این مساله به هیچ عنوان به میزان بارش باران و یا وجود رودخانه و یا دریاچه‌های آب شیرین در آن کشور بستگی ندارد. مساله اینجاست که شرکت‌های بزرگ چندملیتی آب را حق طبیعی مردم تلقی نمی‌کنند و معتقدند که هر کس سرچشمه‌های آب را بخرد مالک آب است و اگر مردم از تشنگی بمیرند هم این حق را دارند که به آنها آب برای آشامیدن ندهند.
تصویر زیر یکی از معدود چشمه های آب شیرین است که مردم در شهر ژنو سوئیس می‌توانند به صورت رایگان آب بنوشند.
شرکت نستله بزرگترین شرکت صنایع غذایی در جهان محسوب می شود که مقر اصلی آن در شهر کوچک "وه‌وه Vevey" واقع در 60 کیلومتری شهر ژنو سویس است.
رئیس کنونی و مدیرعامل سابق کمپانی نستله، بزرگترین تولیدکننده مواد غذایی در جهان، معتقد است که راه حل مشکلات جهانی در زمینه آب آشامیدنی، خصوصی‌سازی است. این حرف را رئیس کمپانی‌ای می‌زند که سابقه وحشتناکی در تولید غذای نوزادان دارد و ارتشی سایبری ساخته تا انتقادهای اینترنتی از این کمپانی را بیابند و در رسانه‌های اجتماعی از آن دفاع کنند.
ساختمان اصلی شرکت نستله در نزدیکی شهر ژنو سوئیس
ظاهرا باید به این کمپانی اعتماد کنیم تا مشکلات آب آشامیدنی دنیا را هم حل کند، با آن که کمپانی‌های بزرگ بسته‌بندی آب آشامیدنی نظیر نستله در گذشته بارها باعث ایجاد مشکل کمبود آب آشامیدنی بوده‌اند. سایت ایکتیویست پست می نویسد: «کمپانی های بزرگ و چندملیتی تولید نوشیدنی معمولا نسبت به شهروندان هم در اولویت بهره برداری از چاه های آب و حتی کاهش مالیات قرار می گیرند، چون اشتغال زایی می کنند که ظاهرا برای دولت ها از حقوق شهروندان مالیات پرداز در دسترسی به آب آشامیدنی هم مهم تر است. این کمپانی ها، از جمله کوکا کولا و نستله (که از مناطق اطراف میشیگان آمریکا آب چاه را استخراج می کند و نام ان را «بهار لهستان» می گذارد) میلیون ها گالون آب را استخراج و مردم را با کمبود آب مواجه می کنند.»
اما "پیتر برابک لتما" رئیس نستله معتقد است که «دسترسی به آب آشامیدنی یک حق عمومی نیست یا حتی حقوق بشر هم محسوب نمی شود». بنابراین اگر هم خصوصی سازی راه چاره است، آیا باید برای این کار به نستله اعتماد کنیم؟
این تنها یکی از مثال‌های بیشماری است که نشان می‌دهد نستله تا چه اندازه نگران مردم است. سایت "ورلد کرانچ" می‌نویسد: «در منطقه کوچکی در پاکستان، "دیلوان" یکی از ساکنین این منطقه می‌گوید کودکان این منطقه هر روز به خاطر آلودگی آب بیمار می‌شوند. مقصر چه کسی است؟ به نظر او نستله مقصر است که چاهی عمیق در این منطقه حفر کرده که باعث قطع دسترسی مردم به آب آشامیدنی شده است. وی می‌گوید: «نه تنها آب بسیار آلوده است، بلکه سطح آن هم از 100 پا به عمق 300 تا 400 پایی رسیده است.»
دلیل این مشکل چیست؟ این است که اگر مردم منطقه می‌توانستند آب آشامیدنی را از طریق لوله در خانه‌هایشان دریافت کنند، نستله بازار پردرآمد خود را از دست می‌داد و نمی‌توانست آب آشامیدنی بسته‌بندی‌شده‌اش با شعار تجاری «زندگی پاک» را تولید کند.