به گزارش مشرق به نقل از رسا، جضرت آيت‌الله ناصر مکارم شيرازي از مراجع تقليد، امروز در پيامي به مردم مصر و علماي الازهر تصريح کرد: به يقين دوران سياه ديکتاتورى پيشين پايان يافته و راهى براى بازگشت ديکتاتورها باقى نمانده است.
متن کامل پيام بدين شرح است:
بسم الله الرحمن الرحيم
خالص‌ترين درود و تحيات خود را به شما ملت غيور مصر نثار مى‌کنيم. به يقين کشور شما سابقه درخشانى از نظر تمدن و علوم و دانش‌ها دارد تا آنجا که آن را گاهواره تمدن بشرى ناميده‌اند و در دوران اسلام از مراکز مهم اسلامى بوده و هست و قيام دليرانه و پرشور شما بر ضد ديکتاتورى وابسته به غرب و هم‌سوى با اسرائيل غاصب نشانه ديگرى از نبوغ اجتماعى و سياسى و مذهبى شماست.
به يقين دوران سياه ديکتاتورى پيشين پايان يافته و راهى براى بازگشت ديکتاتورها باقى نمانده است.
آنچه ما با تجربه در انقلاب اسلامى خود اندوخته‌ايم اين است که عامل پيشرفت سريع و غلبه بر موانع عظيم راه، دو چيز است: نخست حفظ وحدت صفوف توأم با استقامت و سپس انتخاب رهبر واحد است. زيرا دشمن براى حفظ منافع خود بيش از هر چيز اين دو را هدف قرار مى‌دهد و تمام اميدش به ايجاد اختلاف در ميان انقلابيون است و چه خوب است از اعتقادات مذهبى و اسلامى براى نيل به وحدت کمک بگيريد.
به يقين مذاهب ديگرى که در مصر حضور دارند مى‌توانند در مشترکات مذهبى با شما هم صدا شوند، همان‌گونه که با ما در دوران انقلاب هم صدا شدند، تا آنجا که در دوران جنگ هشت ساله تحميلى شهداى بسيارى از مسيحيان در کنار شهداى مسلمين داشتيم، و الان نيز ـ برخلاف تبليغات دروغين دشمنان ما ـ در کمال آزادى در کنار ما زندگى مى‌کنند.
ما اميدواريم علماى ازهر شريف که کانون بزرگ علم و دانش اسلامى است با ملت غيور و انقلابى مصر همگامى بيشتر و پر رنگ‌ترى داشته باشند، زيرا آنچه را امروز مردم مصر مى‌خواهند اصولى است که اسلام به آن توصيه اکيد دارد، عدالت، آزادى‌هاى معقول، ريشه‌کن کردن فقر و عدم دخالت اجانب و بيگانگان در تعيين سرنوشت مسلمين همه از اصول شناخته شده اسلام و قرآن مجيد است.
آنچه عرض شد توصيه مشفقانه‌اى است از سوى يک برادر دلسوز و مشتاق پيروزى شما عزيزان.
ما پيوسته پيروزى قاطع و سريع شما را از خداوند بزرگ مسئلت داريم و به امدادهاى الهى براى ملت عزيز مصر اميدواريم (وَمَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِ اللهِ الْعَزِيزِ الْحَکِيمِ).
29 صفر 1432 هجرى قمرى
ناصر مکارم شيرازى/917/د102/ص