به گزارش مشرق به نقل از قدس، جمهوری ترکمنستان در همسایگی شمال خاوری کشور ما چندی است با مسافران ایرانی و بویژه رانندگان کامیونها و تریلرهای ایرانی که انواع کالاهای ترانزیت یا ایرانی را به آن کشور حمل کرده تولیدات ترکمنستان را به ایران می‌آورند بدرفتاری می‌کند...
و اخبار رسیده از آن حکایت دارد که بیش از 250 تن از ایرانیان در ترکمنستان در حبس بسر می‌برند و اتهامات گوناگونی به آنها بسته شده، اما جمهوری ترکمنستان چند روز پیش نظر پنهانی خود را اعلام داشته و در مقام حامی و وکیل ترکمنهای ایرانی که از شریف‌ترین و نجیب‌ترین اقوام ایرانی هستند، جسارتاً خواهان آن شده است چهار فرد ترکمنی که در حوادث سال 1388 بازداشت شده‌اند آزاد شوند تا آن جمهوری نیز اتباع ایرانی را که در ترکمنستان به زندان افکنده شده‌اند ترخیص و آزاد کند!اقدام بی‌معنا و دور از نزاکت جمهوری ترکمنستان که حتی ییلاقی و اقامتگاه تابستانی رئیس جمهوری آن «قصبه فیروزه» ملک طلق ایران بوده، برابر مفاد قرارداد فوریه 1921 ایران و دولت جمهوری اتحادی سوسیالیستی روسیه به ایران برگردانده شد، اما دولت ایران بنا به احترام روابط دوستانه دو دولت و حفظ شؤون ریاست جمهوری وقت ترکمنستان از حقوق حقه خود در این خصوص گذشته و این قریه را به ترکمنستان پیشکش کرده است، ضعف دیپلماسی کنونی ما و رفتار ترکمنستان بار دیگر ثابت می‌کند نرمش بیش از اندازه و تعارف و مماشات و اظهار اشتیاق بیش از حد برای گسترش روابط باعث تجری بعضی از عناصر و محافل ارتجاعی فرصت طلب می‌شود که گویا در جست و جوی میراث هرگز به دست نیاورده امپریالیسم تزاری و اهداف واهی استالین و دست پروردگان نوکر صفت دوران سلطه او هستند و گذشت زمان و اینکه ایران، ایران عصر قاجار نیست را باور ندارند.
بازداشت چهار فرد ترکمن به دلیل اتهاماتی که به آنان در جریان حوادث 1388 زده شده ارتباطی به یک کشور همسایه و بیگانه ندارد و ترکمنها مانند دیگر اقوام ایرانی هرگاه مشکلی با دولت داشته باشند شخصاً حل کرده و خود شیرینی سران عشق آباد نوعی مداخله در امور داخلی کشور و خارج از حد و حدود متعارف دیپلماتیک است.
ترکمنستان هیچ راه آزاد به دریاهای جهان ندارد و دریای کاسپی یا خزر (ورکانه یا هیرکانیا) نمی‌تواند راه ارتباط آن جمهوری با جهان و دریاهای آزاد باشد. طبعاً این راه از خاک جمهوری اسلامی ایران می‌گذرد و چه بهتر ترکمنستان پیوسته روابط حسنه‌ای با دولت ایران داشته باشد تا از راه‌ها و بنادر این کشور برای واردات و صادرات خود استفاده کند.
مشکلی که برای چهار فرد ترکمن ایرانی پیش آمده ارتباطی به دولتی که نام و عنوان ترکمنستان را تنها در حدود سالهای 21-1920 بر آن نهادند و یا تقسیم سرزمین پهناور ترکستان و ماورالنهر (ورارود) منطقه‌ای که ترکمنهای بیشتری در آنجا بود ترکمنستان نام نهادند، ندارد. مداخله ترکمنستان درست مانند آن است که دولت آلمان مشکلی را که برای یک فرد آلمانی زبان در جمهوری فدرال سوئیس پیش آمده باشد، مشکل خود بداند یا دولت فرانسه یا ایتالیا مسایلی را که برای مردم فرانسه زبان یا ایتالیایی زبان ایجاد می‌شود، دلیلی برای مداخله خود در امور داخلی سوئیس بدانند.
ترکمنها در ایران، ایرانی هستند و ترکمنهای ترکمنستان نیز قبل از آنکه ژنرالهای روسی به ترکستان لشکر بکشند خود را از اقوام نزدیک ایرانی می‌دانستند و دختران بسیاری از خوانین ترکمن عروس دربار و اشراف ایرانی بودند.
یک همسر ناصرالدین شاه اقل بیگه خاتون، یک زن ترکمن بود و طوقان بی‌بی، سوگلی شاه به شمار می‌رفت. بازداشت حدود 280 تن از اتباع ایران به دلایلی واهی و به صورت گروگانگیری، اهانت به دولت و ملت بزرگ ایران است. من نمی‌دانم وزارت خارجه، اداره امور کشورهای آسیای مرکزی در آن وزارت جلیله و سفیر ایران در عشق‌آباد چه می‌کنند؟
از سوی دیگر خبر می‌رسد عده قابل توجهی از ایرانیان به اتهام قاچاق موادمخدر در تایلند و مالزی محکوم به اعدام شده‌اند که گویا چند زن هم در میان آنان هستند. بدیهی است قاچاقچی موادمخدر خطاکار و مستوجب مجازات است، اما آیا مراحل قضایی به طور کامل در خصوص این افراد انجام شده است؟ آیا از وکیل برخوردار بوده‌اند؟ آیا هشتاد و چند تن باید همگی اعدام شوند؟
وزیر امور خارجه آقای دکتر ظریف مرد متمدن و باشخصیتی است که سالهای سال در آمریکا زندگی کرده، اما تصور می‌کند تمام امور با همسایگان را با لبخند و گذشت و تساهل می‌توان حل کرد! به همین دلیل کشوری کوچک که رئیس جمهوری و نخست وزیر و وزیران آن اغلب در کنفرانسها و همایشهای منطقه‌ای با همتایان ایرانی مواجه می‌شوند و راه اصلی ترانزیت کالاهای کشورشان از ایران می‌گذرد، احتمالاً تصور می‌کنند ایران و ایرانی آن قدر به دوستی یک طرفه خود با ترکمنستان دل بسته است که پاسخ این مزاحمت برای رانندگان و شهروندان ایرانی را هم با لبخند و ملایمت و قربان صدقه خواهد داد.
دوستان عشق آبادی ما باید بدانند در قرون گذشته ایرانیان خاطرات ناخوشایندی از برخوردها و تهاجمات مهاجمان سرزمین‌شان به ایران داشته و البته در مواقع لازم نیز مهاجمان به بهای سنگینی تاوان آن حملات و به گروگان گرفتن مردم ساحل نشین ایران و بردنشان به ترکستان را داده و مجازات شده‌اند. مانند کشته شدن خان خوارزم در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه. حالا که ترکمنها با رهایی از امپریالیسم تزاری و شوروی مستقل شده‌اند ما انتظار نداریم از سوی آنان که مسلمان و همدین ما هستند، اتباع ایران به گروگان گرفته شوند، افزون بر اینکه سکوت و لبخند وزارت خارجه هم عجیب است!