گروه جنگ نرم مشرق- انديشكده بروكينگز در مقاله‌اي، با اقتباس از مصاحبه سرگي لاوروف اعلام کرد كه ايران در برابر شش كشور طرف مذاكرات چه كوتاه بيايد يا نيايد، به هر حال قابل اعتماد نيست و در هر صورت بايد سپر دفاع موشكي ناتو در شرق اروپا و درياي مديترانه براي جلوگيري از حملات موشكي ايران راه‌اندازي شود.
انديشكده بروكينگز در اين مقاله كه با ذكر سوال «آيا توافق‌نامه ايران نياز به دفاع موشكي در اروپا را مرتفع مي‌كند؟» شروع مي‌شود، سعي مي‌كند سخنان لاوروف را كه در جهت منافع روسيه و ايران بوده است زير سوال ببرد.
اين مقاله آورده است: يك روز بعد از امضاي توافق‌نامه ميان 1+5 و ايران، سرگي لاوروف گفت: اجراي توافق‌نامه احتمالا به كارگيري موشك‌هاي SM-3 ايالات متحده در منطقه حائل روماني و لهستان را غيرضروري خواهد ساخت. لاوروف افزود: شايد- به كارگيري اين موشك‌ها بخشي از رويكرد تطبيقي مرحله‌اي اروپا (EPAA) براي دفاع موشكي باشد اما ايالات متحده و ناتو قبل از اينكه بخواهند در مورد آن تصميم‌گيري كنند به زمان زيادي نياز خواهند داشت.
استيون پيفر، سفير سابق آمريكا در اوكراين، رئيس بخش كنترل تسليحات و منع گسترش سلاح‌هاي ابتكاري و نويسنده اين مقاله مي‌افزايد: وزير خارجه روسيه اظهاراتش را بر اين پايه گفته است كه توجيه‌هاي اوليه ناتو براي EPAA، تهديد موشك‌هاي بالستيك ايران بوده است. ايران موشك‌هاي بالستيكي دارد كه مي‌تواند اهدافي با فاصله 1600 كيلومتر را هدف قرار دهد كه شامل تركيه هم مي‌شود. اين موشك‌ها آزمايش هم شده‌اند اما هنوز به خدمت گرفته نشده‌اند. موشك‌هاي بالستيك با برد 2200 كيلومتر توانايي دست‌يابي به اروپاي جنوب شرقي را هم دارد.
اين مقاله در ادامه آورده است كه ناتو به ويژه در مورد توانايي ايران درمورد ساخت سلاح هسته‌اي بالستيك نگران است. در فاز نخست EPAA موشك‌هاي ناوپرتاب SM-3 در منطقه حائل، در شرق درياي مديترانه توانايي دفاع در مقابل موشك‌هاي بالستيك فعلي ايران را ایجاد می کند.
به كارگيري موشك‌هاي طراحي شده براي روماني در سال 2015 (فاز دو) و براي لهستان در سال 2018 (فاز سه) به موشك‌هاي SM-3 حائل توانايي بيشتري براي درگير شدن با موشك‌هاي دوربرد ايران مي‌دهد.
نويسنده مقاله، استيون پيفر درگام بعد شروع به پاسخ دادن به سرگي لاوروف مي‌كند: نخستين و روشن‌ترين جواب به آقاي لاوروف اين است كه اكنون هيچ كس مطمئن نيست كه ايران و 1+5 در دست‌يابي به مرحله نهايي توافق‌نامه موفق خواهند بود. اين توافق‌نامه گام مثبتي بود اما موقت بود و به هر حال اين مذاكرات با بدگماني‌هاي زيادي روبرو است.
اين مقاله خاطر نشان مي‌سازد: در پايان ايران به احتمال زياد به غني‌سازي خود خواهد رسيد هرچند كه تحت بازرسي شديد باشد و خود اين امر موجب ايجاد توانايي ساخت سلاح هسته‌اي براي ايران مي‌شود و با اين حساب در كوتاه مدت، دفاع موشكي ناتو يك مصونيت مفيد خواهد بود. در بلند مدت نيز يك دفاع موشكي كمتر نيز براي ايران ضروري خواهد بود.
اگر اين توافق‌نامه به بحث موشك‌هاي بالستيك ايران پرداخته بود و ايران از توسعه‌ي آن منع شده بود در آن صورت مي‌شد فاز 2 و 3 EPAA را تضعيف كرد.
انديشكده بروكينگز در اين مقاله كه با ذكر سوال «آيا توافق‌نامه ايران نياز به دفاع موشكي در اروپا را مرتفع مي‌كند؟» شروع مي‌شود، سعي مي‌كند سخنان لاوروف را كه در جهت منافع روسيه و ايران بوده است زير سوال ببرد.
اين مقاله آورده است: يك روز بعد از امضاي توافق‌نامه ميان 1+5 و ايران، سرگي لاوروف گفت: اجراي توافق‌نامه احتمالا به كارگيري موشك‌هاي SM-3 ايالات متحده در منطقه حائل روماني و لهستان را غيرضروري خواهد ساخت. لاوروف افزود: شايد- به كارگيري اين موشك‌ها بخشي از رويكرد تطبيقي مرحله‌اي اروپا (EPAA) براي دفاع موشكي باشد اما ايالات متحده و ناتو قبل از اينكه بخواهند در مورد آن تصميم‌گيري كنند به زمان زيادي نياز خواهند داشت.
استيون پيفر، سفير سابق آمريكا در اوكراين، رئيس بخش كنترل تسليحات و منع گسترش سلاح‌هاي ابتكاري و نويسنده اين مقاله مي‌افزايد: وزير خارجه روسيه اظهاراتش را بر اين پايه گفته است كه توجيه‌هاي اوليه ناتو براي EPAA، تهديد موشك‌هاي بالستيك ايران بوده است. ايران موشك‌هاي بالستيكي دارد كه مي‌تواند اهدافي با فاصله 1600 كيلومتر را هدف قرار دهد كه شامل تركيه هم مي‌شود. اين موشك‌ها آزمايش هم شده‌اند اما هنوز به خدمت گرفته نشده‌اند. موشك‌هاي بالستيك با برد 2200 كيلومتر توانايي دست‌يابي به اروپاي جنوب شرقي را هم دارد.
اين مقاله در ادامه آورده است كه ناتو به ويژه در مورد توانايي ايران درمورد ساخت سلاح هسته‌اي بالستيك نگران است. در فاز نخست EPAA موشك‌هاي ناوپرتاب SM-3 در منطقه حائل، در شرق درياي مديترانه توانايي دفاع در مقابل موشك‌هاي بالستيك فعلي ايران را ایجاد می کند.
به كارگيري موشك‌هاي طراحي شده براي روماني در سال 2015 (فاز دو) و براي لهستان در سال 2018 (فاز سه) به موشك‌هاي SM-3 حائل توانايي بيشتري براي درگير شدن با موشك‌هاي دوربرد ايران مي‌دهد.
نويسنده مقاله، استيون پيفر درگام بعد شروع به پاسخ دادن به سرگي لاوروف مي‌كند: نخستين و روشن‌ترين جواب به آقاي لاوروف اين است كه اكنون هيچ كس مطمئن نيست كه ايران و 1+5 در دست‌يابي به مرحله نهايي توافق‌نامه موفق خواهند بود. اين توافق‌نامه گام مثبتي بود اما موقت بود و به هر حال اين مذاكرات با بدگماني‌هاي زيادي روبرو است.
اين مقاله خاطر نشان مي‌سازد: در پايان ايران به احتمال زياد به غني‌سازي خود خواهد رسيد هرچند كه تحت بازرسي شديد باشد و خود اين امر موجب ايجاد توانايي ساخت سلاح هسته‌اي براي ايران مي‌شود و با اين حساب در كوتاه مدت، دفاع موشكي ناتو يك مصونيت مفيد خواهد بود. در بلند مدت نيز يك دفاع موشكي كمتر نيز براي ايران ضروري خواهد بود.
اگر اين توافق‌نامه به بحث موشك‌هاي بالستيك ايران پرداخته بود و ايران از توسعه‌ي آن منع شده بود در آن صورت مي‌شد فاز 2 و 3 EPAA را تضعيف كرد.