به گزارش مشرق، «هپاتيت علل مختلفي دارد. يکي از انواع آن هپاتيت بر اثر زياده روي در مصرف الکل پديد مي آيد و به همين دليل در غرب يکي از شايع ترين انواع هپاتيت است.
نوع ديگري از هپاتيت که بتازگي شايع شده و در گذشته شناخته شده نبود، هپاتيت ناشي از چربي است. به اين معني که با تجمع و رسوب چربي در کبد، فرد، ابتدا دچار کبد چرب مي شود. البته گفتني است بيشتر افراد چاق و داراي اضافه وزن يا افراد ديابتي با اين مشکل روبه رو هستند، اما زماني که اين بيماري پيشرفت کند، باعث التهاب کبد شده که به آن هپاتيت چربي مي گويند.
هپاتيت هاي ويروسي
آنچه در جامعه به عنوان هپاتيت شناخته مي شود، همين هپاتيت هاي ويروسي هستند. در اين موارد، برخي ويروس ها سبب ايجاد التهاب در کبد مي شوند.
هپاتيت هاي ويروسي سير حادي دارند به اين معني که بيمار بسرعت دچار التهاب کبد مي شود و با علائمي همچون تهوع، استفراغ و درد شکم (در قسمت کبد، بالا و سمت راست شکم) و زردي درگير خواهد بود.
هپاتيت A
ويروس اين نوع هپاتيت از راه دهان وارد بدن شده و از طريق مدفوع دفع مي شود. بنابراين رعايت نکردن بهداشت يا استفاده از آب و ظروف آلوده، از راه هاي انتقال اين بيماري هستند. البته سير هپاتيت A از ديگر انواع هپاتيت هاي ويروسي سريع تر است. در اين نوع هپاتيت تب نيز اندکي شديدتر خواهد بود.
البته فقط با اين علائم نمي توان هپاتيت را تشخيص داد، بلکه بايد آزمايش هاي لازم صورت گيرد تا به طور قطع بيماري تاييد شود. بايد توجه داشت اين نوع بيماري هيچ گاه مزمن نشده و آينده بيمار را تحت تاثير قرار نمي دهد.
هپاتيت B
اين نوع هپاتيت تا همين اواخر مهم ترين دليل سيروز (نارسايي کبد) بوده است. همچنين اين حالت مي تواند دليلي براي سرطان کبد نيز باشد و در نهايت شيوع زياد آن در کشور باعث مي شود اهميت ويژه اي به هپاتيت B داده شود. به همين دلايل واکسيناسيون اين بيماري در ايران مورد توجه قرار گرفته است.
هپاتيت B برخلاف هپاتيت A از طريق تماس هاي معمولي و ظروف و... منتقل نمي شود. بلکه ترشحات و خون آلوده از جمله دلايل انتقال اين بيماري هستند. علاوه بر اين موارد تماس جنسي و انتقال از مادر به کودک در دوران بارداري نيز از ديگر دلايل انتقال بيماري است. به طور معمول اگر فرد جوان باشد، تظاهرات بيماري در او بروز مي کند. درصد زيادي از اين افراد هم به سمت هپاتيت شديد مي روند؛ يعني کبد در مقطعي قادر به کارکردن نيست و حتي ممکن است درصدي از افراد دچار کماي کبدي شوند، ولي برخي افراد مانند نوزادان، افراد مسن يا افراد جواني که سيستم ايمني ضعيفي دارند، حالت شديد را نشان نداده و ممکن است به آن توجهي نکنند. اين افراد هم در صورت درمان به موقع، بهبود مي يابند ولي ويروس در بدنشان باقي مي ماند.
درصد زيادي از کساني که ويروس هپاتيت B در بدنشان باقي مي ماند تا آخر عمر ويروس را داشته اما هيچ مشکلي ندارند، ولي مي توانند آن را به ديگران منتقل کنند. در بدن برخي از اين افراد نيز ممکن است پس از سال ها ويروس فعال شده و دوباره علائمي را نشان دهد. اما خوشبختانه هم در مرحله حاد و هم در مرحله مزمن، داروهايي براي اين بيماران وجود دارد.
همچنين بارها مشاهده شده است فردي هپاتيت دارد اما بيماري اش فعال نيست؛ يعني تنها با آزمايش مشخص مي شود که ويروس هپاتيت در بدنش وجود دارد. پس تا زماني که ويروس در بدن فعال نشود، نه دارو لازم است و نه خطري فرد را تهديد مي کند. بنابراين خوب است مردم بدانند اگر ويروس هپاتيت در بدنشان وجود داشت، لزوماً به معناي وجود مشکل نيست. فقط بايد تحت نظر پزشک بوده و هر 6 ماه تا 1 سال آزمايش هاي لازم را انجام داد.
هپاتيت C
شيوه انتقال هپاتيت C نيز مانند هپاتيتB است اين دو نوع هپاتيت اندکي با هم تفاوت دارند. يعني اگر کسي همسرش دچار هپاتيت B باشد، خودش نيز به احتمال زياد بيماري را خواهد گرفت. اما هپاتيت C کمتر به اين شکل است؛ يعني انتقال آن کندتر است. اما افراد به ندرت در برابر اين نوع هپاتيت ايمن مي شوند چون سيستم ايمني نمي تواند به خوبي ويروس را شناسايي کرده و از بين ببرد. اين نوع هپاتيت بيشتر از هپاتيت B مزمن مي شود ولي انتقال اين نوع هپاتيت کمتر از نوع B است.