به گزارش مشرق به نقل از حوزه، این مرجع تقلید در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود در مدرسه حجتیه با اشاره به تفاوت شعر با وحی افزود: شعر غالبا در سه قلمرو است اول فسق و فجور و مسایل جنسی، دوم حماسه و مسایل نظامی و سوم مدح و تعریف از اشخاص که اساس و ماده این اشعار تخیل است و هر چه قوه تخیل شاعر بیشتر باشد شعرش بهتر است.
آیت‌الله سبحانی ادامه داد: قرآن از شعر فاسد انتقاد می‌کند اما اگر شاعری با تکیه بر قرآن و سنت، حقایق اسلامی را در قالب شعر بیان کند ممدوح است و پیامبر(ص) هم از چنین شعرایی تجلیل می‌کردند.
این مرجع تقلید خاطرنشان کرد: زهیربن قین قصیده‌ای درباره پیامبر(ص) خواند و ایشان به او هدیه دادند و امیرالمومنین(ع) و اهل‌بیت(ع) هم شعرهایی دارند که در برخی کتاب‌ها موجود است.
وی با اشاره به برخی آیات قرآن در ذم شعر گفت: چون شعر اصالت ندارد و شعرا غالبا دنبال دریافت هدیه هستند و همچنین به آنچه می‌گویند عمل نمی‌کنند مورد ذم قرآن قرار گرفته‌اند اما شاعرانی که ایمان دارند و عمل صالح انجام می‌دهند مورد تایید قرآن هستند.
آیت‌الله سبحانی تاکید کرد: قرآن مخالف و ضد ادبیات و شعر نیست و اشعاری که متکی بر حقایق باشد ممدوح است مثل قصیده فرزدق در وصف کمالات امام سجاد(ع).
وی یادآور شد: کسانی که اهل ادب، شعر و ذوق هستند نباید با قرآن قهر کنند چون قرآن هر شعری را مذمت نمی‌کند بلکه اشعار بی‌هدف را مذمت می‌کند.
وی به برخی اشعار فاخر در اسلام اشاره کرد و گفت: حمیری، قصیده‌ای با محتوای عالی سرود و امام صادق(ع) فرمودند پرده‌ای بکشید تا زن‌ها هم این شعر را بشنوند.
این استاد خارج فقه حوزه علمیه قم افزود: اگر شعر هدفمند باشد و شاعر به شعر خود عمل کند ارزشمند است و قیمت دارد و ائمه(ع) هم به چنین شعرایی صله می‌دادند.
آیت‌الله سبحانی با اشاره به زیبایی آیات قرآن خاطرنشان کرد: شنیدن آیات قرآن از زبان پیامبر(ص) بالاترین لذت و جاذبه برای مشرکان بود لذا شب‌ها به صورت مخفیانه به نماز شب و مناجات پیامبر(ص) گوش می‌دادند.
این مرجع تقلید افزود: گاهی پیامبر(ص) با خواندن چند آیه، رییس یک قبیله را مسلمان می‌کرد الان هم اگر کسی با زبان عرب آشنا باشد همان جاذبه را احساس خواهد کرد.
وی در پایان گفت: مشرکان، تهمت می‌زدند که قرآن شعر است و علت جاذبه آن به خاطر شعر بودن است که خداوند در سوره یاسین پاسخ داده است « وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِینٌ »