به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، نگاهی به کابینه‌های مختلف بعد از جنگ یعنی دولت‌های پنجم تا یازدهم – دولت‌های هاشمی رفسنجانی، خاتمی ، احمدی‌نژاد و روحانی نشان می‌دهد دو استان تهران و اصفهان رکوددار حضور در کابینه‌ها بوده‌‌اند و البته استانهای شمال غربی کشور یعنی استانهای ترک زبان و بعد از آن خوزستان بیشترین آمار از میزان وزرای دولت های پنجم تا یازدهم را داشته‌اند‌.

خاستگاه دولت سازندگی و کارگزاران را می‌توان اصفهان و کرمان دانست چرا که رییس‌جمهور متعلق به استان کرمان، بیشترین میزان مدیران را در همین استان و استان همجوار یعنی اصفهان داشته است‌. حضور کارگزاران در دولت‌های مختلف باعث شد اصفهانی‌ها همچنان در صدر جدول وزرای هیات دولت در دوره‌های مختلف باقی بمانند و با انتخاب حجت‌الاسلام روحانی به عنوان رییس‌جمهور نیز بسیاری از این مدیران که حدود 16 سال از مقام‌های اجرایی دور بودند‌، دوباره پا به پاستور گذاشتند و اکثریت را از آن خود کردند.

دولت خاتمی اما با وجود اینکه گفته می‌شد بیشترین مدیران را از زادگاهش برگزیده، بیشترین مدیران خود را از بین تهرانی‌ها انتخاب کرد و در کابینه اول 5 وزیر تهرانی و در کابینه دوم 6 وزیر متولد استان تهران، در کابینه‌اش حضور داشتند.

محمود احمدی نژاد اما بیشترین میزان تنوع قومیتی را در کابینه خود داشته است. البته این مسئله زیاد هم باعث تعجب نیست چرا که جا‌به‌جایی‌ها و تغییرات زیادی در کابینه‌های نهم و دهم رخ داد و بالاخره نوبت به تمام استانهای کشور رسید! احمدی‌نژاد که با شعار کابینه 70 میلیونی وارد عرصه انتخابات در سال 84 شد، باز هم بیشترین تعداد وزرا را از میان تهرانی‌ها انتخاب کرد (حداقل 10 وزیر ) و بعد از آن نوبت فارس‌نشینان بود که برای اولین بار رکوردی جدید از خود به جای بگذارند و در دو دولت احمدی‌نژاد حداقل 7 وزیر کابینه از این استان باشند. استان مازندران و گیلان نیز استانهایی بودند که برای اولین بار تعداد قابل توجهی از صندلی‌های وزرای کابینه را از آن خود کردند.

حالا که دوباره کار به بازگشتن تعدادی از وزرای کارگزارانی به کابینه یازدهم کشیده است‌، حضور 4 وزیر اصفهانی در کابینه رکورد جدیدی برای اصفهانی‌ها رقم زد و باز هم آنها را به صدر جدول وزرای کابینه کشاند.

در زیر درصد آماری توزیع استانی وزرای 7 کابینه اخیر و همچنین درصد توزیع استانی را مشاهده می‌کنید.