* در این مدتی که بعنوان سرپرست فدراسیون فعالیت می‌کردید، خبرهای خوش و بد زیادی بود؛ عملکرد خودتان را در این مدت چطور دیدید؟
خبرهای خوش بیشتر از خبرهای بد بود، خوشبختانه در زمانی که بعنوان خدمتگذار نه رئیس فدراسیون با توجه به سابقه بیش از 3 دهه کارم را آغاز کردم و این فدراسیون را تحویل گرفتم با چالش‌های زیادی روبرو بودم که مهمترین آن تعلیق فدراسیون بود.
* یکی از مشکلات هم این بود که فدراسیون جهانی دنیا مالی را به عنوان رئیس فدراسیون قبول داشت.
فدراسیون‌های جهانی دنیا‌مالی را رئیس می‌دانستند و رئیس سابق فدراسیون (اسبقیان) را قبول نداشتند از طرفی وزارت ورزش ایران اسبقیان را بعنوان رئیس فدراسیون ایران می‌شناخت، همین مسائل باعث شد تا ورزشکاران نتوانند در مسابقات شرکت کنند. فدراسیون قایقرانی ایران یکی از بزرگترین فدراسیون‌هاست که در چند رشته، آبهای آرام، روئینگ و بادبانی با زیرشاخه‌های مختلف و در رده‌های سنی متعدد فعالیت می‌کند که در واقع باید بگویم با وجود تلاش‌هایی که اسبقیان انجام داد اما این کشتی ما بدون سکان رها شده بود و حرکت رو به جلویی نداشت.
* در مورد اساسنامه هم مشکلاتی وجود داشت که حل شد.
مهمترین بحثی که وارد شدیم اساسنامه بود. وکلای خارجی می‌خواستند صدها هزار یورو بگیرند و از اساسنامه ما دفاع کنند، اما مشخص نبود که این اساسنامه مورد پذیرش قرار می‌گیرد یا نه، ما همچنین با چالش‌هایی از جمله IOC، روسای فدراسیون‌های جهانی، کمیته ملی المپیک ایران، رئیس فدراسیون آسیایی و همچنین ICF روبرو بودیم، دوستانمان به مزاح می‌گفتند بحث‌های 1+5 آسان‌تر از بحث‌های قایقرانی است. من با این چالش‌ها روبرو بودم و کار طاقت فرسایی داشتم، اما خوشبختانه توانستیم اساسنامه‌ای که شاید میلیون‌ها یورو هزینه‌داشت را بدون هیچ هزینه‌ای انجام دهیم. پس از آن رایزنی با پرورنا را آغاز کردیم. یکی از دوستانم که در ایران است با وی مذاکره کرد تا سوء تفاهم‌ها برطرف شود. متاسفانه هیچ کسی نبود که موضع قوانین ما را برای مسئولان جهانی روشن کند اما مذاکره‌ای که ما داشتیم باعث شد آنها همه چیز را شفاف ببینند و وقتی اساسنامه مورد موافقت فدراسیون جهانی قرار گرفت یک راه هموار ایجاد شد تا نامه‌ای از نایب رئیس فدراسیون جهانی با نام شخص من به ایران ارسال شود که در این نامه از رفع تعلیق ما بعنوان یک کار ارزشی در مدیریت من نام برده بودند. اکنون هم نگران این نیستم که وزیر جدید بیاید و من بروم. به گونه‌ای روی صندلی‌ام نشسته‌ام که تا تا گفتند برو، زودتر خودم فدراسیون را ترک کنم.
*پس از رفع تعلیق اما مشکلات دیگری هم پیش روی شما قرار داشت، از جمله عدم اعزام ورزشکاران به مسابقات جهانی آبهای آرام.
در ابتدا فکر می‌کردیم مشکل‌ترین کار، تعلیق است، اما پس از آن مشکلات دیگری هم خودشان را نشان دادند. با حمایت وزارت ورزش اعزام ورزشکاران شروع شد، تیم روئینگ دو نفره ما به مسابقات اتریش اعزام شد. اگرچه رنکینگ دلخواه کسب نشد، اما توانستیم از دو تیم ایتالیا و آمریکا جلو بزنیم. در همه اعزام‌ها سعی کردیم حداقل افراد را ببریم، با وجود اینکه در بعضی اعزام‌ها خودم دنبال ویزا بودم اما برای کم شدن هزینه فقط مربی و بازیکن اعزام می‌شدند؛ یکی از مسابقات کانادا بود. با وجود اینکه تلاش زیادی کردیم و از کمیته برگزاری مسابقات برایمان دعوتنامه آمد 16 روز وقت داشتیم تا سفارت کانادا پاسخ ما را بدهد که بی مهری آنها باعث شد به این مسابقات اعزام نشویم. حتی آقای محسنی نماینده کمیته ملی المپیک را فرستادیم اما سفارت کانادا در آنکارا به دلیل مشکلات داخلی بسته بود.
* چرا از طریق ابوظبی اقدام نکردید؟
از آن طریق هم اقدام کردیم، اما ابوظبی کتباً به ما اعلام کرد کار ایرانی‌ها در آنکارا انجام می‌شود. می‌دیدیم بعضی از دوستانی که دلسوزی می‌کردند و نمی‌خواستند حاشیه ایجاد کنند! اعلام کردند باید از ابوظبی اقدام می‌کردیم خود این عزیزان هم می خواستند به کانادا بیایند اگر می‌توانستند از ابوظبی اقدام کنند چرا خودشان ویزا نگرفتند؟
* مشکلات مالی چطور؟ بسیاری از ورزشکاران از این وضع گله دارند.
مشکلات مالی به شدت زیاد است، اما نمی‌گذاریم در روند کار بازیکنان مشکل ایجاد شود. اگر ورزشکاران اعلام کردند مشکل مالی دارند خلاف به اطلاع شما رسانده‌اند. ما کوچکترین کمیتی برای آنها نگذاشتیم و تمام حقوقشان را پرداخت کردیم، بهترین شرایط و بهترین فضا را برای آنها در نظر گرفتیم.
* در مورد انصراف آرزو حکیمی از تیم ملی نظرتان چیست؟ صحبتی با او برای بازگشتش داشته‌اید؟
اینجا مهمان‌خانه نیست که از افراد پذیرایی کنیم بعضی‌ها هستند که فکر می‌کنند با تحریک دختران و پسران ما می توانند پله‌های ترقی را طی کنند.
* منظورتان این است که اشخاصی از بیرون ورزشکاران را تحریک می‌کنند؟
قطعاً، شک نکنید. از فدراسیون خواسته‌ام 8 نفری که می‌توانستند در کانادا سهمیه بگیرند رکوردهایشان را اعلام کنند، آخرین رکوردی که بوده حکیمی 5 ثانیه کمتر از آن را ثبت کرده است. نمی‌گویم او ورزشکار ضعیفی است. می‌دانم خانواده‌اش حساسیت زیادی روی او دارند اما نباید اجازه دهند فضای فکری‌اش خراب شود. حکیمی می تواند در مسابقات آسیایی ازبکستان هم شرکت کند، به خاطر داشته باشید سهمیه المپیک هم معتمدی کسب کرد نه حکیمی. در اردو ما 10-12 تای دیگر آرزوی حکیمی داریم، من هم می‌توانم بگویم اگر ویزای کانادا را می‌گرفتم قهرمان می‌شدم!
* ورزشکاران اعتقاد دارند شما برای گرفتن ویزای کانادا دیر اقدام کردید.
* اقدام به موقع بود. اتفاقاً اکنون شانس ما برای سهمیه المپیک جوانان بیشتر شده است، شاید اگر به مسابقات جهانی می‌رفتیم رکوردهایمان قابل قبول نمی‌شد، با ارسال مدارک به ICF توضیح دادیم که سفارت آنکارا به ما ویزا نداده است، با این فدراسیون مکاتبه کرده‌ایم تا سهمیه ما را به صورت وایلد کارت حفظ کنند.
* آرزو حکیمی گفته است دیگر به اردوها بر نمی‌گردد.
هر طور دوست دارد عمل کند، نمی‌توانم با اجبار او را برگردانم، اگر عاشق کشورش باشد بر می‌گردد، منتی به سر ما ندارد.