رياست فدراسيون فوتبال که در ابتدا با شوخي کردن با مسائل مهم فوتبال چهره تازه اي در دنياي فوتبال ايران شده بود ، اين روزها به مردي بدل شده که با شوخي هايي که گاه آزار دهنده به نظر مي رسد، از پاسخگويي به مسائل بسيار مهمي شانه خالي مي کند
ده روز ديگر، تيم ملي فوتبال ايران به مصاف روسيه ميرود و درحالي که انتخاب سرمربي جديد تيم فوتبال دغدغه اصلي روزنامهها و مسئولان فدراسيون فوتبال شده است، اتفاق تلخ ديگري در حال وقوع است؛ ميزبان بازي ايران و روسيه، کشور امارات است.
به گزارش خبرنگار سرويس ورزشي «فردا» قبلا تيم ملي ايران براي بازي با برزيل، به امارات رفته بود. در آن ديدار مسئولان فدراسيون مدعي شدند براي اين بازي هيچ پولي پرداخت نکردهاند. اما آگهيهاي کنار زمين، همه تبليغات محصولات ايراني بود و امارات نه تنها پول خوبي بابت حق پخش تلويزيوني از ايران دريافت کرد؛ که تبليغ خوبي هم براي ورود توريست به کشورش انجام داد.
طي سالهاي گذشته، با گسترش موج سفرهاي تفريحي ايرانيان به امارات و ترکيه، تيمهاي متمول فوتبال نيز از هر فرصتي براي سفر به اين کشورها و استفاده از امکانات گسترده آنها استفاده ميکنند و هيچوقت هم اعلام نميشود اين چه امکانات گسترده ايست که در سرتاسر ايران يافت نميشود اما در آنتاليا و دبي به وفور يافت شده و در اختيار ورزشکاران ايراني قرار ميگيرد. هر چند تيمهاي دولتي ايران هم بايد از اين سفرها منع شوند اما اينکه فدراسيون فوتبال خود متولي برپايي مکرر اردوي تيم ملي در اين شيخ نشين هميشه مدعي خليج فارس شود، چقدر با مصالح ملي ما همخواني دارد؟
اگر چه در هنگام بازي با برزيل مسائلي همچون تحريم و شرايط سياسي دليل سفر به امارات ذکر ميشد، اما از روز روشنتر است که تيم فوتبال روسيه هيچ مشکلي با سفر به تهران نخواهد داشت. از سويي ديگر تيمي که هنوز سرمربي ندارد و تا بازيهاي رسمي آيندهاش يک سال زمان مانده، چه نيازي است که با تيم روسيه و در امارات بازي دوستانه برگزار کند؟ آيا اين يک شوي تبليغاتي نيست که فوتباليستهاي تيم ملي ايران به رايگان قرار است در آن حضور پيدا کنند؟ و وقتي تيم ملي کشورمان به چنين سفرهايي ميرود، آيا ميتوان به باشگاههاي فوتبال خورده گرفت؟
متاسفانه، رياست فدراسيون فوتبال که در ابتدا با شوخي کردن با مسائل مهم فوتبال چهره تازهاي در دنياي فوتبال ايران شده بود، اين روزها به مردي بدل شده که با شوخيهايي کهگاه آزار دهنده به نظر ميرسد، از پاسخگويي به مسائل بسيار مهمي شانه خالي ميکند و کم کم فدراسيون فوتبال را از مکاني ورزشي به سمت مکاني براي مبادلات تجاري سوق ميدهد. پر بيراه نخواهد بود اگر بسياري بزرگان فوتبال از نفوذ فساد در ورزش ايران سخن ميگويند.