به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، مایکل روبین کارشناس مسائل ایران در این اندیشکده معتقد است که ایران با افزایش حضور نیروی دریایی خود در آبهای آزاد دنیا در تلاش است تا اهرم فشاری را تحصیل کند که از طریق آن دستاوردهایی دیپلماتیک داشته باشد.
به رغم پایان یافتن دولت احمدی‌نژاد و روی کار آمدن دولت روحانی، تلاش ایران برای دسترسی به آفریقا سرعت بیشتری به خود گرفته است. به تازگی فرمانده نیروی دریایی نامبیا سفری به جمهوری اسلامی ایران داشته و با همتایان خود در ایران دیدار کرده و تأسیسات دریایی مختلف ایران دیدن کرده است. این دیدار روابط دیپلماتیک میان این دو کشور را احیا می‌کند. در حالی که ایران سفارت خود در ویندهوک را تا یک دهه پس از انقلاب اسلامی باز نگاه داشت اما پانزده سال پیش به دلیل هزینه‌های اقتصادی ابقای حضور دیپلماتیک و در سطح سفارت در این کشور، سفارتخانه خود را تعطیل کرد. علاقمندی مجدد ایران به نامبیا به دلیل گسترش صنعت معدن کاوی اورانیوم در این کشور است. امروز نامبیا پس از قزاقستان، کانادا، استرالیا و نیجریه، پنجمین تولید کننده بزرگ اورانیوم در جهان است.
در حالی که گزارش‌ها حاکی از آن است که ایران به دنبال گسترش دامنه حمایت‌های ضد دزدی دریایی خود نه تنها در شاخ آفریقا بلکه در سراسر سواحل غربی آفریقا است، دسترسی نیروی دریایی ایران همچنین نشان می‌دهد که این کشور به دنبال دست یافتن به اهرم فشاری است تا با تأکید بر توسعه نیروی دریایی خود، به اهداف دیپلماتیک دست پیدا کنند و از این رو همچنان می‌کوشد تا آبهایی را شناسایی کند تا شناورهای خود را به آنجا اعزام کرده و پرچم خود را به اهتزاز درآورد. در سال‌های اخیر نیروی دریایی ایران کشتی‌های خود را از طریق کانال سوئز به قسمت‌های شرقی دریای مدیترانه اعزام کرده و چندین فراخوان بندری از سودان دریافت کرده است؛ در اوایل سال جاری ایران سه کشتی خود را به اقیانوس آرام اعزام کرده و در چین و سریلانکا تماس برقرار کرده است. به نظر می‌رسد که دولت ایران امیدوار است همچنان به این پیشرفت خود ادامه دهد تا به آنجا که نیروی دریایی خود را به اقیانوس اطلس نیز برساند.