به گزارش مشرق، در سالهای قبل همیشه انتقادات تندی نسبت به عملکرد بوکس ایران مطرح بوده و در این سالها شرایط خوبی نداشته است اما در ماههای اخیر اوضاع وخیم تر شده است.
بوکس پس از انقلاب مدتی تعطیل بود. سال 1368 بود که فدراسیون ورزشهای رزمی تشکیل شد و چندین رشته مثل تکواندو، کاراته و جودو را تحت کنترل داشت اما بعد از مدتی این رشته ها از هم جدا شدند و هر یک تبدیل به فدراسیون شدند.
با گذشت 24 سال از آن زمان اکنون می‌بینیم که تکواندو و کاراته مدالهای جهانی زیادی را کسب کرده‌اند اما بوکس نسبت به 24 سال قبل تغییری نکرده و حتی در شرایطی پسرفت هم داشته و تا بحال هیچ مدال جهانی نگرفته است!
قطعا احمد ناطق نوری از زمان ریاستش بر بوکس در 24 سال قبل زحمات زیادی برای شناساندن بیشتر این رشته در جامعه کشیده اما مدیریت بر این فدراسیون و نتایج نشان می دهد که این رشته اصلا روند رو به رشد نداشته چرا که ایران در رشته های رزمی استعدادهای ناب بسیار زیادی دارد و در این رشته ها موفق بوده است. نمونه بارز این گفته موفقیت رشته ووشو است که عمر فعالیت این رشته به عنوان یک فدراسیون مجزا زیاد نیست اما در همین مدت توانسته در مسابقات جهانی و بازهای آسیایی موفق شود.
ناطق نوری در این 24 سال به همکاران خود وفادار بوده و علی رغم ناموفق بودن آنها تنها هر از چند گاهی جایشان را عوض کرده است اما همراه همیشگی ناطق، منوچهر مقصودی بوده که در این مدت به عنوان نایب رییس و مدیر تیمهای ملی در کنارش حضور داشته و تحت هیچ شرایطی هم تغییر نکرد. حتی اگر نتایج اسفناک هم بود کادر فنی تغییر می کرد اما مقصودی سر جایش باقی می‌ماند.
ناطق نوری و دیگر مسئولان فدراسیون بوکس همیشه از نبود پول در فدراسیون انتقاد کرده اند و حتی بارها گفته اند که اگر پول ندهند از فدراسیون می روند اما علی رغم این گفته ها دوباره به کارشان در فدراسیون ادامه داده‌اند.
شاهدیم فدراسیون های کوچک که پخش تلویزیونی هم ندارند اسپانسر می گیرند و این همه از نداشتن پول گلایه نمی کنند اما فدراسیون بوکس که چندین فرد اقتصادی در هیات رییسه دارد، رییسش بیش از 30 سال نماینده مجلس بوده و از سیاسیون سرشناس است و نایب رییس فدراسیون هم تمکن مالی بالایی دارد ولی هیچ گاه این امر به فدراسیون کمک نکرده و همیشه از بی پولی انتقاد کرده اند. این بی‌پولی آنقدر به فدراسیون در این سالها لطمه زده که بسیاری از سفرهای تیم های ملی لغو شده است و این لطمات ادامه دارد.
مدت ریاست چهار سال آخر ناطق نوری 20 بهمن 92 تمام شده و ناطق نوری از آن زمان همچنان هدایت فدراسیون بوکس را بر عهده دارد. البته او حکم سرپرستی ندارد و انتخابات ریاست فدراسیون هم مشخص نیست چه زمانی برگزار خواهد شد!
ناطق نوری در این سه ماهه چندین بار برای گرفتن مجوز شرکت در انتخابات ریاست فدراسیون بوکس اقدام کرده است. شاید وارد نشدن وزارت ورزش و جوانان به پروسه اخذ مجوز برای ناطق و ندادن مجوز از سوی هیات وزیران سیگنالهایی باشد که زمان جدایی ناطق نوری از بوکس فرا رسیده است، هر چند شاید ناطق خودش هنوز این امر را باور ندارد و هیچ اقدامی برای کناره گیری از این پست نداشته و بدون حکم هم به کارش ادامه می دهد. حتی شکستهای پیاپی بوکسورها در میادین جهانی که آخرین آن هم تیم ملی جوانان بود، باعث نشده در بوکس ایران تغییر رویه ایجاد شود و این ورزش همچنان در گوشه رینگ مشت می‌خورد!
ناطق نوری که سالهاست سکاندار اول رینگ بوکس ایران است در پاسخ به برخی منتقدان که مدعی‌اند او به واسطه نفوذ سیاسی‌اش در این کرسی ماندگار بوده و باسابقه‌ترین رئیس فدراسیون کشور است، می‌گوید: هیچ منافعی در بوکس کشور ندارم و سالهاست مانند یک نوکر به ورزش خدمت می‌کنم، البته اگر بازی‌های سیاسی برخی اجازه بدهد دوست دارم باز هم به بوکس خدمت کنم.
او بارها گفته که او و نایب رییس‌اش بدون دریافت حتی یک ریال در این سالها به بوکس کشور خدمت کرده‌اند و حتی ساختمان فدراسیون را نیز خودشان با کمک دوستانشان احداث کرده و هیچ کمکی از جانب مسوولان ورزش نشده است.
بوکس پس از انقلاب مدتی تعطیل بود. سال 1368 بود که فدراسیون ورزشهای رزمی تشکیل شد و چندین رشته مثل تکواندو، کاراته و جودو را تحت کنترل داشت اما بعد از مدتی این رشته ها از هم جدا شدند و هر یک تبدیل به فدراسیون شدند.
با گذشت 24 سال از آن زمان اکنون می‌بینیم که تکواندو و کاراته مدالهای جهانی زیادی را کسب کرده‌اند اما بوکس نسبت به 24 سال قبل تغییری نکرده و حتی در شرایطی پسرفت هم داشته و تا بحال هیچ مدال جهانی نگرفته است!
قطعا احمد ناطق نوری از زمان ریاستش بر بوکس در 24 سال قبل زحمات زیادی برای شناساندن بیشتر این رشته در جامعه کشیده اما مدیریت بر این فدراسیون و نتایج نشان می دهد که این رشته اصلا روند رو به رشد نداشته چرا که ایران در رشته های رزمی استعدادهای ناب بسیار زیادی دارد و در این رشته ها موفق بوده است. نمونه بارز این گفته موفقیت رشته ووشو است که عمر فعالیت این رشته به عنوان یک فدراسیون مجزا زیاد نیست اما در همین مدت توانسته در مسابقات جهانی و بازهای آسیایی موفق شود.
ناطق نوری در این 24 سال به همکاران خود وفادار بوده و علی رغم ناموفق بودن آنها تنها هر از چند گاهی جایشان را عوض کرده است اما همراه همیشگی ناطق، منوچهر مقصودی بوده که در این مدت به عنوان نایب رییس و مدیر تیمهای ملی در کنارش حضور داشته و تحت هیچ شرایطی هم تغییر نکرد. حتی اگر نتایج اسفناک هم بود کادر فنی تغییر می کرد اما مقصودی سر جایش باقی می‌ماند.
ناطق نوری و دیگر مسئولان فدراسیون بوکس همیشه از نبود پول در فدراسیون انتقاد کرده اند و حتی بارها گفته اند که اگر پول ندهند از فدراسیون می روند اما علی رغم این گفته ها دوباره به کارشان در فدراسیون ادامه داده‌اند.
شاهدیم فدراسیون های کوچک که پخش تلویزیونی هم ندارند اسپانسر می گیرند و این همه از نداشتن پول گلایه نمی کنند اما فدراسیون بوکس که چندین فرد اقتصادی در هیات رییسه دارد، رییسش بیش از 30 سال نماینده مجلس بوده و از سیاسیون سرشناس است و نایب رییس فدراسیون هم تمکن مالی بالایی دارد ولی هیچ گاه این امر به فدراسیون کمک نکرده و همیشه از بی پولی انتقاد کرده اند. این بی‌پولی آنقدر به فدراسیون در این سالها لطمه زده که بسیاری از سفرهای تیم های ملی لغو شده است و این لطمات ادامه دارد.
مدت ریاست چهار سال آخر ناطق نوری 20 بهمن 92 تمام شده و ناطق نوری از آن زمان همچنان هدایت فدراسیون بوکس را بر عهده دارد. البته او حکم سرپرستی ندارد و انتخابات ریاست فدراسیون هم مشخص نیست چه زمانی برگزار خواهد شد!
ناطق نوری در این سه ماهه چندین بار برای گرفتن مجوز شرکت در انتخابات ریاست فدراسیون بوکس اقدام کرده است. شاید وارد نشدن وزارت ورزش و جوانان به پروسه اخذ مجوز برای ناطق و ندادن مجوز از سوی هیات وزیران سیگنالهایی باشد که زمان جدایی ناطق نوری از بوکس فرا رسیده است، هر چند شاید ناطق خودش هنوز این امر را باور ندارد و هیچ اقدامی برای کناره گیری از این پست نداشته و بدون حکم هم به کارش ادامه می دهد. حتی شکستهای پیاپی بوکسورها در میادین جهانی که آخرین آن هم تیم ملی جوانان بود، باعث نشده در بوکس ایران تغییر رویه ایجاد شود و این ورزش همچنان در گوشه رینگ مشت می‌خورد!
ناطق نوری که سالهاست سکاندار اول رینگ بوکس ایران است در پاسخ به برخی منتقدان که مدعی‌اند او به واسطه نفوذ سیاسی‌اش در این کرسی ماندگار بوده و باسابقه‌ترین رئیس فدراسیون کشور است، می‌گوید: هیچ منافعی در بوکس کشور ندارم و سالهاست مانند یک نوکر به ورزش خدمت می‌کنم، البته اگر بازی‌های سیاسی برخی اجازه بدهد دوست دارم باز هم به بوکس خدمت کنم.
او بارها گفته که او و نایب رییس‌اش بدون دریافت حتی یک ریال در این سالها به بوکس کشور خدمت کرده‌اند و حتی ساختمان فدراسیون را نیز خودشان با کمک دوستانشان احداث کرده و هیچ کمکی از جانب مسوولان ورزش نشده است.