به گزارش گروه فرهنگی مشرق به نقل از تسنیم، آیت‌الله تهرانی تجسم علم و تقوا بود و جنس جلسات اخلاقشان با همه سخنرانی‌های ایشان متفاوت بود و یکی از بارزترین ویژگی‌های آن، شرح احادیث اهل‌بیت(ع) با زبانی ساده و همه‌فهم بود. به بهانه سالروز شهادت حضرت امام باقر(ع)، شرح حدیثی نورانی از آن حضرت، از زبان مرجع فقد و  استاد عظیم‌الشأن اخلاق تهران منتشر می‌شود:

روی عن الباقر(علیه‏ السلام) قال لجابرالجعفی: «یَا جَابِرُ مَنْ هَذَا الَّذِی سَأَلَ اللَّهَ فَلَمْ‏ یُعْطِهِ‏ أَوْ تَوَكَّلَ‏ عَلَیْهِ فَلَمْ یَكْفِهِ أَوْ وَثِقَ بِهِ فَلَمْ یُنْجِه‏»[1] جابر جعفی از اصحاب امام باقر(علیه ‏السلام)، می‏گوید:[2] هجده سال خدمت امام باقر(علیه ‏السلام) بودم. هنگامی‏که خواستم از خدمت حضرت مرخص شوم، به ایشان عرض کردم: در آستانه سفر هستم، تحفه‏ای برای سفرم به من بدهید. جابر می‏گوید: حضرت بعد از هجده سال خدمت، فرمودند: «یَا جَابِرُ مَنْ هَذَا الَّذِی سَأَلَ اللَّهَ فَلَمْ‏ یُعْطِهِ»؛ نشان بده به من یک کسی را ببینم کیست آن کسی که از خدا درخواست کرده باشد ،خدا جوابش را ندهد. «یَا جَابِرُ مَنْ هَذَا الَّذِی سَأَلَ اللَّهَ فَلَمْ‏ یُعْطِهِ»؛ این را نشان من بده، کیست که از خدا درخواست کرده باشد، خدا جوابش را ندهد؛ یعنی محال است کسی از خدا چیزی بخواهد و سؤال کند، امّا خدا از او رویگردان شود و جوابش را ندهد.

«أَوْ تَوَكَّلَ‏ عَلَیْهِ فَلَمْ یَكْفِهِ»؛ توکّل یعنی وکیل کردن، حضرت می‏فرمایند: باز این‏ را نشان من بده، کیست که در امور و کارهایش خدا را وکیل کند، به خدا توکّل کند و کارش را به خدا واگذار کند که او کارهایش را انجام دهد، امّا خدا کارش را انجام ندهد. ببینید حضرت چه به تعبیر من چه تعبیرات خیلی غلیظی به کار می‏برند. «أَوْ وَثِقَ بِهِ فَلَمْ یُنْجِه‏»؛ یا اینکه به خدا اعتماد کرده باشد، نه اینکه خدا را در کارش وکیل کرده باشد، بلکه به خدا اعتماد کرده باشد، مثلاً در گرفتاری گفته تکیه‏گاه من خداست. بعد هم خدا نجاتش نداده باشد. حضرت به جابر رو می‌کند و می‏فرماید: این شخص را هم به من نشان بده. تمام این‏ها گویای این است که درخواست رد نمی‏شود. اگر کارهایت را به خدا واگذار کنی، خدا انجام می‏دهد؛ اگر به او اعتماد کنی، از گرفتاری نجاتت می‏دهد، حضرت همة‏ این جملات را به جابر می‏فرماید.

البتّه در موقعیتّ‏های مختلف، سرعت و بطیء در جوابگویی، مختلف می‏شود؛ برخی موقعیّت‏ها در سرعت اجابت خیلی مؤثّرند. امّا در بحث سرعت در جواب، یکی از موقعیّت‏هایی که داریم، عبارت از ماه مبارک رجب است؛ که اگر کسی در این ماه از خداوند درخواست کند، هیچ رد نمی‏شود. ماه رجب از ماه‏هایی است که مربوط به اسلام هم نیست، در زمان جاهلیّت عرب که از اسلام خبری نبود، نه پیغمبری، نه دینی؛ همان موقع مردم انتظار می کشیدند که ماه رجب بیاید که حاجت‏هایشان را بگیرند. لذا خیلی بد است که یک مسلمان از مردم جاهلیّت بدتر باشد. لذا اگر دعاهای ماه رجب را کمّی دقت کنید، می ‏بینید که غالباً در آن مسأله حاجت و روا شدن حاجت مطرح است، «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ یَا مَنْ یُعْطِی الْكَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً»[3]؛ «یَا مَنْ یَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ»[4].

در متن همة دعاها مسأله درخواست و حاجت در ماه رجب مطرح است. لذا از این فرصتی که به‏دست آمده، باید بهترین استفاده را کرد. در روایت دیگری امام صادق(علیه‏ السلام) از پیغمبر‏اکرم نقل می‏فرماید که حضرت فرمود: رجب را اصبّ می‏گویند؛[5] جهتش این است که رحمت خدا در این ماه بسیار بر امّت من ریزش می‏کند. لذا اوّلین چیزی که سفارش کرده‏اند این است که در این ماه زیاد استغفار کنید. بگذارید پاکیزه و تمیز شوید، زیاد بگوئید «استغفر الله و اسئله التوبۀ».

منابع:

[1] . بحار الانوار ج 75 ص 182

[2]. خَدَمْتُ سَیِّدَ الْأَنَامِ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ ع ثَمَانِیَ عَشْرَةَ سَنَةً فَلَمَّا أَرَدْتُ الْخُرُوجَ وَدَّعْتُهُ فَقُلْتُ لَهُ‏ أَفِدْنِی فَقَالَ بَعْدَ ثَمَانِیَ عَشْرَةَ سَنَةً یَا جَابِر... ‏

[3] . بحار الأنوار، ج‏95، ص390

[4] . زاد المعاد، ص16

[5] . رجبُ الأصَب به آن می‏گویند.