نام فيلم (کارگردان)

آنچه انتظار داشتيم

گزارش رونمايي در کاخ جشنواره

آنچه ديديم

زندگي مشترک آقاي محمودي و بانو

(روح‎الله حجازي)

فيلمي ديگر از کارگردان «زندگي خصوصي آقا و خانم ميم» که احتمالا تکمله‎اي بر دغدغه‎‎هاي فيلمساز خواهد بود.

فيلم در نخستين روز و نخستين سئانس جشنواره در برج ميلاد روي پرده رفت و از آنجا که در بخش خارج از مسابقه بود، اکرانش بازتاب رسانه‎اي جدي نداشت.

همان بود که انتظار داشتيم؛ فيلمي استاندارد و قابل قبول درباره تقابل باور‎هاي سنتي و رفتار‎هاي مدرن در جامعه امروز. روح‎الله حجازي از فيلمسازاني بود که اميدوارمان کرد.

بيگانه

(بهرام توکلي)

فيلمي روشنفکرانه اما داستانگو براساس نمايشنامه اتوبوسي به نام هوس نوشته تنسي ويليامز

اکران فيلم در روز نخست جشنواره با استقبال اهالي رسانه همراه شد اما به استناد جو غالب در ميان اهالي رسانه و منتقدان، انتظار‎ها را برآورده نکرد.

يکي از ضعيف‎ترين فيلم‎‎هاي کارنامه فيلمساز که حتي جدي‎ترين طرفداران اين کارگردان جوان را هم دلسرد کرد. برخلاف انتظار، اين فيلم حتي نتوانست خاطره خوش «اينجا بدون من» را براي مخاطبان جشنواره زنده کند.

سيزده

(هومن سيدي)

يک فيلم اجتماعي معمولي اما متکي بر فرم‌گرايي کارگردان

آخرين اکران روز اول کاخ جشنواره بود که با استقبال مواجه شد.

فيلم در ساختار، فراتر از انتظار بود و مي‎توان آن را تجربه موفق در کارنامه فيلمسازي هومن سيدي توصيف کرد. اما در روايت و داستان دچار لکنتي آسيب‌زننده بود.

ملبورن

(نيما جاويدي)

يک فيلم خانوادگي معمولي

تبليغات و گزارش‎هاي اهالي رسانه درباره اين فيلم، سبب شلوغي سئانس اکران آن در کاخ جشنواره شد.

فيلمي با ايده‎اي تکان‎دهنده و ساختاري فراتر از استاندارد‎هاي معمول، يک فيلم‌اولي که به‎شدت تحت تاثير سينماي اصغر فرهادي است.

خط ويژه

(مصطفي کيايي)

يک کمدي ديگر از جنس «ضد گلوله»

حال‎و‎هواي طنز فيلم سبب شد يکي از اکران‎‎هاي گرم کاخ جشنواره به نامش ثبت شود.

هماني بود که انتظار داشتيم البته با کمي صراحت بيشتر نسبت به فيلم قبلي فيلمساز. مصطفي کيايي روند حرکتي اميدوارکننده‌اي دارد.

متروپل

(مسعود کيميايي)

فيلمي از جنس مسعود کيميايي

يکي از سئانس‎‎هاي شلوغ کاخ جشنواره که البته به واسطه کيفيت فيلم، بار‎ها با کف زدن و خنده حضار همراه شد.

فيلمي حيرت‌آور که حتي جدي‎ترين منتقدان سينماي کيميايي هم انتظار آن را نداشتند. هنوز معلوم نيست کيميايي چرا به رونمايي از اين فيلم در جشنواره تن داده است!

با ديگران

(ناصر ضميري)

يک فيلم‌اولي کنجکاوي‌برانگيز

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

اثري خسته‎کننده و فاقد داستان با ايده مرکزي «رحم اجاره‎اي»

فصل فراموشي فريبا

(عباس رافعي)

يک فيلم اجتماعي معترض و صريح

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

بازي ساره بيات در فيلم، قابل توجه بود اما داستان و کارگرداني فيلم کشش و جذابيت يک اثر اجتماعي معترض را نداشت.

شهابي از جنس نور

(محمدرضا اسلاملو)

اولين فيلم سينماي ايران درباره گروه‎‎هاي تکفيري

يکي از خلوت‎ترين اکران‎‎هاي کاخ جشنواره را داشت.

فيلمي مستند که معلوم نيست کارگردان چرا اصرار به ساخت آن به‎عنوان يک داستاني بلند داشته است.

ناخواسته

(برزو نيک‎نژاد)

يک فيلم جاده‎اي خوش ساخت از نويسنده مجموعه تلويزيوني «دودکش»

اکران شبانگاهي فيلم با استقبال ويژه‎اي مواجه نشد.

فيلمي با شروعي گرم درباره يک طلبه مسافرکش که در نيمه دوم و به‎ويژه در پايان‌بندي، زمين‌گير مي‎شود و ازدست مي‌رود.

رنج و سرمستي

(جهانگير الماسي)

اولين فيلم جهانگير الماسي که رئيس سابق سازمان سينمايي، تمام قد از آن حمايت کرده بود.

در سالني نيمه‌پر اکران شد و بخشي از جمعيت در ميانه اکران سالن را ترک کردند.

فيلمي ضعيف، شعاري و فاقد حداقل‎‎هاي فرمي و محتوايي

تمشک

(سامان سالور)

يک فيلم روشنفکرانه اما داستان‌گو

با استقبال اهالي رسانه روي پرده رفت اما نتوانست تمام حاضران را تا پايان در سالن نگه دارد.

فيلمي ضعيف در ساختار که حتي نتوانست داستانش را به‎درستي روايت کند.

انار‎هاي نارس

(مجيدرضا مصطفوي)

يک فيلم ويژه از کارگرداني فيلم‌اولي

از فيلم‎هايي که نتوانست مخاطبانش را تا انتها در سالن نگه دارد.

اثري اجتماعي با سوژه‎اي قابل تأمل که ريتم کند و تدوين نامناسب، ضربه‎اي جدي به آن زده است.

پنجاه قدم آخر

(کيومرث پوراحمد)

اثري در حد و اندازه «اتوبوس شب»

از عجيب‎ترين اکران‎‎هاي کاخ جشنواره بود که در دقايق پاياني با خنده و کف‎زدن‎‎هاي ممتد حاضران در سالن همراه شد.

فيلمي که در دو سوم ابتدايي با روايتي معقول و جذاب از دفاع مقدس مخاطب را با خود همراه مي‎کند اما در يک سوم پاياني به چنان وضع اسفناکي رسيد که تحمل آن تا انتها دشوار بود.

همه‌چيز براي فروش

(اميرحسين ثقفي)

يک فيلم اجتماعي تلخ اما خوش‌ساخت

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

همان بود که انتظار داشتيم. يکي از فيلم‎هاي قابل دفاع جشنواره امسال که البته به‎دليل ريتم کند و ساختار خاص، بعيد است شانسي در اکران عمومي داشته باشد.

چند متر مکعب عشق

(جمشيد محمودي)

يک عاشقانه ساده و متفاوت

اکران شبانگاهي فيلم به‎واسطه شنيده‎ها درباره کيفيت فيلم، شاهد حضور پررنگ مخاطبان بود.

ايده‎اي جذاب و منحصر به فرد از يک داستان عاشقانه که تبديل به‌فيلمي قابل دفاع از يک کارگردان فيلم‌اولي شده بود.

معراجي‎‎ها

(مسعود ده‎نمکي)

فیلمی پر التهاب و فعال از روزهای جنگ تحمیلی

هم رکورد تعداد حاضران و هم رکورد تاخير در کاخ جشنواره را شکست.

این فیلم سینمایی از دیگر آثار ده نمکی ضعیف تر بود اما قابليت پخش به‎عنوان قسمت‎‎هايي از يک سريال تلويزيوني را دارد.

امروز

(سيدرضا ميرکريمي)

فيلم ديگري از کارگردان «يه حبه قند»

با استقبال اهالي رسانه روي پرده رفت اما نتوانست انتظارات را برآورده کند.

فيلم اگرچه با اعتراض جدي مواجه نشد و به نسبت فيلم‎هاي اکران شده در جشنواره اثري قابل دفاع بود، اما انتظار   از رضا  ميرکريمي بيش از اين بود.

رد کارپت

(رضا عطاران)

يک کمدي جسورانه درباره سينما

سالن اصلي برج ميلاد مملو از جمعيت شد و برخي آن را ايستاده تماشا کردند.

اثري تاريخ مصرف‌دار که بعيد است عطاران با فيلمنامه‎اي کامل و حساب شده سراغ ساخت آن رفته باشد.

اشباح

(داريوش مهرجويي)

بازگشت مهرجويي به سينماي سال‎هاي دور و فاصله گرفتن از ساخته‎‎هاي عجيب سال‎هاي اخيرش

فيلم با استقبال سرد اهالي رسانه و منتقدان روي پرده رفت.

فيلمي با شروعي قابل قبول و پاياني آشفته؛ اثري که حتي در داستان‎گويي و شخصيت‌پردازي هم ناکام ماند.

حق السکوت

(محمدهادي نائيجي)

فيلمي گرم از فيلمسازي جوان و به تهيه‌کنندگي رضا ميرکريمي

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

اثري معمولي که به‎رغم‎ بازي خوب بازيگر اصلي‎اش در نقش يک روحاني در داستان و روايت، حرف تازه‎اي براي مخاطب ندارد.

کلاشينکف

(سعيد سهيلي)

فيلمي پرحاشيه از جنس «گشت ارشاد»

با استقبال اهالي رسانه روي پرده رفت.

اثري معمولي و محافظه‎کارانه که البته توانايي جذب مخاطب در اکران عمومي را دارد.

آذر، شهدخت، پرويز و ديگران

(بهروز افخمي)

يک اقتباس موفق سينمايي و اثري در حال‎و‎هواي «سن‎پترزبورگ»

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

فيلمي معمولي اما تا حدودي سرگرم‎کننده با بازي درخشان مهدي فخيم‎زاده که احتمالا اکران عمومي موفقي هم خواهد داشت.

خواب‎زده‎‎ها

(فريدون جيراني)

فيلمي کمدي از جنس «صورتي» به کارگرداني جيراني

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

فيلم گيشه‎اي که به‎رغم‎ حضور بازيگران حرفه‎اي، تمام قواعد اين‎گونه سينمايي را رعايت کرده و مخاطبان حرفه‎اي به‌سختي مي‎توانند جذب آن شوند.

آرايش غليظ

(حميد نعمت‎الله)

يک کمدي از جنس «بي‌پولي»

با استقبال ويژه اهالي رسانه روي پرده رفت و از نکات جالب توجه در رونمايي از فيلم، حضور همايون شجريان روي سن بود.

انتظار منتقدان و اهالي رسانه را برآورده نکرد اما داستاني متفاوت داشت و احتمالا با تدوين مجدد بتواند ارتباط موفق‎تري با مخاطبان در اکران عمومي برقرار کند.

طبقه حساس

(کمال تبريزي)

يک کمدي جسورانه از جنس «مارمولک»

از فيلم‎‎هايي که در روز پاياني، سالن برج ميلاد را مملو از جمعيت کرد.

يک کمدي معمولي و متکي بر شوخي‎‎هاي دم دستي و گيشه‌پسند.

عصباني نيستم!

(رضا درميشيان)

يک فيلم سياسي معترض

فيلم به طرز عجيبي با تغيير برنامه در سئانس ديگري در کاخ جشنواره روي پرده رفت که البته مخاطب پرشماري داشت.

يک بيانيه تصويري که حتي نتوانست هم‌جناحان سياسي خود را هم راضي نگه دارد. فيلم احتمالا فرصت اکران عمومي را به دست نخواهد آورد.

برف

(مهدي رحماني)

يک اثر اجتماعي معمولي

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

همان بود که انتظار داشتيم. فيلم نه در ايده و داستان و نه در ساختار، حرف تازه‎اي براي گفتن نداشت اما از فيلم‎هاي سالم و قابل دفاع جشنواره بود.

لامپ 100

(سعيد آقاخاني)

يک کمدي از جنس سريال‎هاي طنز 90 قسمتي

اکراني معمولي و بي‎حاشيه در برج ميلاد داشت.

با کمال تعجب، فيلم ملودرامي تلخ درباره اعتياد با روايتي فانتزي بود. فيلم شايد در اکران عمومي بتواند مورد توجه قرار گيرد.

ارسال آگهي تسليت به روزنامه

(ابراهيم ابراهيميان)

يک فيلم‌اولي کنجکاوي‌برانگيز

اکران فيلم در آخرين سئانس اکران آثار در کاخ جشنواره با استقبال مواجه شد اما تعداد زيادي از مخاطبان در ميانه اکران سالن را ترک کردند.

اقتباسي نعل‌به‌نعل از فيلم خارجي «آمادور» که به‎رغم‎ کارگرداني حساب شده و قابل قبول، ضعف فيلمنامه‌اش آسيبي جدي به آن زده است.