"شوراي بريتانيا" در گزارشي ضمن بررسي جوامع هدف ديپلماسي عمومي خود و تقسيم آنها به سه گروه رهبران، ذي‌نفوذها و داوطلبان (دانشجويان محصل در انگليس) ايران را از جمله "کشورهاي شاهراه" دانست.

به گزارش خبرنگار ديپلماسي عمومي مشرق، شوراي انگليسي موسوم به "شوراي بريتانيا" (British Council) در گزارشي در زمينه ديپلماسي عمومي، به بررسي جوامع هدف ديپلماسي عمومي انگليس پرداخت و به صراحت دانشجويان خارجي مشغول به تحصيل در انگليس را پلي براي دسترسي و نفوذ به رهبران جوامع آنها دانست.
پايگاه اطلاع‌رساني اين شورا، با اشاره به اينکه سياست‌گذاري‌ و اولويت‌بندي خود را در عرصه‌هاي "ژئوپليتيک" و "دموگرافيک" بر اساس جوامع هدف تعريف مي‌کند، نوشت: گزارش سالانه شوراي بريتانيا که مربوط به سال کاري 10-2009 مي‌شود، پنج دسته از کشورها را به عنوان جامعه هدف مشخص کرده و براي هر دسته مثال‌هايي را نيز ذکر کرده است.
اين کشورها عبارتند از:
گروه کشورهاي موسوم به "شاهراه" نظير برمه و زيمباوه،
گروه کشورهاي موسوم به "اعتماد ساز" نظير کشورهاي خاورميانه و پاکستان،
گروه کشورهاي "صاحب اقتصاد رو به رشد" نظير هند و چين،
گروه "کشورهاي در حال توسعه" نظير نيجريه
و سرانجام گروه کشورهاي "آزاد و توسعه‌يافته" که انگليس از پيش نيز روابط مستحکمي با آنها دارد، همچون فرانسه و آمريکا.
بنابر اين گزارش و بر اساس برنامه‌هاي اعلام شده شوراي بريتانيا بين سال‌هاي 2008 تا 2011، سه گروه اول از گروه‌هاي فوق‌الذکر داراي "اولويت جغرافيايي" هستند.
اين گروه‌ها ماهيتا دربرگيرنده کشورهايي هستند که مردمشان اعتماد کافي به انگليس نداشته يا پتانسبل اين بي‌اعتمادي را دارند؛ همچنين کشورهايي همچون ايران، عراق، افغانستان، فلسطين، زيمباوه و برمه که به علت عدم دسترسي يا مجادلات سياسي با بريتانيا فضايي پرچالش را در عرصه ديپلماسي عمومي براي بريتانيا رقم زده‌اند. کشورهاي رو به رشد از نظر اقتصادي يعني چين و هند نيز از اولويت جغرافيايي برخوردارند.
اين گزارش حاکي است که گروه‌هاي هدف در اين جوامع، بر اساس گزارش سال 2008 "دفتر بازرسي ملي انگليس" به سه دسته ذيل تقسيم مي‌شوند:
گروه‌ موسوم به تي1 ؛
که شامل تصميم‌سازان و رهبران رده اول در جوامع هدف شده و کساني را در برمي‌گيرد که پست‌هاي کليدي را در اختيار دارند. اين اشخاص شامل وزراي دولتي، مديران رسانه‌ها، ورزشکاران و چهره‌هاي فرهنگي تاثيرگذار، شخصيت‌هاي مذهبي و ملي و سفراي ديگر کشورها در بريتانيا مي‌شوند.
گروه موسوم به تي2 ؛
که از آنها به عنوان "ذي‌نفوذهاي کليدي" نام برده مي‌شود شامل رهبران بالفعل يا بالقوه سازمان‌ها، گروه‌ها و شبکه‌هايي هستند که در تدوين سياست‌هاي جوامع هدف تاثير به‌سزايي دارند و يا اينکه نقششان در زندگي ديگر اقشار جامعه کاملا مشهود است و مي‌توانند بر افکار ديگر اقشار تاثير گذارند. اين افراد را بايد دروازه‌هاي دسترسي به گروه تي‌1 دانست.
گروه موسوم به تي3 ؛
که شامل افرادي مي‌شود که داراي پتانسيل‌هاي سياسي – اجتماعي هستند و بالطبع تعدادشان زياد است. اين گروه شامل افرادي مي‌شود که عموما جوان بوده و کمتر از 35 سال دارند و عموما در پست‌هاي کليدي نيستند. از مهمترين اعضاي اين گروه دانشجويان شاغل به تحصيل در بريتانيا و يا دانشجوياني هستند که تمايل به ادامه تحصيل در در خارج از کشور را دارند.
از اين سه گروه (تي1، تي2 و تي3) در گزارش سالانه شوراي بريتانيا به عنوان رهبران، ذي‌نفوذها و داوطلبان ياد شده است.
بر اساس اين گزارش، نحوه تخصيص منابع شوراي بريتانيا، کاملا نشان‌دهنده اولويت‌هاي مدنظر سياست خارجي بريتانيا است.