به گزارش سرويس جامعه مشرق به نقل از فارس، در فواصل سال‌هاي 476 تا 1492 ميلادي، يعني زماني که اروپا قرون وسطي را سپري مي‌کرد، عروسي‌ها بيشتر در جهت برقراري پيوند مابين دو حرفه، دو نوع تجارت، دو قوم يا دو ملت بود بنابراين انتخاب لباس عروس اصلاً جنبه شخصي نداشت و علاوه برنمايش وضعيت خانوادگي عروس، نوعي تفاخر حرفه، تجارت، قوم يا مليت خانواده عروس بر خانواده داماد بود. لباس عروس در آن روزگار بايد به گونه‌اي انتخاب مي‌شد که بيشترين تأثير را بر خانواده داماد مي‌گذاشت و در حقيقت در آن دوران لباس‌هاي جواهرنشان در اروپا رونق بسيار داشت.
مردم شرق از گذشته بيشتر پايبند فرهنگ بومي و سنت‌هاي خود بودند و لباس‌هاي عروس شرقي در آن دوران بيشتر بر اساس سنت، آئين و فرهنگ هر قوم انتخاب مي‌شد؛ ژاپني‌ها از «کيمونو» به عنوان لباس عروس استفاده مي‌کردند.
کيمونو پارچه‌اي ابريشمي بود که در اندازه 13متر و در 8 قطعه بريده مي‌شد، لباس کيمونو زنانه توسط شال‌هاي پهن ابريشمي مهار مي‌شد، رنگ کيمونويي که به عنوان لباس عروس استفاده مي‌شد، سفيد رنگ بود زيرا رنگ سفيد در فرهنگ اين کشور نشانه آغاز يک سفر است.
در هندوستان به لباس عروسي «Shadi Sari» گفته مي‌شود؛ رنگ لباس عروس در اين کشور قرمز است، رنگ قرمز در فرهنگ و سنت هندوستان نشانه خجستگي و خوش‌يمني است.
«Shadi» در زبان هندي به معناي «مراسم عروسي» و ساري همان لباس معمول زنان هندي است، ساري پارچه‌اي معمولاً ابريشمي است که روي آن جواهر، سنگ يا کريستال‌دوزي مي‌شود و دورکمر بسته مي‌شود و اضافه آن از پشت روي شانه قرار ميگيرد، بلندي اين پارچه پنج متر و نود سانتي‌متر است که چهارده مرتبه دور کمر، بدون استفاده از دکمه پيچيده مي‌شود؛ در هندوستان به علت تعدد فرق و مذاهب، آئين‌‌هاي عروسي کاملاً متفاوت هستند.
ايران مهد تاريخ، هنر و آزرم
---------------------------------
بررسي تحول پوشاک در ايران، نه تنها از نظر تاريخ و هنر قابل اهميت است بلکه از ديد جامعه‌شناسي و فهم روانشناسي ملت ما نيز بسيار شايان دقت و توجه است.
با اينکه پيرامون تاريخچه لباس عروس در ايران اطلاعات دقيقي در دست نيست ولي با توجه به شکل و شمايل پوشاک زنان ايراني در دوره‌هاي مختلف تاريخي، مي‌توان در اين زمينه به گمانه‌زني پرداخت به طور مثال در دوران ايلاميان يعني در هزاره سوم پيش از ميلاد، لباس بانوان ايراني از جنس پوست يا جنس ديگري به تقليد از پوست يا از برگ و الياف گياهان بوده است.
در هزاره دوم پيش از ميلاد، بانوان ماد جامه‌هاي بلند و چين دار با آستين‌هاي فراخ مي‌پوشيده‌اند و زيورهاي سيمين و زرين بر خود مي‌بسته‌اند و همچنين لباس پارسيان، فراخ و گشاد همراه با چين‌هاي فراوان بوده و ترکيب مفصل‌تري داشته است.
در دوران هخامنشيان که پس از مادها بر روي کار آمدند کشور گشايي‌ها، قدرت و ثروت فراوان باعث شد که ايرانيان به زندگاني بسيار مرفه و شکوهمند و پرتجمل دست يابند و جامه‌ها، پارچه‌ها و زيورهاي گران‌بها و زيبا بر خود بپوشند، در اين دوران لباس‌ها بر اساس طبقات اجتماعي افراد شکل مي‌گرفت، بدين‌سان که در طبقات ثروتمند از پارچه‌هاي لطيف‌تر و گرانبهاتر و پر آرايش‌تر و در طبقات کم چيز از پارچه‌هاي ساده‌تر و کم بهاتر استفاده مي‌کردند.
آنچه مسلم است اينکه مردمان سرزمين پارس همواره جامه‌هاي بلند و فراخ را مي‌پسنديدند و زنان و مردان پارسي چون از ديده شدن پوست و تن برهنه‌شان بسيار شرم داشتند و برخلاف يونانيان آن زمان، نمايش تن برهنه و بي‌پوشاک را کاري برخلاف شرم و آزرم و بس زشت و ناروا مي‌دانستند بنابراين کوشش داشتند جامه‌اي بپوشند که بلند، فراخ و پرچين باشد تا گذشته از پوشيده بودن همه تن، برجستگي‌هاي طبيعي اندام‌ها نيز پيدا و نمايان نباشد.
تا دو سه سده پس از پذيرش اسلام از سوي ايرانيان، در زمينه پوشاک زنان ايراني تغييرات ناگهاني پيش نيامد و تا مدت‌هاي مديد اقوام ايراني از همان پوشاک بومي خود که بر حسب محيط و اقليم زيستشان طراحي شده بود، استفاده مي‌کردند و اگر تحولي در آنها پيش مي‌آمد بر حسب مرور زمان بود نه تأثير عوامل خارجي.
اما پس از گذشت مدتي، بر اثر تأثيرات دين اسلام، پيراهن‌ها داراي يقه گرد و آستين‌هاي پرچين و فراخ شد و تزئيناتي بر گرد بازوان مانند بازوبندي دوخته مي‌شد که اغلب عباراتي به زبان عربي و خط کوفي بر آنها نوشته بود و گاه دور يقه و حاشيه لباس نيز با طرازهايي که نوشته‌هاي کوفي داشت تزئين مي‌يافت.
با توجه به توصيفاتي که گذشت، لباس عروس سفيد به شکل و شمايل امروزي در گذشته متداول نبود و در دوران قاجار، اينگونه لباس از اروپا وارد دربار ايران شد و سپس استفاده از آن در بين مردم متداول شد.
به هر حال عروسان ايراني در هر قوم و دوره‌اي از لباسي استفاده مي‌کردند که در دوران خودشان به عنوان لباس معمول جامعه رواج داشت، البته با تزئينات و زيورآلات بيشتر.
لباس عروس؛ بودن يا نبودن!
----------------------------------
داشتن يک لباس نو و سپيد، فارغ از جنس پارچه يا مدل آن، کمترين خواسته دختران جوان براي مراسم ازدواج است؛ در اين ميان بعضي از آنها داشتن لباس عروس را بسيار مهم مي‌دانند و نمي‌خواهند تحت تأثير هيچ حرف يا جوّي، فرصت به تن کردن لباس عروس را از دست بدهند، مبادا در آينده حسرت بخورند البته کساني هم هستند که به همان حداقل بسنده مي‌کنند و اصل زندگي مشترک را در معنويات مي‌بينند.
فاطمه؛ ک، 26 ساله در اين باره به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» اظهار مي‌دارد: اگر مجبور شوم بدون لباس عروس به خانه بخت بروم برايم بسيار سخت خواهد بود.
وي ادامه مي‌دهد: برگزاري مراسم ازدواج فقط يک بار در طول زندگي اتفاق مي‌افتد و تنها مراسمي است که خود انسان مي‌تواند در برگزاري آن نقش داشته باشد.
اين جوان همچنين مي‌افزايد: براي من خريد لباس عروسي بسيار مهم است و به هيچ‌وجه دوست ندارم لباس کرايه‌اي بپوشم.
وي دليل اين تصميم خود را اينگونه توضيح مي‌دهد: اولاً من که نمي‌دانم از آن لباس کرايه‌اي قبلاً چند نفر و در چه شرايطي استفاده کرده‌اند و ثانياً اينکه اصلاً دوست ندارم لباسي را که با آن خاطره دارم، پس بدهم.
اين دختر جوان مي‌افزايد: اگر لباسم را پس بدهم، حتماً سال‌ها بعد با ديدن عکس‌هايش، پشيمان خواهم شد.
مرضيه سلطاني 21 ساله در مورد لزوم تهيه لباس عروسي به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» مي‌گويد: براي تهيه لباس عروسي اصلاً اصراري ندارم و ترجيح مي‌دهم با يک لباس عادي که در هر مهماني ديگري هم مي‌توان از آن استفاده کرد، به خانه بخت بروم.
وي همچنين ادامه مي‌دهد: حتي اگر شرايط تهيه لباس عروس برايم مهيا باشد، اصلاً دوست ندارم که لباس عروس بپوشم و اصرار مي‌کنم که تهيه نشود.
اين جوان علت اين تصميم را خستگي از روزمرگي عروسي‌ها عنوان مي‌کند.
گوشي که به حرف هيچ کس بدهکار نيست
----------------------------------------------------
با اضطراب وارد مزون مي‌شود؛ با اينکه مدت زمان زيادي به برگزاري مراسم نمانده اما او هنوز لباسش را انتخاب نکرده است. براي داشتن بهترين لباس عروسي مزون‌هاي زيادي را جستجو کرده، به سايت‌هاي مختلف سرزده و از اين و آن نظر خواسته است اما حالا به خاطر وسواس‌هاي بيش از حدي که به خرج داده زمان زيادي برايش باقي نمانده است و بايد خيلي سريع يک مدل را بپسندد.
مدير مزون آنقدر به او مدل نشان مي‌دهد که بالاخره يک مدل را مي‌پسندد اما تزئيناتش را دوست ندارد، دنباله‌اش بايد بلندتر شود، آستينش کوتاه‌تر يا رنگش عوض شود.
مدير مزون کلي توضيح مي‌دهد که اين لباس بايد همان‌طوري که هست دوخته شود وگرنه شکل و شمايلش به هم مي‌ريزد ولي او گوشش بدهکار نيست. چند روز بعد، درست قبل از مراسم، وقتي لباس را مي‌پوشد، ترجيح مي‌دهد که ديگر به آينه نگاه نکند.
ابراهيم‌زاده 36 ساله که مدير يک مزون لباس عروس در خيابان جمهوري است، در همين رابطه به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» اظهار مي‌دارد: عروس خانم‌ها براي لباسشان واقعاً اضطراب دارند و ممکن است انتخابشان اشتباه باشد مثلاً در مورد رنگ انتخابي يا تزئينات.
وي در ادامه مي‌افزايد: ما مسلماً آنها را راهنمايي مي‌کنيم و نکاتي را که براي بهتر شدن لباس لازم است گوشزد مي‌کنيم ولي خيلي‌ها قبول نمي‌کنند و در نتيجه لباس خوب از آب در نمي‌آيد.
معصومه صفاري 25 ساله و مزون‌دار نيز درباره نوع مشاوره‌اي که براي انتخاب لباس به عروس‌ها مي‌دهد، تصريح مي‌کند: ما حتي در مورد هماهنگي رنگ لباس با رنگ پوست افراد هم مشاوره مي‌دهيم ولي عده کمي قبول مي‌کنند.
وي دليل مشاوره دادن براي تهيه لباس عروس را اينگونه بيان مي‌کند: اولاً ما مي‌خواهيم شب عروسي با انتخاب يک لباس عروسي متناسب، يک شب به يادماندني براي افراد شود و ثانياً آماده کردن يک لباس زشت و نامناسب به وجهه کاري ما لطمه مي‌زند و سابقه کاري ما را زير سؤال خواهد برد.
پول؛ برهم زننده معادلات رويايي
---------------------------------------
براي رسيدن يک دختر به لحظاتي که چندين بار خود را در آن تجسم کرده و لباسي که در ذهنش تمام جزئيات آن را بررسي کرده است، هميشه راه هموار نيست و شرايط مالي بيشتر اوقات همه حساب‌ها را به هم مي‌ريزد.
اگر خانواده‌ها با مدل انتخابي عروس خانم موافقت کنند بايد به دنبال برآورد قيمت باشند؛ براي تهيه يک لباس مسلماً بايد مواد اوليه‌اش فراهم باشد که در مورد مدل‌هاي خارجي بايد پارچه داخلي جايگزين شود و ناگفته پيداست که نتيجه، لباس ديگري خواهد شد.
در اين ميان بعضي از خانواده‌ها براي پايين آمدن قيمت لباس، تزئينات لباس را هم به سليقه خود تغيير مي‌دهند، البته عده‌اي خود را درگير اين آش شله‌قلمکار نمي‌کنند و به لباس دست‌دوزي که در خانه تهيه مي‌شود قناعت مي‌کنند و بعضي هم لباس کرايه‌اي مي‌پوشند.
کرايه يا خريد
-------------------
بهاره (م) 23 ساله که در يکي از مزون‌هاي خيابان جمهوري کار مي‌کند درباره ميزان قيمت خريد يا کرايه لباس عروس به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» مي‌گويد: در حال حاضر مزون‌هايي که در مرکز يا جنوب تهران هستند، به دو صورت کار مي‌کنند يا لباس را مي‌فروشند يا فقط به صورت دوخت اول کرايه مي‌دهند.
وي در توضيح اينکه «لباس دوخت اول به چه لباسي مي گويند»، اظهار مي‌دارد: لباسي است که براي يک شخص و براساس نظر و مطابق با اندازه‌هايش تهيه مي‌شود ولي فقط يک شب به وي کرايه داده مي‌شود.
بهاره در مورد تفاوت قيمت لباس دوخت اول با ديگر لباس‌ها بيان مي‌کند: هيچ‌گونه تفاوتي از نظر قيمت وجود ندارد.
وي همچنين ادامه مي‌دهد: با توجه به اينکه در حال حاضر قيمت خريد يک لباس عروس با قيمت کرايه آن حداکثر 200 هزار تومان تفاوت دارد، بيشتر مردم اين روزها لباس عروس را مي‌خرند.
بهاره قيمت پايه کرايه لباس عروس را در مزوني که خودش کار مي‌کند، 180 هزار تومان و قيمت پايه فروش را 350 هزار تومان عنوان مي‌کند.
مريم سلطاني که اصالتاً کرماني است و يکي از بستگانش در کرمان مزون دارد در مورد قيمت خريد و کرايه لباس عروس در مزون‌هاي شهرستان به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» مي‌گويد: بيشتر مزون‌هاي شهرستان‌ها معمولاً لباس‌هاي دوخت اول را که يک بار کرايه داده شده‌اند، از مزون‌هاي تهران مي‌خرند و در شهر خودشان فقط کرايه مي‌دهند.
وي همچنين قيمت خريد اين لباس‌ها را براي مزون‌داران شهرستان‌ها، از 150هزار تومان تا 250 هزار تومان و قيمت کرايه آنها را بين80 تا 180 هزار تومان ذکر مي‌کند.
مدير يکي از مزون‌هاي تهران که لباس عروسي‌اش را خودش دوخته در مورد هزينه مواد اوليه لباس عروسي‌اش به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» اظهار مي‌دارد: هزينه مواد اوليه لباسم 25 هزار تومان شد ولي اگر بخواهم همان لباس را در مزون عرضه کنم کمتر از 200هزار تومان کرايه نمي‌دهم.
وي دليل اين مسئله را دستمزد مي‌داند و مي‌افزايد: براي دوخت يک لباس عروس افراد مختلفي از جمله برش‌کار، چرخ‌کار، تزئين‌کار و فروشنده دستمزد مي‌گيرند.
بالاي شهر، پايين شهر
------------------------------
يک طراح لباس که حدوداً 20 سال سابقه کار دارد و مدير مزوني در شمال تهران است علت پايين بودن قيمت لباس عروس برخي از مزون‌ها را سري‌دوز بودن آنها ذکر مي‌کند.
اين طراح لباس همچنين علت گران بودن بيش از حد برخي لباس‌ها را مدل لباس، خارجي بودن پارچه و تزئينات آنها مي‌داند و به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» بيان مي‌کند: وقتي يک لباس عروس 12متر پارچه لازم دارد، هزينه زيادي فقط صرف تهيه مواد اوليه آن مي‌شود.
وي در مورد نحوه کرايه لباس‌هاي عروس در مزون‌هاي بالاي شهر مي‌گويد: مزون‌ها براي برخي از اين لباس‌ها وقت و دقت زيادي صرف مي‌کنند بنابراين به راحتي آنها را در معرض فروش نمي‌گذارند، اينگونه لباس‌ها فقط براي کرايه هستند و معمولاً قيمت کرايه يک شب آنها از قيمت خريدشان بيشتر است.
دختران دم بخت منطق را چراغ راه خود کنند
-------------------------------------------------------
مجيد ابهري، مشاور کميسيون اجتماعي مجلس ضمن تأکيد بر برگزاري مراسم عروسي به صورت ساده و بر اساس آموزه‌هاي ديني به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» اظهار مي‌دارد: امروزه اينگونه مراسم دچار تحولات عجيب و آزاردهنده‌اي شده است به طوري‌که برگزاري يک مراسم عروسي در تهران حداقل 30 ميليون تومان هزينه دارد.
وي با بيان اينکه «لباس عروس فقط براي چند ساعت مورد استفاده قرار ميگيرد و پس از پايان مراسم، سال‌هاي سال در کمد بايگاني خواهد شد»، هزينه‌هاي غيرضروري براي ازدواج را اسراف و سبب فرار جوانان از ازدواج برمي‌شمارد.
اين متخصص علوم رفتاري با اشاره به اينکه بعضي از دختران دم‌بخت عقيده دارند که چون مراسم عروسي فقط يک‌بار برگزار مي‌شود بايد به نحو احسن باشد، بدهکار شدن داماد و هجوم اضطراب‌ها و نگراني‌ها را در آغاز زندگي از اثرات اين بلندپروازيها ذکر مي‌کند.
وي با تأکيد بر تهيه لباس عروس براساس باورهاي ديني و فرهنگي، تهيه لباس‌هاي گرانقيمت و برطبق الگوهاي اروپايي و خارجي را نوعي تفاخر و بلند پروازي مي‌داند و مي‌افزايد: بهتر است دختران ما با رعايت ساده زيستي و انتخاب‌هاي متعادل و در حد توان خانواده‌ها اقدام به برگزاري اين مراسم کنند.
اين جامعه‌شناس تهيه لباس‌هاي گرانقيمت را از طرف برخي افراد، مؤثر در جوّ رواني جامعه برمي‌شمارد و خاطرنشان مي‌کند: گروهي از دختران که با انتخاب‌هاي فانتزي و گرانقيمت حتي با قرض کردن اقدام به تهيه لباس عروس مي‌کنند، مي‌توانند به عنوان الگوي نامناسب و غلط مورد تقليد ديگر دختران قرار بگيرند.
به اعتقاد اين پژوهشگر علوم اجتماعي، دختران دم‌بخت بهتر است بدون توجه به اينگونه اسراف‌ها منطق را چراغ انتخاب خود کنند.
تمايل براي تهيه لباس‌هاي عروسي گرانقيمت، يک آسيب اجتماعي است
--------------------------------------------------------------------------------------
علي اسماعيلي، دکتراي روانشناسي باليني با تأکيد بر تهيه لباس عروسي به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» اظهار مي‌دارد: حتي کساني‌که به نحوي قانع شده‌اند لباس عروسي نپوشند، بعدها پشيمان شده‌اند.
وي داشتن لباس عروسي متناسب با شرايط هر خانواده را مي‌پسندد و مي‌افزايد: انجام نشدن مراسم عروسي مي‌تواند برروي ساختار رواني افراد در آينده اثرگذار باشد.
اين استاد دانشگاه علامه طباطبايي با اشاره به وجود برخي نمادها که در روانشناسي به عنوان مفاهيم کهن شناخته مي‌شوند، مي‌گويد: اين نمادها از سال‌هاي دور در فرهنگ يک جامعه وجود داشته‌اند و به راحتي نمي‌توان آنها را کنار گذاشت.
وي ادامه مي‌دهد: لباس عروس يکي از اين مفاهيم کهن است که به وي‍ژه براي خانم‌ها نماد آغاز يک زندگيست.
اسماعيلي با بيان اينکه «برگزاري مراسم عروسي را به عنوان کاري که عموم مردم انجام مي‌دهند، بايد به عنوان يک واقعيت بپذيريم»، تأکيد مي‌کند: نبايد در برخورد با اينگونه مسائل عقلاني‌گري افراطي به خرج دهيم و بگوييم که ما مي‌خواهيم متفاوت باشيم.
اين روانشناس با بيان اينکه در گذر زمان اصل پوشيدن لباس عروس باقي مانده ولي شکل آن دستخوش تغييراتي شده که گاه بسيار مدرن و گاه بسيار ابتدايي بوده است، مي‌افزايد: انسان نمي‌تواند به يک شکل واحد باقي بماند و همزمان با رشد اجتماعي، دچار تغيير مي‌شود.
وي استفاده دختران در شرف ازدواج از مدل‌هاي اروپايي را به هيچ وجه تقليد نمي‌داند و بيان مي‌کند: چون ما از غرب ديرتر صنعتي شده‌ايم و پيشرفت کرده‌ايم شايد به نظر برسد که گرايش جوانان ما به مدل‌هاي غربي تقليد است در صورتي‌که ما داريم نمونه‌برداري مي‌کنيم.
اسماعيلي يکي ديگر از عوامل گرايش دختران به مدل‌هاي اروپايي را گستردگي رسانه‌هاي عمومي ذکر مي‌کند و مي‌افزايد: ما بايد روند تغيير گرايش جوانان را بپذيريم و آن را مديريت کنيم، مديريتي که از به وجود آمدن جنبه‌هاي انحرافي در تفکر افراد يا در کل جامعه جلوگيري کند.
اين استاد دانشگاه تمايل افراد براي تهيه لباس‌هاي گرانقيمت را يک آسيب اجتماعي مي‌داند و به خبرنگار اجتماعي باشگاه خبري فارس«توانا»، مي‌گويد: اين مسئله از عدم شناخت فرد از خود و موقعيتش و همچنين عدم نظام‌هاي فرزند‌پروري صحيح سرچشمه ميگيرد.
وي ادامه مي‌دهد: جامعه ما يک جامعه جمع‌گراست و ما به عنوان افراد اين جامعه هر کاري را اول به خاطر ديگران و بعد به خاطر خودمان انجام مي‌دهيم که اين مسئله سبب به وجود آمدن مقايسه‌هاي اجتماعي نادرست شده است.
رنگين کمان رنگ‌ها
-------------------------
رنگ لباس عروس، لباس نامزدي، لباس حنابندان و پاتختي بر اساس قوميت، مليت، مد روز يا حتي سليقه شخصي مي‌تواند تغيير کند.
در گذشته‌هاي دور در اروپا براي تهيه لباس عروس از رنگ‌هاي گرانقيمتي همچون قرمز، ارغواني و مشکي استفاده مي‌شد زيرا اين رنگ‌ها بسيار سخت‌تر از رنگ‌هايي که از گياهان طبيعي به دست مي‌آمد و ساخته مي‌شد.
امروزه بيشتر زنان رنگ سفيد را نشانه پاکي و عفت مي‌دانند و به اين دليل آن را براي لباس عروسيشان انتخاب مي‌کنند در حاليکه در سال 1840 ميلادي رنگ سفيد نشانگر ثروت و توانگري بود و رنگ آبي نشانه پاکي وعفت.
معصومه صفاري، مدير يک مزون لباس عروس، رنگ لباس نامزدي را مطابق مد مي‌داند و به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» مي‌گويد: مثلاً امسال رنگ عسلي و بادمجاني مد شده ولي چون رنگ بادمجاني تيره است بسياري از عروس‌ها از رنگ عسلي استفاده مي‌کنند.
وي همچنين در مورد تأثير قوميت بر رنگ لباس عروس اظهار مي‌دارد: چند وقت پيش از يکي از شهرهاي جنوبي کشور يک مشتري داشتم که هفت لباس با هفت رنگ مختلف براي عروسشان تهيه کرد.
وي در مورد دليل اين مسئله مي‌گويد: آنها 7 شبانه روز جشن داشتند و رسمشان اين بود که هر کدام از افراد نزديک فاميل يک لباس عروسي تهيه کند و به عروس هديه دهد.
بهاره (م)، فروشنده مزون لباس عروس در مورد رنگ‌هاي استاندارد لباس عروس به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» توضيح مي‌دهد: در حال حاضر رنگ سفيد براي لباس عروسي استفاده نمي‌شود بلکه رنگ‌هاي نباتي، شيري، خامه‌اي (بين سفيد و شيري) کاربرد بيشتري دارد.
وي همچنين در مورد رنگ لباس‌هاي نامزدي، پاتختي و حنابندان اظهار مي‌دارد: انتخاب رنگ اين لباس‌ها به سليقه شخص برمي‌گردد ولي معمولاً از بين رنگ‌هاي آبي، صورتي و سبز انتخاب مي‌شوند.
يک شب که هزار شب نمي‌شود
----------------------------------------
اين روزها برهنگي در مدل‌هاي اروپايي لباس عروس بسيار ديده مي‌شود و برخي با وجود اينکه به نبود برهنگي درتمدن ايراني به عنوان يک سند افتخار مي‌‌نگرند، به راحتي در جريان اين موج افتاده‌اند و انگار فراموش کرده‌اند که خداوند حيا را براي زنان هم نسبت به زنان واجب کرده است و در توجيه اين رفتارشان مي‌گويند «يک شب که هزار شب نمي‌شود»، البته در اين ميان هستند کساني که حداقل به خاطرداشتن آرامش در زندگي آينده خود، حفظ حريم اين شب را با هزار شب عوض نمي‌کنند.
گلنوش حاتمي که دانشجوي تربيت معلم است، لباس پوشيده را بيشتر مي‌پسندد و به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس«توانا»، مي‌گويد: هر دختري زيبايي‌هايي دارد که بهتر است آنها را حفظ کند.
وي به عدم رعايت حريم در عروسي‌ها توسط برخي از خانواده‌ها در حال حاضر اشاره مي‌کند و مي‌افزايد: متأسفانه عدم رعايت حريم در عروسي‌ها، مشکلات زيادي را براي خانواده‌ها ايجاد مي‌کند، به طوري‌که حتي ممکن است در زندگي آينده آنها اثرگذار باشد.
ايران (س)، 50 ساله که سه دختر را به خانه بخت فرستاده درباره پوشيدگي لباس عروس دخترانش به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» اظهار مي‌دارد: لباس دخترانم نه خيلي پوشيده بود ونه خيلي برهنه بلکه در حد معمول بود.
وي ادامه مي‌دهد: من در اين زمينه به دخترانم چيزي را اجبار نکردم، ولي به خاطر فيلم و عکسي که از مراسم عروسي تهيه مي‌شود، بهتر است که لباس عروس پوشيده باشد.
اين خانم خانه‌دار همچنين مي‌افزايد: البته ما حريم را کاملاً در مجالسمان رعايت مي‌کنيم و در مجالس عروسي دخترانم از همه مهمانان خواسته بوديم که تلفن همراه نياورند.
سما (ص) 28 ساله در زمينه تهيه لباس عروسي پوشيده يا برهنه به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس«توانا» اظهار مي‌دارد: من حتماً لباسم را برطبق مد روز اروپا تهيه مي‌کنم تا در آينده که به عکس‌هايم نگاه مي‌کنم از انتخاب آخرين مد، راضي باشم.
وي در مورد امکان سوء استفاده از تصاوير يا فيلم‌هاي عروسي مي‌گويد: الان بيشتر عروسي‌ها، بدون رعايت حريم انجام مي‌شود و در اين ميان فکر نمي‌کنم عکس‌هاي عروسي من به چشم آيد.
سما در پاسخ به اينکه «آيا واقعا هيچ نگراني از تبعات برگزاري مراسم مختلط ندارد» به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس«توانا» مي‌گويد: اگر خانواده‌ها قبول کنند، من علاقه‌اي به برگزاري مجلس مختلط ندارم.
دنباله‌هاي ناديدني
-------------------------
پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران و آغاز جنگ تحميلي، عده‌اي از عروس‌ها ديگر به خريد لباس‌هاي عروسي آنچناني تمايلي نشان نمي‌دادند، حتي عده‌اي از آنها حاضر بودند در مراسم ازدواجشان، هيچ لباس نويي نپوشند، مبادا از قافله جهادگران راه خدا عقب بمانند.
بيشتر ازدواج‌هاي اين دوره، ازدواج‌هاي انقلابي و بر پايه معنويات بود، نوعروسان؛ کساني بودند که پوشيدن لباس عروس را در شرايط بحراني کشور جايز نمي‌دانستند و وقتي پاي سفره عقد مي‌نشستند، نمي‌دانستند که آيا مي‌توانند براي زندگي مشترکشان آينده‌اي متصور باشند يا نه؟
آنها در حالي به خانه بخت مي‌رفتند که دنباله ناديدني لباس عروسيشان بر روي گلبرگ‌هاي گل‌هاي بهشت کشيده مي‌شد.
گودرزي 50 ساله، لباس عروسي‌اش را پيراهني ساده توصيف مي‌کند و به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس «توانا» مي‌گويد: قبل از انقلاب لباس‌هاي عروس خيلي گرانقيمت و پر زرقوبرق بودند تقريباً مثل الان، ولي با شروع انقلاب و جنگ تحميلي به طور کلي روال انتخاب لباس عروس عوض شد و لباس‌هاي ساده بيشتر در معرض انتخاب بودند.
وي ادامه مي‌دهد: من و همسرم سعي کرديم براي تهيه لباس عروس عرف حداقل جامعه را رعايت کنيم و اصلاً نمي‌خواستيم با تهيه لباس گرانقيمت و برگزاري مراسم عروسي پر زرقوبرق نسبت به شرايط هموطنانمان بي‌تفاوت باشيم.
اين فرهنگي بازنشسته، لباس عروس را فراموش شدني مي‌داند و معنويات از جمله ايمان و اخلاق را براي آغاز يک زندگي مشترک مهمتر عنوان مي‌کند.
به نظر وي با گذشت چند صباحي از زندگي مشترک مسائلي پيش خواهد آمد که وجود اخلاق و ايمان مي‌تواند راهگشاي اين مسائل و معنابخش زندگي باشد و عدم وجود اين دو عنصر مي‌تواند تمامي تلاش‌ها و وسواس‌ها را براي فراهم کردن مقدمات زندگي بر باد دهد.
کاوياني 40 ساله که در سال 1364 ازدواج کرده است در اين‌باره به خبرنگار زنان باشگاه خبري فارس«توانا» اظهار مي‌دارد: به خاطر شرايط جنگ دوست داشتم لباسم ساده باشد، در واقع فقط مي‌خواستم يک لباس نو باشد.
وي همچنين مي‌افزايد: لباسم آنقدر ساده بود که تهيه آن فقط يک روز زمان برد.
کاوياني که اصالتاً شمالي است، ادامه مي‌دهد: البته در آن زمان عده‌اي هم بودند که لباس‌هاي گرانقيمت تهيه مي‌کردند و چون معمولاً در شهرستان‌ها مزون لباس عروس نبود، آرايشگاه‌هاي زنانه کار مزون‌ها را انجام مي‌دادند.
لباس آسماني
---------------------
جبرئيل (عليه‌السلام) براي فاطمه (سلام الله عليها) لباسي بسيار مجلل، فاخر و زيبا آورد، همه زن‌هاي قريش حيرت کردند و گفتند: «اين لباس را از کجا آوردهاي؟»
حضرت فاطمه (سلام الله عليها) فرمود:« اين از جانب پروردگار است .»
چند روز بعد هنگامي که موکب عروس رهسپار خانه علي (عليه‌السلام) بود، زن سائلي پيش آمد و در برابر عروس اظهار احتياج به لباس کرد، فاطمه (سلام الله عليها)، همراهان را به دور خود جمع کرد و بي‌درنگ لباس عروسي را از تن درآورد و به آن زن فقير بخشيد.
اگر به همان روز برگردي
------------------------------
صفحات آلبوم يا همان گنجينه عکس‌هاي قديمي را که ورق مي‌زني، خودت را مي‌بيني که اثر گذر سال‌ها هنوز بر چهره‌ات حک نشده است با اندامي کوچک‌تر که يک لباس سپيد به تن داري و با تمام توان لبخند زده‌اي به آغاز يک زندگي، حالا که سال‌ها بر تو و بر زندگيت گذشته است مي‌تواني قضاوت کني که خوشبخت بوده‌اي يا نه؟ فارغ از اين که خوشبختي را در چه ببيني.
حالا مي‌تواني با قاطعيت بگويي که پوشيدن لباس عروس، مثل پوشيدن هيچ لباسي نيست و مسئوليت سنگيني با خود به همراه مي‌آورد.
شايد اگر به آن زمان برگردي، انتخاب لباس عروس برايت در درجه آخر اهميت باشد، شايد!
چند ساعتي بيشتر به آغاز جشن باقي نمانده است، لباس را از جعبه بيرون مي‌آورند تا عروس خانم بپوشد؛ لباسي که شايد فردا شب تن نوعروس ديگري باشد يا داخل جعبه حجيمش، سال‌ها مهمان گنجه لباس‌ها شود و هر از گاهي در گذر ساليان تداعي کننده خاطرات خوش يا ناخوش باشد.