ميراث جهاني مي‌تواند هر مکان، ساختمان يا اثري باشد. بسته به ارزش طبيعي يا فرهنگي، مناطقي از زمين به عنوان منحصر به فرد تحت حفاظت قرار مي‌گيرند و کشورهاي عضو کنوانسيون ميراث جهاني (که تا تابستان 2010/ 1389 شامل 187 کشور بودند) ملزم مي‌شوند که از آن‌ها مراقبت کنند.
در اين گزارش برخي از مناطق يا آثاري که يونسکو به عنوان ميراث جهاني انتخاب کرده است را به انتخاب نشنال‌جئوگرافيک مي‌بينيم. مي‌توانيد فهرست کامل ميراث جهاني را در سايت رسمي کنوانسيون ميراث جهاني ببينيد که بر اساس کشورها طبقه‌بندي شده‌اند. شايد برايتان جالب باشد بدانيد تاکنون 911 منطقه در سراسر جهان براي فهرست ميراث جهاني انتخاب شده‌اند که 12 تا از آن‌ها در ايران هستند.
آبشار ويکتوريا، زامبيا و زيمبابوه
آبشار ويکتوريا با 99 متر ارتفاع توسط رودخانه زامبزي در تنگه بازالت که بين دو کشور زامبيا و زيمبابوه واقع شده، شکل گرفته است. منطقه ميراث جهاني آبشار ويکتوريا/ موزي- اوآ- تونيا، مساحت 18500 کيلومترمربع را در اين منطقه شامل ميشود.
تيمبوکتو، مالي
منطقه ميراث فرهنگي تيمبوکتو شامل سه مسجد و 16 آرامگاه و گور است که بازتابي از مرکز آموزش اسلامي آفريقا است. در اين تصوير مي‌توانيد يکي از مدارس و اماکن اسلامي اين منطقه را که دانشگاه قرآني سنکور نام دارد ببينيد.
ديوار بزرگ چين
ديوار بزرگ چين يکي از ميراث جهاني است که دراين تصوير مي‌بينيد زير پتويي از برف آرام نشسته است. ديوار بزرگ چين طي 2000 سال با تعارض‌هاي فراوان و گذر تمدن‌هاي مختلف، پا برجا مانده است. اين ديوار از سال 1987/ 1366 يکي از ميراث جهاني محسوب ميشود، ساختار آن از نظر معماري و فرهنگي شاخص است و يک دستاورد مهم در تاريخ بشر محسوب ميشود.
ريل‌هاي کوهستاني، هندوستان
سه راه‌آهن قديمي موفق شده‌اند به دليل سهمي که در رشد فناوري داشته‌اند، به ليست ميراث جهاني راه يابند. راه‌آهن هيماليايي دارجيلينگ (که تصوير آن را اين‌جا مي‌بينيد)، راه‌آهن کوهستاني نيلگيري و راه‌آهن کالکا شيملا. ساخت همه اين راه‌آهن‌ها در قرن 19 ميلادي آغاز شده و در همان قرن هم به پايان رسيده است.
ديواره بزرگ مرجاني، استراليا
اين گستره مرجاني که ديواره بزرگ مرجاني نام گرفته، در مقايسه با هر گستره مرجاني ديگري در دنيا، بزرگ‌تر است. اين ديواره از ساحل شمال شرق استراليا تا گينه نو پاپوآ کشيده ميشود و به عنوان يک محل زندگي بزرگ براي انواع موجودات دريايي، به آن‌ها سرپناه و غذا مي‌دهد. ديواره بزرگ مرجاني از سال 1981 1360 در ليست ميراث جهاني جاي گرفته است.
اسپانيا، کازاميلا
در اين تصوير سقف کازاميلا را در بارسلونا مي‌بينيد که نمونه‌اي از کارهاي سبک الکلکتيک معمار اسپانيايي، انتوني گودي (1852-1926) است. 7 اثراز آثار گودي يک ميراث جهاني را شکل مي‌دهند که يادآور خلاقيت و نوآوري در کارهاي وي هستند. از جمله اين آثار مي‌توان به کازاميلا، لا ساگرادا فاميليا و پارک گوئل اشاره کرد. همه آن‌ها در زادگاه گودي، کاتالونيا واقع شده‌اند.
ساحل امالفي، ايتاليا
زيبايي طبيعي و ارزش تاريخي ساحل امالفي که از اوائل قرون وسطي مردم درآن زندگي مي‌کرده‌اند، باعث شد که يونسکو در سال 1997/ 1376 اين منطقه را يکي از ميراث جهاني اعلام کند. دهکده‌هايي که در طول اين ساحل قرار گرفته‌اند، مانند پوزيتانو که در اين تصوير مي‌بينيد، پر از بناهاي مهم معماري و اماکن وابسته به فرهنگي هستند که بسيار هم زيبا هستند.
پابلو دو تائوس، نيومکزيکو
خشت‌هاي قديمي و منحصر به فرد اين منطقه، نشان از ميراث فرهنگي باارزشي دارند که اين منطقه يادآور آن است. پابلو دو تائوس در سال 1992/ 1371 به ليست ميراث جهاني پيوست و شامل ساختمان‌هايي ميشود که روزگاري از آن‌ها به عنوان خانه، انبار يا مکاني براي آئين‌هاي مذهبي استفاده مي‌شده است.
کبک قديم، کانادا
اين هتل فرمونت لو شاتو فرونتناک است که يک قرن سن دارد و مشرف به خيابان رود لاورنس در کبک کانادا است. معماري قديمي، حفاظت از ميراث فرهنگي و داشتن قديمي‌ترين باروهاي آمريکاي شمالي، باعث شد که در سال 1985/ 1364 اين هتل هم با عنوان منطقه تاريخي کبک قديم، به ليست ميراث جهاني اضافه شود.
ماچو پيچو، پرو
يونسکو اين منطقه را جايگاه مقدس و تاريخي ماچو پيچو ناميده است. منطقه‌اي که يادبود و باقي‌مانده امپراطوري اينکا است. اين شهر باستاني که با پايتخت اينکا، کاسکو (که در مکاني قرار دارد که امروزه پرو ناميده ميشود) 100 کيلومتر فاصله دارد، اطراف کوه‌هايي ساخته شده که امروزه يکي از مهم‌ترين مناطق زمين‌شناسي محسوب مي‌شوند.
آبگير آمازون، برزيل
دلفين‌هاي آب شيرين از جمله موجودات در خطر انقراض زمين هستند. مرکز حفاظت از حيات‌وحش آمازون با هدف کمک به حفظ تنوع زيستي، محل زندگي اين جانوران است و به همين دليل هم از سال 2000/ 1379، يکي از ميراث جهاني به حساب مي‌آيد. اين منطقه 6 ميليون هکتار مساحت دارد.