به گزارش مشرق، به قول شهید سید مرتضی آوینی: «باب جهاد باب اولیای خاص خداست، و دری نیست که به روی هر کس که دم از مسلمانی زند گشوده شود». در میدان جنگ است که مرد از نامرد تمییز داده می‌شود. خون‌بازی در راه خدا کار هر لاف زن ترسو نیست. کسانی که فقط در سخن می‌توانند حماسه بسرایند و بگویند من آنم که رستم بود پهلوان به سان طبل های تو خالی مانند.

شهادت برای خدا و جان بازی برای او نیز بهایش گذشتن است. گذشتن از روزمره‌گی ها و تعلقاتی که گرفتار آن می‌شویم.

عشق! کلمه ای دست مالی شده است که جز برای خدا معنای واقعی اش تعبیر نمی‌شود. اینکه برای او چشم ببندی بر هر چیزی که با عمق جانت دوستش داری.

فرزند، همان که وجودش و لبخند و اشک‌هایش برای پدر و مادر شیرین تر است از هر عسلی است. همان که وقتی پا می‌گیرد قند در دل آنها آب می‌شود. گاهی گذشتن از این چیزهایی که خدا می‌دهد، برای خدا سخت تر از جان دادن است. اما آنها که عاشق می‌شوند دست می‌کشند از همه این ها و قدم می‌گذارند در میدان خون و سیر الی الحق را در سلوک مستانه خود در یک لحظه طی می‌کنند.

و خداست خریدار قطره قطره خونی که غریبانه از پیکر شهیدان جاری می‌شود. خداست پناه فرزندانی که پدرانشان در راه او جان می‌دهند. و خدا هر که را بخواهد عزیز می‌دارد!

چه فخری بالاتر از شهادت به خاطر دفاع از حریم بانویی که علمدار کربلا برایش سر خم می‌کند و امام حسین(ع) برادر اوست و فاطمه(س) مادرش.

شهید حسین طلال شلهوب (عبدالرسول) فرزند دیگری از حزب الله لبنان بود که چندی پیش نشان داد هنوز غیرت عباس(ع) در رگ‌های شیعیان جریان دارد و نخواهند گذاشت بار دیگر متجاوزین به ساحت خواهرش زینب(س) خدشه ای وارد کنند.

تصاویری که مشاهده خواهید کرد عکسهایی است از این شهید عزیز در کنار تنها فرزندش ساره.