هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند که روند انتخابات ریاست جمهوری و نتایج آن به کجا خواهد کشید، چرا که ارتباط زیادی با موضوعات منطقه‌ای دارد، این در حالی است که این جمهوری کوچک از زمان استقلال تاکنون همواره تحت تاثیر تحولات منطقه‌ای قرار داشته است، بویژه اینکه در همسایگی یک دولت اشغالگر قرار دارد که البته در اوج قدرت نیست، اما در پروژه ای قرار دارد که با همکاری آمریکا و عربستان سعودی به دنبال تحقق منافع خود است.
کاندیداتوری سمیر جعجع برای انتخابات ریاست جمهوری نکته قابل توجهی نبود، چرا که انگیزه های اصلی جعجع برای این اقدام نشان می دهد که شخص وی و نیروهای لبنانی از یک طرف و جریان 14 مارس از سوی دیگر می دانستند که غیر ممکن است شخصیتی با سابقه جعجع و موانع تاریخی و ملی که بر سر راهش وجود دارد، حتی بتواند به پست های میانی در بدنه دولت برسد، چه برسد به اینکه به بالاترین سطح قدرت در کشور دست پیدا کند.
چندین عامل واقعی در ورای اقدام سمیر جعجع در کاندیداتوری برای انتخابات وجود دارد، سناریوی ترور وی نیز عاملی بود که قرار بود بعدها به عنوان اقدامی برای نجات منجی لبنان از مرگ به نمایش در آید.
محور دوم از تلاش‌های تیم جعجع حملات شدید علیه مخالفان وی است که تحت نظر غرب دنبال می شود.
کاندیداتوری جعجع ابعاد مخفی ندارد و صف بندی ها واضح و مشخص است. واکنش ها به رایزنی های صوری جعجع نیز حکایت از آن دارد که وی تنها به دنبال ایجاد عملیاتی برای تایید مجدد خود است، وی همچنین می‌خواهد برنامه خود را نیز به نمایش بگذارد و موضوع خطرناک نیز همین است، چرا که کسانی که از او حمایت می کنند، برنامه کاریش را نیز تایید می کنند.
برخی از جریانهای 14 مارس نیز مانند امین جمیل که کاندیداتوری جعجع را قبول نکرده، نمی خواهد به رهبری وی اعتراف کند و به این ترتیب تمام بافته های خود را از بین ببرد. این در حالی است که دفتر سیاسی حزب الکتائب جعجع را تایید کرده بود، اما یک مقام از این جریان مدعی شده بود که اقدام دفتر سیاسی یک اقدام تاکتیکی است.
قطعا جعجع می داند که در انتخابات پیروز نخواهد شد، چیزی که وی به دنبال آن است، از بین بردن تاریخ فعالیت های خود از دیدگان افکار عمومی لبنانی‌ها و دنیا است، چرا که افکار عمومی غیرلبنانی ها اعتقاد دارند که تنها کسانی می توانند در انتخابات اینچنینی شرکت کنند که کاملا بدون اشتباه باشند. مرحله پیروزی در انتخابات چیزی است که وی بعد از مرحله کنونی به دنبال آن است.
از سوی دیگر 14 مارس نیز که بازی دموکراتیک را در مسیر خود رها کرده، می داند که رسیدن کرسی ریاست جمهوری به جعجع غیر ممکن است و وی در خواب نیز به این سمت دست پیدا نمی کند. از سوی دیگر 8 مارس می داند که وزنه منطقه‌ای و بین المللی به نفع عربستان سعودی نیست و این کشور آمادگی دارد تا در یک شب جعجع و تمام سران شورشی طرابلس را برای تقویت شرایط خود قبل از سقوط در عرصه لبنان تسلیم کند.
از ویژگی های رئیس جمهور آینده این است که نباید در نامزدی خود عرض اندام کند، وی نباید همت خود را در مبارزه با دوست و دشمن قرار دهد. رئیس جمهور آینده قطعا فردی ملی گرا خواهد بود و نام این رئیس جمهور نیز بعد از انجام انتخابات ریاست جمهوری در مصر و سوریه روشن خواهد شد.