گروه فرهنگی مشرق - رضا ایرانمنش بازیگر تلویزیون و سینما که بنا بر توصیه پزشک مدتی است در کیش سکونت دارد و با انتخاب شهروندان این جزیره به شورای شهر کیش راه یافته بود، درباره دلایل استعفای خود از این سمت گفت: در طول 15 سال گذشته به دلیل آلودگی هوای تهران و مشکلات تنفسی در جزیره کیش رفت و آمد داشتم و به پیشنهاد دوستان در انتخابات شورای شهر کیش شرکت کردم. تنها دلیل پذیرش این دعوت این بود که بتوانم مشکلی از مشکلات ساکنان این جزیره بردارم و در سنگر دیگری خدمت کنم ولی همانطور که بارها گفته ام روحیاتم با سیاست سازگار نیست.
این بازیگر در ادامه افزود: با تاکید بر این نکته که قرار نیست از حقوق و مزایایی برخوردار باشم، حاضر شدم که در انتخابات شرکت کنم. پس از رای آوردن مدیرعامل منطقه آزاد کیش تغییر کرد. این تغییرات در حالی بود که شورای شهر کیش مکانی برای دیدار و ملاقات های مردمی نداشت و در ابتدا برای ارتباط گرفتن با مردم در میدان، خیابان و یا در بخشداری قرار می گذاشتیم. بعد از تغییر مدیریت در منطقه آزاد برای برقراری ارتباط سراغ مدیریت جدید رفتم اما پاسخی نشنیدم.
وی درباره مذاکراتش با برخی دیگر از اعضای شورای شهر کیش توضیح داد: در همان زمان مهناز امیری و نادعلی‌نژاد از اعضای شواری شهر به من گفتند که تلاش بیهوده نکنم چون پاسخ روشنی دریافت نخواهم کرد. اما من از ابتدا می گفتم که قرار نیست در تقابل با منطقه آزاد قرار بگیریم بلکه می خواهیم در کنار هم دست به دست دهیم. متاسفانه پیش‌بینی‌های همکارانم درست از آب درآمد و هیچ یک مسئولان سازمان منطقه آزاد با ما همکاری نکردند. حتی یک ساختمان به نام شورای شهر نداشتیم تا اینکه به واسطه برخی از سرمایه داران و بازاریان این جزیره ساختمانی گرفتیم.
ایرانمنش ادامه داد: بعد از تثبیت ساختمان شورای شهر، تابلوی این شورا را نصب کردیم اما در نهایت این تابلو را که با مشکلات بسیاری خریداری کرده بودم از ساختمان پایین کشیدند و تاسف بارتر اینکه هیچ مسئولی در سازمان منطقه آزاد پاسخگو نبود و من به عنوان منتخب مردم در پاسخ به این حرکت از سمت خود استعفا دادم.
این بازیگر در پاسخ به اینکه به عنوان بازیگر چه برنامه های فرهنگی برای این جزیره طراحی کرده بود؟ گفت: یکی از بحث های من این بود که هنرمندان فعال در این جزیره که در حوزه های مختلف موسیقی، تئاتر، تجسمی و سینما فعالیت می کنند، سر و سامان دهیم اما نشد.
ایرانمنش در پایان متذکر شد: در این مدت که در شورای شهر کیش فعالیت می کردم هیچ حمایتی از سوی مسئولان برای رسیدگی به وضعیت خانواده شهدا، جانبازان ندیدم. یادم هست به ملاقات یکی از جانبازان شیمیایی رفتم و این جانباز گله کرد که حتی یک نفر از مسئولان هم به ملاقات او نیامده است و از من خواست که وضعیت او را به اطلاع آنها برسانم. این درخواست در حالی مطرح شد که خود من به عنوان رئیس شورای شهر موفق به دیدار هیچ یک از این مسئولان نشدم.
این بازیگر در ادامه افزود: با تاکید بر این نکته که قرار نیست از حقوق و مزایایی برخوردار باشم، حاضر شدم که در انتخابات شرکت کنم. پس از رای آوردن مدیرعامل منطقه آزاد کیش تغییر کرد. این تغییرات در حالی بود که شورای شهر کیش مکانی برای دیدار و ملاقات های مردمی نداشت و در ابتدا برای ارتباط گرفتن با مردم در میدان، خیابان و یا در بخشداری قرار می گذاشتیم. بعد از تغییر مدیریت در منطقه آزاد برای برقراری ارتباط سراغ مدیریت جدید رفتم اما پاسخی نشنیدم.
وی درباره مذاکراتش با برخی دیگر از اعضای شورای شهر کیش توضیح داد: در همان زمان مهناز امیری و نادعلی‌نژاد از اعضای شواری شهر به من گفتند که تلاش بیهوده نکنم چون پاسخ روشنی دریافت نخواهم کرد. اما من از ابتدا می گفتم که قرار نیست در تقابل با منطقه آزاد قرار بگیریم بلکه می خواهیم در کنار هم دست به دست دهیم. متاسفانه پیش‌بینی‌های همکارانم درست از آب درآمد و هیچ یک مسئولان سازمان منطقه آزاد با ما همکاری نکردند. حتی یک ساختمان به نام شورای شهر نداشتیم تا اینکه به واسطه برخی از سرمایه داران و بازاریان این جزیره ساختمانی گرفتیم.
ایرانمنش ادامه داد: بعد از تثبیت ساختمان شورای شهر، تابلوی این شورا را نصب کردیم اما در نهایت این تابلو را که با مشکلات بسیاری خریداری کرده بودم از ساختمان پایین کشیدند و تاسف بارتر اینکه هیچ مسئولی در سازمان منطقه آزاد پاسخگو نبود و من به عنوان منتخب مردم در پاسخ به این حرکت از سمت خود استعفا دادم.
این بازیگر در پاسخ به اینکه به عنوان بازیگر چه برنامه های فرهنگی برای این جزیره طراحی کرده بود؟ گفت: یکی از بحث های من این بود که هنرمندان فعال در این جزیره که در حوزه های مختلف موسیقی، تئاتر، تجسمی و سینما فعالیت می کنند، سر و سامان دهیم اما نشد.
ایرانمنش در پایان متذکر شد: در این مدت که در شورای شهر کیش فعالیت می کردم هیچ حمایتی از سوی مسئولان برای رسیدگی به وضعیت خانواده شهدا، جانبازان ندیدم. یادم هست به ملاقات یکی از جانبازان شیمیایی رفتم و این جانباز گله کرد که حتی یک نفر از مسئولان هم به ملاقات او نیامده است و از من خواست که وضعیت او را به اطلاع آنها برسانم. این درخواست در حالی مطرح شد که خود من به عنوان رئیس شورای شهر موفق به دیدار هیچ یک از این مسئولان نشدم.