به گزارش مشرق به نقل از مهر، يکي از خبرهاي خوب عرصه نشر را مي‌توان اقدام انجمن فرهنگي ناشران بين‌المللي ايرانيان براي ازتباط با نمايندگان ناشران خارجي و با هدف کسب اجازه ترجمه و چاپ آثار آنها در ايران دانست. اين انجمن در جديدترين اقدامش تلاش کرده با نمايندگاني از برخي ناشران خارجي در ارتباط باشد که اگر ناشري داخلي در نظر دارد کتابي از اين ناشران را در کشور منتشر کند ابتدا با اين نماينده ارتباط برقرار کرده و کسب اجازه کند.
اين اتفاق از آنجا آغاز شده که احد رضايي مديرعامل انجمن فرهنگي ناشران بين‌المللي ايرانيان در نامه‌اي که به مدير مسئول انجمن فرهنگي ناشران دانشگاهي ارسال کرده تاکيد داشته است که يکي از راهکارهاي مقابله با کپي برداريهاي غيرقانوني کتاب در کشور رعايت اصول و قواعد نشر بين الملل توسط همکاران ناشر در داخل کشور است و هيچگاه نمي‌توانيم انتظار داشته باشيم که ما کتاب ديگران را بدون مجوز ترجمه و کپي کنيم و بدون اطلاع نويسنده اقدام به توزيع آن کتاب داشته باشيم اما متقابلا زماني که با کتاب ما اينگونه برخورد مي‌شود معترض باشيم.
وي همچنين از اقدامات انجمني که مسئوليت آن را برعهده دارد در زمينه زمينه‌سازي براي رعايت کپي رايت در ايران نوشته و اعلام کرده است که اين انجمن اقدام به مذاکره با ناشران خارجي براي ايجاد تسهيلات لازم براي ترجمه کتاب‌هايشان در ايران کرده است.
به گفته وي اکثريت اين ناشران از طريق نمايندگان خود در انجمن آماده عقد قرارداد براي ترجمه کتابهاي خود به زبان فارسي با دريافت مبلغ کمي هستند همچنين تعدادي از ناشران بين‌المللي آماده مشارکت با ناشران و مترجمان ايراني براي ترجمه، چاپ و توزيع کتب خود به زبان فارسي شده‌اند.
رضايي از مديرمسئول انجمن فرهنگي ناشران دانشگاهي خواسته است که در اين مسير وي و انجمن را همراهي کنند و به منظور استفاده از اين موقعيت ايجاد شده اعضاي انجمن فرهنگي ناشران دانشگاهي در صورت نياز به ترجمه کتابهاي ناشران بين‌المللي با نمايندگان آنها در انجمن تماس برقرار کرده و پس از دريافت اجازه اقدام به ترجمه و انتشار آثارشان بگيرند.
اسامي اعضا و نمايندگان ناشران ديگر کشورها در سايت اين انجمن به آدرس www.anjomannasheran.com موجود است.
با اقدام انجمن فرهنگي فرهنگي ناشران بين‌المللي ايرانيان يکي از خلاهاي بزرگ عرصه نشر کشور که همواره باعث ايجاد چالشهاي جدي در عرصه بين‌المللي شده است تا اندازه‌اي مرتفع مي‌شود گرچه اجرايي شدن آن نيازمند همکاري و رعايت اصول حرفه‌اي کار از سوي ناشران دارد و اگر با وجود اين امکان باز هم ناشران ايراني اقدام به ترجمه و نشر بي اجازه کتابهايي از ناشراني که در ايران نمايندگاني براي کسب مجوز دارند، بکنند قطعا اين بي‌اخلاقي مانعي ديگر پيش روي جهاني شدن نشر ايران خواهد بود.
در حالي اين اقدام از سوي انجمني خصوصي انجام مي‌گيرد که بخش دولتي سالهاست در اما و اگرها درجا مي‌زند و حال بايد ديد اين حرکت چقدر با موفقيت روبه رو مي‌شود و همچنين تا چه ميزان مي‌تواند الگويي براي حرکتهاي مشابه باشد. قطعا لازم است اين ارتباط روز به روز تقويت شود و تعداد ناشراني که ايرانيان مي‌توانند با نمايندگان رسمي آنها مرتبط شوند نيز افزايش يابد.
رعايت نکردن هر حقي در هر جايي اشتباهي نابخشودني است که وقتي اين کوتاهي در عرصه فرهنگ و بين چهره‌هايي که خود را داعي‌دار عرصه ادب يک سرزمين مي‌دانند، باشد قطعا نابخشودني‌تر که اميد مي‌رود به مرور بتوان بر اين مشکل فائق آمد و ارکان فرهنگي و علمي کشور همگي خود را به رعايت کپي رايت ملزم بدانند.