اکنون، منابع ما در «مشرق» به شواهد تازه ای دست پیدا کرده اند که زوایای پنهان تر زندگی این فرد جنجال برانگیز: «عبدالحسین هراتی»، را بیشتر نمایان می سازد و به نقل از اسناد ادعایی «ویکی لیکس»؛ نشان می دهد که وی پس از ترک ایران و در سال 2005 م. که به دفتر «سازمان ملل» پناهنده شده بود، ارتباطاتی با «مرکز برآورد راهبردی- اطلاعاتی استراتفور» در آمریکا گرفته است. این مرکز، یک مؤسسه شبه خصوصی در آمریکاست که به تحلیل و ارزیابی اطلاعاتی و جمع آوری اخبار برای نهادهای امنیتی در آمریکا، مبادرت می ورزد و مدیر آن؛ «جورج فریدمن» است.

«ویکی لیکس» از 27 فوریه 2012 م.، شروع به انتشار "اسناد اطلاعات جهانی" کرد که شامل افشای بیش از پنج میلیون ایمیل از کمپانی شبه خصوصی "اطلاعات جهانی" موسوم به «استراتفور» که در تگزاس مستقر است؛ می شد. این ایمیل ها مشمول بازه زمانی بین ژوئیه 2004 م. تا اواخر دسامبر 2011 م. بودند که سازوکار داخلی کمپانی را نشان می دادند که بعنوان یک ناشر اطلاعاتی؛ مطرح می شود اما در اصل، خدمات محرمانه اطلاعاتی به کمپانی های بزرگ مثل "دوو کمیکال"، شهر "بوپال" هند، کمپانی نظامی "لاکهید مارتین" (تولید کننده موتور جت و تجهیزات ارتباطاتی)، "نورثروپ گرومان" و "ریتون" (تولید کننده تجهیزات نظامی) و همچنین آژانس های دولتی؛ مثل «دپارتمان امنیت داخلی آمریکا»، «نیروهای تکاور دریایی آمریکا» و «آژانس اطلاعات دفاعی» این کشور ارائه می دهد. ایمیل ها همچنین شبکه مخبرها، ساختار پرداختی، تکنیک های پول شویی در پرداخت ها و روش های روانی «استراتفور» را افشاء می کردند[1].

دو عدد از این اسناد ادعایی «ویکی لیکس»، نشان می داد که «عبدالحسین هراتی» از سوریه، با این مرکز اطلاعاتی شبه خصوصی ارتباط گرفته است. در سند اول که شامل ایمیل «هراتی» به ایمیل «استراتفور» است، چنین آمده بود:

«یک نویسنده ایرانی

شناسه ایمیل: 5354173

مورخ: 7 آوریل 2005 م.

فرستنده: aharati@mail2world.com

گیرنده: source@stratfor.com

سلام، من یک نویسنده ایرانی هستم. من در مورد یک مقاله از دکتر «جورج فریدمن» درباره آینده عراق و مرتبط با ایران، چیزهایی شنیده ام که در 7 فوریه؛ در وب سایت شما منتشر شده است. بسیار خوشحال خواهم شد، اگر بتوانم این مقاله را بخوانم. من، نتوانستم آن را از طریق جستجو در اینترنت پیدا کنم. من ترجمه عربی این مقاله را در اختیار دارم اما به نسخه انگلیسی آن نیاز دارم. من می خواهم، این مقاله را به فارسی ترجمه کنم. این بسیار خوب است، اگر روشنفکران و ژورنالیست های ایران با دکتر «فریدمن» و افکار و ایده هایش آشنا شوند. لطفاً این مقاله را برای من ارسال کنید. ارادتمند شما، «عبدالحسین هراتی».»[2].

همان روز، نامه وی به یکی از تحلیلگران واحد مربوطه در این مرکز سپرده شد و تحلیلگر «استراتفور»، نامه «هراتی» را سریعاً پاسخ می دهد:

«مورخ: 7 آوریل 2005 م.

فرستنده: harshey@stratfor.com

گیرنده: aharati@mail2world.com

آقاي «هراتي»، با سپاس از نامه شما به «استراتفور». بسيار خوشحال کننده است که از طرف کساني، مورد توجه قرار گيريم که مقالات ما را مطالعه مي کنند؛ بويژه در کشورهايي همچون ايران. من مقاله اي را که شما درخواست کرديد، در ادامه اين نامه الکترونيک؛ ضميمه کرده ام. من واقعاً، تفکرات و نظرات شما را درباره اين تحليل، ارج مي نهم؛ در اختيار داشتن نظرات و بازخوردها، براي تکميل فرايند تحليلي ما، بسيار اهميت دارند. ممکن است، به بنده بگويید که از کجا براي من نامه مي نويسيد؟ باز هم از زحمت شما، تشکر کرده و اميدوارم بزودي از شما؛ نامه اي دريافت کنم. «آنيا هارشي»، تحليلگر»[3].

دو روز بعد مجدداً، نامبرده نامه الکترونیک دیگری برای «استراتفور» و اینبار در پاسخ به نامه تحلیلگر این مرکز؛ با مضمون ذیل، ارسال می کند:

«یک نویسنده ایرانی

شناسه ایمیل: 5278656

مورخ: 9 آوریل 2005 م.

فرستنده: aharati@mail2world.com

گیرنده: harshey@stratfor.com

آنيا هارشي عزيز، با سلام. از پاسخ گرم شما، تشکر مي کنم. پيش از هر چيز از ارسال مقاله مذکور براي بنده، سپاسگذارم. اکنون از سوريه، کشوري که در آن، دوران تبعيد خود را سپري مي کنم، براي شما نامه مي نويسم. من در «روزنامه ملت»، ستون نويس بودم. من، "ستون سردبير را مي نگاشتم. یک روز، مقاله اي را نوشتم و در آن، نقش «شوراي نگهبان» را در ساختار اجرايي قدرت حاکمه توضيح داده و خاطر نشان ساختم که محورهاي اصلي استبداد و ديکتاتوري؛ [ساختار حکومت] ناشي از همين شورا است و بدون اين شورا، حتي "رهبر جمهوري اسلامي" از طريق نمايندگان ملت، قابل کنترل است. من همچنين، نوشتم که با وجود اين شورا، دموکراسي يک خواب و خيال است و هرگز؛ نمي تواند در کشور من پا بگيرد. اين اولين حمله مستقيم، به اين شورا بود که البته پيامد آن هم؛ مشخص بود. دو روز بعد، در روز پنجشنبه، روزنامه بدستور مستقيم دستگاه قضايي تعطيل شد و در تلویزیون و راديو نيز اين خبر؛ اعلان شد و من به سفارش دوستان، کشور را با اولين پرواز ممکن، ترک کردم. متأسفانه اولين جاي ممکن، سوريه بود. در سوريه بلافاصله، خود را به دفتر «سازمان ملل» تسليم کردم و آنها؛ به من پناه دادند. اکنون، من منتظر ويزای يک کشور غربي هستم. اين داستان کوتاهي بود از زندگي من که شما، با اين سؤال که از کجا براي شما نامه مي نويسم؛ بدنبال شنيدن آن بوديد. بسيار خوشحال خواهم شد که با شما، در ارتباط باشم. من هم پيش بيني ها و تحليل هاي خاص خود را در مورد ايران و خاورميانه دارم. ما براي رسيدن به عدالت و دموکراسي، درگير منازعه اي بسيار سخت هستيم و ما (افرادي همچون من) متعهد هستيم که رويداد‌ها را بسيار واقع گرايانه و با درکي عميق از موقعيت هاي واقعي؛ ببينيم. شايد در آينده، برخي از ديدگاه هاي خود را برايتان نوشتم. تحليل هاي شما، بسيار جدي و قابل تأمل است و بنده شما را تحسين مي کنم. اميدوارم که بيشتر مورد عنايت شما باشم. باز هم از توجه شما، سپاسگذارم. ارادتمند شما، «عبدالحسين هراتي».»[4].

آنچه «عبدالحسین هراتی» از آن بعنوان توقیف «روزنامه ملت» نام برده است، مربوط به توقیف این روزنامه بدستور قوه قضائیه، در 9 آذرماه 1380 ه.ش می شود[5].

علیرغم جستجوهای مکرر همکاران ما در «مشرق»، هویت و سوابق رسانه ای چندانی از «آنیا هارشی»، که طرف «هراتی» در «مرکز استراتفور» بود؛ بدست نیامد. تنها چیزی که بدست آمد، اشاره «شبکه خبری Fox News» به مصاحبه با خانم «هارشی» درباره افزایش خشونت ها در سومالی طی سال 2006 م. بود که از وی بعنوان تحلیلگر امور تروریسم «مرکز استراتفور» یاد شده بود[6]. ظاهراً نام کامل وی: "Anya E Harshey"، است و متولد سپتامبر 1980 میلادی می باشد.

همچنین، درباره «مرکز استراتفور» که یکی از مؤسسات با سازوکار پیچیده و دخیل در عرصه جنگ های نرم آمریکاست، اطلاعات بسیاری منتشر نشده است. تنها، زمانیکه در اوایل 2012 م. سایت این مرکز توسط گروهی بنام: "ناشناس"، هک شد؛ برخی از رسانه ها از اهمیت اطلاعات هک شده خبر دادند اما همچنان، جزئیات بیشتر از مأموریت های «استراتفور»، مجهول مانده است.

«شبکه خبری دویچه وله» آلمان در این مورد نوشته بود: ««استراتفور» یک گروه لابی امنیتی آمریکایی است که خبرنامه ای روزانه، درباره موضوعات مرتبط به امنیت و اطلاعات در جهان منتشر می کند. دفتر این گروه در آمریکاست. مشتریان «استراتفور» از «وزارت دفاع آمریکا» تا شرکت های خصوصی و ... را شامل می شوند ... «استراتفور» ادعا دارد که "تحلیل های غیرایدئولوژیک و مستقل درباره مسایل بین ‌المللی و تهدیدات امنیتی" ارائه می دهد. بسیاری از شرکت های خصوصی و ارگان های دولتی آمریکا، اطلاعات کلیدی را در اختیار «استراتفور»، قرار می داده اند تا تحلیل امنیتی و مشورت درباره آن دریافت کنند ... دولت آمریکا از جمله «وزارت دفاع»، از «استراتفور» برای دستیابی به اطلاعات و تحلیل های "بی طرفانه" درباره اتفاقات مختلف در سراسر جهان استفاده می کرده است. خود دولت نیز احتمالاَ، اطلاعات کلیدی را با «استراتفور» در میان می گذاشته؛ تا از نظر تحلیلی کارشناسان آن درباره اقدامات نظامی یا دیپلماتیک خود خبردار شود. مشخص نیست، دولت آمریکا چه میزان اطلاعات با «استراتفور» در میان گذاشته اما احتمال آنکه اطلاعات کلیدی در میان باشد؛ وجود دارد»[7].