به گزارش مشرق، محمود حقيقيان در گفت و گو با فارس، درباره ديدار تاريخي ورزشکاران در اول انقلاب با حضرت امام خميني (ره) گفت و گويي انجام داد. وي درباره دلايل آن ديدار و حاشيه‌هايي از آن ملاقات تاريخي مسائلي را بيان کرد که تاکنون گفته نشده است.
* با جام قهرماني به ديدار امام رفتيم
تمامي بازيکنان تيم ملي و چند تيم ديگر مشتاق ديدار حضرت امام بوديم. آن زمان در مسابقات قائد اعظم پاکستان حضور پيدا کرديم و در نهايت قهرمان شديم و با جام قهرماني خدمت حضرت امام رفتيم. آن زمان اوايل انقلاب بود. بازيکنان تيم ملي در پاکستان هم فعاليت انقلابي داشتند؛ حتي در آن کشور پوستر حضرت امام را پخش کرديم. فعاليت‌هاي سياسي ديگري هم انجام داديم که همگي آنها به گوش حضرت امام خميني (ره) رسيد.
* دوست و هم‌تيمي حاج احمدآقا زمينه ملاقات را فراهم کرد
کاظم رحيمي که از دوستان نزديک سيداحمد خميني بود و با پسر امام در تيم شاهين قم هم‌بازي بود، زمينه ساز اين ملاقات تاريخي شد. ايشان ارتباطي برقرار کردند و در نهايت، جمعي از ورزشکاران تيم ملي و ساير تيم‌ها به ديدار ايشان رفتند که در آن ديدار امام خميني (ره) آن جمله تاريخي را فرمودند و گفتند ورزشکار نيستم؛ اما ورزشکاران را دوست دارم. در آن ديدار، چهره‌هايي چون علي پروين نيز حضور داشتند.
* باورمان نمي‌شد رهبر بزرگ جهان اسلام در يک اتاق کوچک زندگي کند
زماني که قرار شد به ديدن رهبر کبير انقلاب برويم، تصور مي‌کرديم ما را به يک مکان خيلي بزرگ ببرند زيرا امام خميني رهبر کل جهان اسلام بود و انقلابي بزرگ در سطح جهان ايجاد کرد. زماني که اتاق کوچک ايشان را ديديم، متحير شديم. باورمان نمي‌شد رهبر بزرگ جهان اسلام در چنين اتاق کوچکي زندگي کند و زندگي بسيار ساده‌اي داشته باشد. تمام ورزشکاراني که مشتاق ديدار ايشان بودند، با فشردگي وارد اتاق شدند تا از نزديک ايشان را زيارت کنند.
* مقابل سفارت آمريکا در پاکستان، شعار مرگ بر آمريکا داديم
زماني که اتوبوس تيم ملي در پاکستان از مقابل سفارت آمريکا مي‌خواست عبور کند، به درخواست بازيکنان، مقابل اين سفارت توقف کرد. پياده شديم و شعار مرگ بر آمريکا داديم. اين اتفاق باعث شد مأموران پليس کراچي ما را محاصره کنند و بگويند اگر بار ديگر چنين رفتاري سر بزند، تيم را به کشور باز مي‌گردانند؛ اما مهم آن بود که حرکت ما تأثير مثبت و عميقي گذاشته بود.
* بين دو نيمه فينال دعاي وحدت خوانديم
خوب يادم است در فينال با چين بازي داشتيم. هوا خيلي گرم بود. زماني که سوت نيمه زده شد، بازيکنان چين به سرعت به رختکن رفتند تا از 15 دقيقه وقت استراحت نهايت استفاده را ببرند؛ اما بازيکنان ايران در زمين و در آن گرما مانديم و همگي با هم دعاي وحدت خوانديم. محمد مايلي کهن اين دعا را مي‌خواند و ما بازيکنان با قدرت آن را تکرار مي‌کرديم. اين حرکت ما روي شيعيان پاکستان و تماشاگران حاضر در ورزشگاه تأثير عميقي گذاشت. خوشحال بوديم توانستيم قهرماني را همراه شعارهاي سياسيمان کنيم.
* در عرصه فرهنگ ورزشي موفق نبوديم
متأسفانه بايد بگويم در عرصه فرهنگ موفقيتي در ورزش نداشتيم. پول زياد ورزش، مسائل فرهنگي را کمرنگ کرده است. با وجود آن که سر در همه باشگاه‌ها عنوان فرهنگي ورزشي مي‌بينيم؛ اما کمتر از فرهنگ خبري است. در رسانه‌ها بيشتر از شکايت و شکايت‌کشي، اخراج فلان بازيکن و بداخلاقي هاي ورزشي را شاهديم. کمتر شاهد گردهمايي‌هاي اخلاقي و فرهنگي هستيم. متأسفانه رسانه‌ها نيز کمتر به بازيکنان ما با اخلاق بها مي‌دهند. در سال 58 و در مقدماتي المپيک مسکو، تيم ما مي‌توانست به راحتي قهرمان آسيا شود؛ اما به دليل شروع جنگ تحميلي، کويتي‌ها مسائلي را پيش آوردند که قهرمان نشديم. با اين حال، تيم قدرتمندي داشتيم؛ اما اکنون مسائل حاشيه‌اي فراواني را در تيم ملي شاهد هستيم به طوري که تيم حتي نمي‌تواند به جمع 4 تيم برتر آسيا راه پيدا کند. اين مايه تأسف است. بايد در بحث فرهنگي در ورزش حرکتي انقلابي ايجاد کنيم.