به گزارش وبلاگستان مشرق، نويسنده وبلاگ "کوته فکر" در جديدترين مطلب وبلاگ خود نوشت: خدا رو شکر پس از سه سال بي برفي خداوند از شايشته نبودن ما چشم پوشيد و مهرباني و رحمت خودش رو بار ديگه به نمايش گذاشت...
خدا رو شکر يه بار ديگه از اين دنيا نرفته صداي زيباي قرچ قروچ برف رو که وقتي زير پا ميره شنيديم و سياهي چشمانون رو به سفيدي برف دوختيم...
خدا رو شکر بعد از آذري که حتا يه روز سالم هم نداشت يک هواي تازه و خوش رو حس کرديم...
اما...
اما واقعن آيا ما شکرگزار و سپاس گزار اين نعمت خدادادي بوده ايم؟!
امروز صبح داشتم مي رفتم بيرون ديدم همسايه ها دست به دست هم دادن و با کلي زحمت کيسه هاي شن مخصوص برف-بخوانيد مخلوط شن و نمک يا بهتر بگويم بخوانيد قاتل آب شيرين- رو دوشادش هم به روي برف بيچاره مي ريختند تا اين برف مزاحم(!) رو از سر راهشون بردارند و زودتر به محل کسب برند...
اول به خودم گفتم که عجب آدماي ... هستند بعد گفتم آخه بيچاره ها چه گناهي کردند؟! وقتي نهاد هاي مسئول که دمي به ديقه دچار تغيير مسئول مي شن و به جاي يه برنامه ريزي مناسب و زمان بر ولي پرفايده براي اسفاده ي بهينه از نعمت برف و برداشت آب شيرين تو کشور خشک و بي آبي مثل ايران عزيز فقط به دو چيز فکر مي کنند و اون هم شن و نمکه همسايه ها چه گناهي کردند؟!
اما حالا که دارم فکر مي کنم مي گم نهاد هاي مسئول مگه کين؟! خوب شايد تبلوري از جامعه يعني اگه ما جاشون باشيم چه مي کنيم؟!
و در هر صورت حالا که زومون به لوله کشي آب گرم زير آسفالت و يا ساير روش هاي سودمند ديگه نمي رسه آيا نمي تونيم يه پارو برداريم و برف جلوي در خونمون رو به طور فشرده تو باغچه بريزيم تا يه سهم کوچيکي تو بهبود آب زير زميني ايفا کنيم!
نخنديد! جامعه مجموع همه ي ما هستيم! خيلي سادست...
به اميد روزي که "برف رو شور نکنيم" تا شکرگزار حقيقي يگانه شايسته ي پرستش باشيم!