل روز مثلاً دروغ نگوید، غیبت نکند، به نامحرم نگاه نکند. وقتی موفق به ترک یک گناه شدیم، یک معصیت دیگر را نیت کنیم که ترک کنیم. آن وقت می‌بینید که چه اثراتی در زندگی دارد.
ـ در این شب بزرگ و در مواقع دعا، برای دیگران دعا کنیم و در حق همگان! برای خودمان دعا نکنیم، دعای عام بکنیم. مگر از خدا کم می‌شود که ما به جای دعا برای دوست و آشنا و اطرافیان، برای همه مردم تهران دعا کنیم؟ برای کل کشور دعا کنیم؟ برای مسلمانان گرفتار در مصر، سوریه، عراق، افغانستان و لبنان و ... دعا کنیم؟
امام حسن(ع) نقل می‌کنند که یک شب تا سحر به دعاهای مادرشان گوش کردند، دیدند حضرت زهرا(س) حتی یک کلمه هم برای خود و خانواده دعا نکردند، مرتباً برای همسایه‌ها و دیگران دعا کردند. ما هم یاد بگیریم دعای عام کنیم، دعای ما در حق خودمان معلوم نیست مستجاب شود اما در حق دیگران می‌شود، چون ما اگر گناهکار هم باشیم، گناهمان برای خودمان است نه دیگران.
یک روز شخصی به مرحوم آیت‌الله بهجت عرض کرد آقا برایم دعا کنید. آیت‌الله بهجت چیزی نگفتند، آن شخص فکر کرد ایشان نشنیده است و دوباره خواسته خود را تکرار کرد. آیت‌الله بهجت به آن شخص گفت من برای تک تک شما به درگاه خدا تضرع می‌کنم! آیت‌الله بهجت اینچنین در حق دیگران دعا می‌کنند، ما هم یاد بگیریم برای دیگران دعا کنیم.
ـ صحبت بین زن و مرد نامحرم فقط موقعی که جدی باشد بلااشکال است و وقتی با شوخی و خنده همراه شود دیگر جایز نیست.
از خواهران گرامی تقاضا می‌کنم کمی نسبت به حجاب دغدغه بیشتری داشته باشند. الحمدلله بانوان ما همه خداشناس و اهل نبوت و امامت هستند، اما الان وضعیت حجاب شهر ما مناسب نیست. باید دقت شود مثلا دست که از زیر چادر می‌آید بیرون چرا تا آرنج برهنه است؟ چرا تارهای مو از زیر چادر پیداست؟
کاری به کم‌کاری دستگاه‌های دولتی ندارم، نمی‌گویم هم به خاطر ما روی حجاب وسواس داشته باشند، به خاطر آخرت خودشان تقاضا دارم حجاب را جدی بگیرند. این «خیابان مجاهدین اسلام» روزی مرکز انقلاب اسلامی بود، آیا الان وضعیت حجاب در این خیابان طوری هست که اگر فرضاً امام زمان(عج) ظهور کنند ـ بلا تشبیه ـ موقع راه رفتن در این خیابان بتوانند سر خود را بالا بگیرند و دیده نپوشانند؟!