به گزارش مشرق به نقل از باشگاه خبرنگاران، گونه های خاصی از ببرها و یا خرس ها از جمله جاندارانی بودند که به دست انسان ها منقرض شده اند. این درحالی است که همین انسان ها زندگی برخی از گونه های جانوری را نیز نجات داده اند.

مرغ طوفان برمودا:

این پرنده نادر در یکی از مجمع جزایر اطراف برمودا زندگی می کند و برای مدت 300 سال محققان فکر میکردند که منقرض شده است اما در سال 1951 به ناگهان 18 عدد از این پرنده ها پیدا شدند. این درحالی بود که دانشمندان عاقبت خوبی را برای این پرنده پیش بینی نمی کردند و نسل آن را به نوعی منقرض شده می دانستند اما بعد از تدابیر خوب تعداد این پرنده ها به مرور افزایش پیدا کرد و از خطر انقراض رهایی پیدا کرد.

درخت عروس دریایی

این درخت به خاطر گلی که در داخل آن وجود دارد به این نام مشهور شده است. این درخت تا اواخر قرن گذشته به عنوان یک گیاه منقرض شده شناخته می شد اما بعد از مدتی تعداد کمی از ان دیده شد و تحت شرایط بسیار حساسی مورد حفاظت قرار گرفت.  این گیاه در یک شرایط اب و هوای خاصی رشد می کند و این روزها تنها در جزیره سیچلز از آن یافت می شود. این روزها تعداد این درخت به 50 عدد رسیده است ولی تنها در شرایط ازمایشگاهی هنوز زنده است.

گاومیش اروپایی

یکی از حیوان هایی که انسان ها نسل آن ها منقرض کرده اند همین گاومیش اروپایی است. این حیوان که روزی به عنوان یکی از پرجمعیت ترین حیوان های اروپا شناخته می شد بر اثر شکار بی رویه در معرض نابودی قرار گرفتند. آخرین گاومیشی که در طبیعت باقی مانده بود سال 1927 شکار شد اما خوشبختانه تعدادی از آن ها در باغ وحش ها وجود داشتند. این نابودی باعث شد تا محققان دست به کار شوند و نسل آن ها را بهبود ببخشند. این باعث شد تا تعداد آن ها ار 12 عدد به 4 هزار گاویش در حال حاضر برسد.

کاج ولامی

این درخت به طور دقیق یک کاج نیست اما یکی از انواع آن ها است. این درخت تنها در میان فسیل ها دیده شده بود تا اینکه در سال 1994 یک مامور محیط زیست در پارک ولامی استرالیا یک نمونه از این کاج را مشاهده کرد. این در حالی بود که محققان می گویند اگر این یک نمونه دیده نمی شد شاید نسل این درختان به راحتی از بین می رفت. این درخت ها این روزها بعد از مراقبت های بسیار ویژه گسترش پیدا کرده اند و به یک گیاه بسیار متداول تبدیل شده اند.

اسب وحشی مغولستان

یکی از اصیل ترین گونه های اسب را مغول ها داشتند اما از این گونه اسب اصلا محافظت نکردند. این اسب ها در گذشته شکار می شدند و به مرور همه آن ها از بین رفتند. این در حالی است که در طول جنگ جهانی دوم تعداد بسیار زیادی از آن ها از بین رفتند و حتی باقی مانده های آن ها در باغ وحش ها نیز نابود شدند. این حیوان ها در سال 1945 تنها جمعیتی 31 عددی داشتند. اما بعد از محافظت های بسیار تعداد آن ها به 1800 عدد رسیده است.