گروه فرهنگی مشرق - بامداد سوم اسفندماه سال 90 بود که بانو «ننه فتح اللهی مِرِشت»، همان «ننه علی» معروف گلزار شهدای بهشت زهرا (س) چشمان خسته و بیقرارش را پس از 32 سال انتظار دیدن رخسار فرزند شهیدش «قربانعلی رخشانی مِهماندوست» برهم نهاد و به دیدار حضرت حق شتافت.
و صبح روز سوم اسفند و بگاه مراسم تشییع و خاکسپاری این مادرشهید که آوازه ای جهانی یافته بود، فاجعه ویرانی محل و مأوای زندگانی ساده و بی آلایش شیرزن اسطوره ای دوران ما، در قظعه 24 گلزار شهدای بهشت زهرا (س) رقم خورد و منیّت و جاهلیت مسؤلی خودکامه، در ویران سازی «آلونک ننه علی» تجلی یافت و شد آنچه نباید می شد و یادمانی که «نماد اعجاز عشق و ایثار» بود، در کمتر از 3 ساعت محو و نابود شد و مسؤل فرمان دهنده نفسی به راحتی کشید که مأموریتش را به درستی و بی کم و کاست به انجام رسانده است!!!
دروغ ها و وعده های واهی و بی پایه مبنی بر وصیّت آن زنده یاد در خصوص تخریب آلونک پس از کوچیدن به دیار ابدی، همینطور ساخت نماد جایگزینی در خور شأن رفیع «ننه علی» روزها و هفته ها و ماهها به درازا کشید و هیچگاه محقق نشد و هیچکس از آن مسؤل خودرأی نپرسید؛ چرا در ویران سازی «نماد اعجاز عشق و ایثار» آنگونه شتاب کرد که بقایای مانده از زندگی ساده مادرشهید به آتش جهالت سوخت و ننگی رسوا در کارنامه خودکامگی آن ویرانگر به ثبت رسید.....؟!!
و اکنون در آستانه دومین سالگرد فقدان «ننه علی» و «تخریب آلونک» ساده اش قرار داریم، آلونکی که فقط یک مکان نبود؛ جایگاه تلاقی عالیترین آموزه ها و معانی بود و «ننه علی» نیز فقط یک شخص نبود؛ نماد نغز و باشکوه پایمردی، عشق ناب، ایثار تمام و صبر و خستگی ناپذیری و احترام و ارادت بی خلل یک ملت به بهترین فرزندان خود (شهیدان والامقام) بود!
سوم اسفندماه پیش رو، دومین سالگرد رحلت این شیرزن پیر و بی ادعا است که فرسنگ ها به دور از شائبه های تظاهر و قدرت و اَنانیت و عاشق عشق و شاهد شأن بی بدیل شهیدان بود. با نثار فاتحه به روح بلند و لطیف «ننه علی» مادر مهربان شهدا، جمیع شهدا و امام شهدا (رض) مطلب را به پایان می برم و از همه دوستداران راه و مرام شهدا التماس دعا دارم. روحشان شاد و راه شان پُر رهرو باد. آمین یا رب العالمین.
* سیاوش امیری (مؤلف کتاب «اینجا آلونک ننه علی است»)
و صبح روز سوم اسفند و بگاه مراسم تشییع و خاکسپاری این مادرشهید که آوازه ای جهانی یافته بود، فاجعه ویرانی محل و مأوای زندگانی ساده و بی آلایش شیرزن اسطوره ای دوران ما، در قظعه 24 گلزار شهدای بهشت زهرا (س) رقم خورد و منیّت و جاهلیت مسؤلی خودکامه، در ویران سازی «آلونک ننه علی» تجلی یافت و شد آنچه نباید می شد و یادمانی که «نماد اعجاز عشق و ایثار» بود، در کمتر از 3 ساعت محو و نابود شد و مسؤل فرمان دهنده نفسی به راحتی کشید که مأموریتش را به درستی و بی کم و کاست به انجام رسانده است!!!
دروغ ها و وعده های واهی و بی پایه مبنی بر وصیّت آن زنده یاد در خصوص تخریب آلونک پس از کوچیدن به دیار ابدی، همینطور ساخت نماد جایگزینی در خور شأن رفیع «ننه علی» روزها و هفته ها و ماهها به درازا کشید و هیچگاه محقق نشد و هیچکس از آن مسؤل خودرأی نپرسید؛ چرا در ویران سازی «نماد اعجاز عشق و ایثار» آنگونه شتاب کرد که بقایای مانده از زندگی ساده مادرشهید به آتش جهالت سوخت و ننگی رسوا در کارنامه خودکامگی آن ویرانگر به ثبت رسید.....؟!!
و اکنون در آستانه دومین سالگرد فقدان «ننه علی» و «تخریب آلونک» ساده اش قرار داریم، آلونکی که فقط یک مکان نبود؛ جایگاه تلاقی عالیترین آموزه ها و معانی بود و «ننه علی» نیز فقط یک شخص نبود؛ نماد نغز و باشکوه پایمردی، عشق ناب، ایثار تمام و صبر و خستگی ناپذیری و احترام و ارادت بی خلل یک ملت به بهترین فرزندان خود (شهیدان والامقام) بود!
سوم اسفندماه پیش رو، دومین سالگرد رحلت این شیرزن پیر و بی ادعا است که فرسنگ ها به دور از شائبه های تظاهر و قدرت و اَنانیت و عاشق عشق و شاهد شأن بی بدیل شهیدان بود. با نثار فاتحه به روح بلند و لطیف «ننه علی» مادر مهربان شهدا، جمیع شهدا و امام شهدا (رض) مطلب را به پایان می برم و از همه دوستداران راه و مرام شهدا التماس دعا دارم. روحشان شاد و راه شان پُر رهرو باد. آمین یا رب العالمین.
* سیاوش امیری (مؤلف کتاب «اینجا آلونک ننه علی است»)