ظریف در کتاب «آقای سفیر» می‌گوید: آقای [کمال] خرازی در سال ۷۹ یا ۸۰ سفری به عراق داشتند که بنده همراه ایشان بودم. موضوع سفر، روابط دوجانبه‌ی ایران و عراق و موضوعات باقیمانده از جنگ بود. قرار بود در این سفر، ایشان ملاقاتی با صدام داشته باشند. عراقی‌ها تأکید داشتند که تعداد همراهان در ملاقات به دلایل امنیتی باید بسیار محدود باشد. لذا بنده، کاردار ما در بغداد و یک مترجم به عنوان همراه دکتر خرازی معرفی شدند.