وقتی کسی جایی سکونتی برمی گزیند باید کیفیت خاک، پستی و بلندی زمین، باز بودن فضا، پوشش گیاهی، آب و گوهر (کیفیت) آن، کمی یا زیادی آب، بادگیر بودن یا گود بودن محل سکونت را بررسی کند. همچنین بادهایی که در منطقه می‌وزد را بشناسد که آیا سالم است یا نه و نیز نقاط مجاور محل سکونت مانند دریا، مسیل‌ها، کوه‌ها و کان‌ها (معادن)، وجود درختان، گورستان‌ها، مواد بدبو (محل دفن زباله و …) را مورد تحقیق قرار دهد چرا که همه این موارد در مزاج هوا موثرند و تاثیراتی بر بدن دارند.
در ضمن باید از تندرستی و بیماری مردم آن منطقه باخبر باشد که تا چه حد نیرومندند، اشتهاء و هضمشان چه اندازه است و بیشتر چه غذاهایی می‌خورند و بداند که آب‌های منطقه از آب‌راه‌های باریک می‌آید یا کانال‌های وسیع (که در کیفیت آب موثر است) و مردم آنجا به چه نوع بیماری‌هایی خو گرفته‌اند (اپیدمی است). پنجره‌ها و درهای محل سکونت باید شرقی شمالی باشد، به ورود بادهای شرقی به داخل خانه اهمیت داده شود، آفتاب باید همه جای خانه را فرابگیرد زیرا آفتاب هوا را صاف و مساعد می‌کند. بهتر آن است که محل سکونت در نزدیکی آب‌های گوارا، روان و پاکیزه که در زمستان سرد و در تابستان گرم‌اند باشد، آب‌های زیرزمینی که در زمستان گرم و در تابستان خنک هستند به خوبی آب‌های مذکور نمی‌باشد. (کتاب قانون، صفحه ۳۳۶)
مجله اینترنتی طبایع_ سبک زندگی ایرانی اسلامی_این ویژگی‌ها بطور خلاصه از قانون استخراج کرده و اینطور فهرست می کند:
۱. نوع خاک
۲. حالت پستی و بلندی زمین
۳. باز بودن فضا
۴. پوشش گیاهی منطقه
۵. آب و گوهر (کیفیت) آن
۶. بادگیر بودن محل
۷. جهت قرار گرفتن درها و پنجره ها
۸. سالم یا ناسالم بودن بادهای منطقه
۹. مجاورت با کوهساران، درختان، کانی ها (معادن)، گورستان، مواد بد بو، مسیل
۱۰. تندرستی و نیرومندی مردم منطقه
۱۲. غذای غالب مردم
۱۳. بیماری های مردم منطقه
۱۴. وضعیت آفتاب
۱۵. جهت وزش باد به داخل خانه