کد خبر 311016
تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۵:۰۵

حسین پرتوی روز گذشته پس از تحمل هفت سال بیماری سرانجام پر کشید و به همین مناسبت تعدادی از عکاسان معاصر درباره تأثیرگذاری این عکاس در پیروزی انقلاب اسلامی و بی توجهی مسئولان نسبت به وی گفتند.

گروه فرهنگی مشرق - حسین پرتوی عکاس شناخته شده انقلاب اسلامی یک تفاوت ویژه با دیگر عکاسان ارزشمند انقلاب داشت. او با ثبت عکس تاریخی دیدار همافران با امام خمینی (ره) در سال 57 سهم ویژه خود را در پیروزی انقلاب اسلامی به همگان یادآوری کرد. عکسی که بارها مورد بحث و بررسی قرار گرفت و سرانجام به نفع ملت ایران و پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد. خالق این عکس که تصور می شد، در دوران بیماری خود مورد توجه مسئولان قرار گیرد و از او به شایستگی حمایت و تجلیل شود، بیش از 7 سال با بیماری als جنگید و بدون آن که به طور بایسته و شایسته از سوی مسئولان مورد حمایت قرار گیرد، دنیای خاکی را رها کرد و پر کشید و تنها مدفنی در قطعه نام آوران به او هدیه شد.  
 
با تعدادی از عکاسان، دوستان و شاگردان این عکاس انقلابی دراین باره گفتگو کرده ایم:
 
تا زمانی که هنرمندی را در قبر نگذارند از  او یاد نمی کنند
 
مسعود زنده روح کرمانی رئیس انجمن عکاسان ایران در گفتگو با خبرنگار مهر با ابراز تأسف از درگذشت حسین پرتوی گفت: در سطح دنیا کمتر اتفاق افتاده است که یک عکاس در طول زندگی خود عکس تأثیرگذاری را ثبت کند که مرتب منتشر شود و در سال های پس از آن بارها درباره آن صحبت شود به گونه ای که یک رژیم آن را تقلبی عنوان کرد و گروه دیگری آن را قویاً تأیید کند که این اتفاق در ایران تنها درباره عکسی از حسین پرتوی رخ داد.
 
زنده روح با اشاره به عکس دیدار همافران با امام (ره) گفت: حسین پرتوی عکس دیدار همافران با امام خمینی (ره) را در 19 بهمن ماه سال 57 در روزنامه کیهان منتشر کرد و او این شانس و هوشمندی را داشت که تیزبینانه این دیدار را عکاسی کرده و منتشر کند. اما این عکاس تأثیرگذار که میراث انقلاب اسلامی ما بود، متأسفانه در طول 7، 8 سال گذشته که در بستر بیماری به سر می برد مورد کم توجهی قرار گرفت.
 
زنده روح کم توجهی به وضعیت هنرمندان و به ویژه عکاسان را طبیعت همه وزارتخانه ها و ارگان های دولتی خواند و گفت: تا زمانی که هنرمندی را در قبر نگذارند یادی از او نمی کنند و روزی که قرار است حسین پرتوی را به خاک بسپارند، با خیل عظیم پیام های تسلیت مسئولان فرهنگی مواجه خواهیم شد. این در حالی است که پرتوی بیش از 7 سال در بستر بیماری با مشکلاتش جنگید و بسیار کم توجهی دید و این بسیار بی انصافی در حق عکاسی است که عکس او در سرنوشت انقلاب اسلامی بسیار تأثیرگذار بود و بخشی از پیروزی انقلاب اسلامی مرهون عکس حسین پرتوی است.
 
رئیس انجمن عکاسان ایران همچنین از خانواده حسین پرتوی که سالها از وی با نهایت عشق و محبت پرستاری کرده اند، تقدیر کرد.
 
کشورهای مختلف دنیا از قهرمانان ملی خود به شایستگی حمایت می کنند
 
ساعد نیک‌ذات عکاس دیگری است که در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: آن چه نادیده گرفته شده این است که عکاسی نقش مهمی در سرنوشت 34 ساله ایران بعد از انقلاب داشته است و عکاسی توانست شرایط ایران را در طول سال های انقلاب و دفاع مقدس به جهانیان نشان دهد. اما متأسفانه بعد از دوران جنگ، عکاسی تبدیل به وسیله لوکس شده و دیگر کاری با عکاسی ندارند این در حالی است که نمی توان منکر تأثیرگذاری عکس در دنیای امروز شد.
 
وی به عکس تأثیرگذار حسین پرتوی از دیدار همافران با امام (ره) اشاره داشت و گفت: عکس حسین پرتوی از این دیدار در سرنوشت انقلاب تأثیرگذار بود و توانست به تقویت جبهه انقلابی کمک کند اما در همه سالهایی که او در بستر بیماری بود کمتر کسی از او سراغ گرفت و این رسم همیشگی است که همیشه بعد از مرگ به یاد آدمهای تأثیرگذار در کشورمان می افتیم.
 
نیک‌ذات به چگونگی برخورد دیگر کشورها با قهرمانان جنگی خود اشاره کرد و گفت: به طور مثال در فرانسه جایی که ناپلئون بناپارت دفن شده است، بیمارستانی ساخته شده که تمام قهرمانان ملی فرانسه را که در دوران جنگ فعال بوده و به نفع مردم فرانسه کارهایی انجام داده اند، به طور رایگان در تمام طول عمر پرستاری می شوند. ما با وجود اینکه قهرمانان بسیاری را در طول سال های دفاع مقدس داشتیم اما در کشور ما چنین امکانات و خدماتی نسبت به این افراد انجام نمی شود.
 
این عکاس شناخته شده در ادامه گفت: دولت وظیفه دارد که از همه هنرمندان و عکاسان تأثیرگذار در انقلاب و دفاع مقدس و هنرمندانی که به نفع ملت ایران فعالیت هایی داشته اند، حمایت کند چراکه این افراد نماد یک ملت و کشورند.
 
او همچنین راه اندازی و شیوه خدمات رسانی صندوق های حمایت از هنرمندان را شایسته ندانست و گفت: این صندوق ها بیشتر نقش گداپروری دارند و حمایتی نیستند.
 
نیک‌ذات همه تلاش هایی که برای حمایت از حسین پرتوی انجام شده را حاصل تلاش های علاقه مندان به او دانست و گفت: پرتوی تنها از حمایت های مردم و علاقه مندانش برخوردار بود در حالیکه باید مسئولان نسبت به وضعیت او احساس مسئولیت می کردند و به شکل سیستماتیک و بدون اعلام نیاز به او توجه می کردند.
 
مسئولانی که تنها برای گرفتن عکس یادگاری به منزل پرتوی رفتند
 
محمد نوروزی عکاس و یکی از شاگردان حسین پرتوی است که در تمام سال هایی که او در بستر بیماری بود مرتب پیگیر وضعیت سلامتی او بود و بارها به رسانه ها نسبت به رسیدگی مسئولان به وضعیت این هنرمند گوشزد می کرد.
 
نوروزی دراین باره به خبرنگار مهر گفت: اگر به اطراف خودمان نگاه کنیم به درستی و روشنی می بینم که کشورهای دیگر دنیا با سرمایه های معنوی مملکت خود و کسانی که در تاریخ یک ملت تاثیرگذار بوده اند، برخورد مناسبتری در دوران بازنشستگی آنها دارند و به خوبی تا پایان عمر از آنها به شیوه بسیار شایسته حمایت می کنند. اما در ایران این موضوع برای هنرمندان کشورمان سنگین است که می دانند تا زمانی که هستند و کار می کنند، از آنها کم یا زیاد یاد می شود اما هنرمندی که از پشت دوربین کنار می رود یا قلمش را زمین می گذارد، رفته رفته به فراموشی سپرده می شود.
 
وی افزود: حسین پرتوی با همه سجایای اخلاقی و آموزه های تربیتی که داشت در همه این سالها مورد بی مهری قرار گرفت. اگر چه کسانی با وسع اندک خود و مسئولیتی که داشتند به ایشان سر زدند و کار شایسته ای در اندازه خود کردند ولی برخی دیگر از مسئولان نیز تنها برای گرفتن عکس یادگاری به منزل ایشان می آمدند. درد جامعه عکاسی ما این است که چرا باید با عکاسان تاثیرگذار انقلاب و جنگ تحمیلی به صورت مناسبتی برخورد شود.
 
این عکاس عرصه جنگ، حسین پرتوی را سرمایه عظیم عکاسی خبری ایران دانست و گفت: وقتی کسی همچون پرتوی با چنین وضعیتی در سالهای آخر عمرش مواجه می شود، دیگر هنرمندان و عکاسان در ادامه راهشان دچار تردید می شوند. پرتوی با اقتدار و عزت زندگی کرد و نیازی به مسائل مادی نداشت.  اما او در این سالها با وجود بیماری و مشکلات مالی ناشی از آن، تنها با حقوق بازنشتسگی اندک خود زندگی کرد.
 
محمد نوروزی همچنین با انتقاد از مسئولانی که بی‌مسئولیت به حسین پرتوی سر زدند، گفت: پرتوی هر ساله در ایام دهه فجر سرش شلوغ می شد، بسیاری از مسئولان و افراد دیگر برای گرفتن عکس یادگاری به منزل ایشان مراجعه می کردند، اما دریغ از حمایت هایی که می توانستند از این عکاس تأثیرگذار انقلاب داشته باشند و نکردند. اکنون که از حسین پرتوی گذشت، امیدوارم که به داد دیگر هنرمندان برسند.
 
نوروزی در خاتمه سخنانش از همسر حسین پرتوی نیز به صورت ویژه سپاسگزاری کرد و گفت: از طرف همه شاگردان پرتوی از همسر ایشان سپاسگزارم که اگر پروانه وار گرد او نمی چرخید و چشم از او برمی داشت، پرتوی سالها زودتر از این ها چشم از جهان فرو می بست. نگاه عاشقانه و پرستاری های شبانه روزی او بود که همه این سالها امید به زندگی را در پرتوی زنده نگه داشت و با چشمش شاگردانش را مورد لطف قرار می داد اما اکنون این نگاه خاموش شده است.   
 
مردان بزرگ و تأثیرگذار در انقلاب و دفاع مقدس شایسته قدردانی و توجه ویژه هستند
 
سید عباس میرهاشمی رئیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس نیز از حسین پرتوی به عنوان یکی از عکاسان بزرگ انقلاب اسلامی ایران یاد کرد که آثار به یاد ماندنی بسیاری را در تاریخ انقلاب جاودانه کرد.
 
او پرتوی را عکاسی مردم‌دار دانست که در دوران دبیری عکس روزنامه کیهان به استعدادیابی بسیار توجه داشت و همیشه اطرافیانش را به تحصیل و پیشرفت در مسیر هنری توصیه می کرد و درس‌های بزرگی را به جامعه عکاسان داد.
 
وی افزود: پرتوی درس مردانگی و  ایستادگی به همگان داد و اگر آثارش را بازنگری کنیم همیشه داشته های تازه ای را در آن خواهیم یافت که می تواند مورد توجه قرار گیرد.
 
میرهاشمی درگذشت حسین پرتوی را ضایعه بزرگی برای جامعه هنری ایران دانست و گفت: این مردان بزرگ که در سخت ترین روزها تلاش کردند باید بیش از این مورد قدردانی قرار می گرفتند. اکنون با از دست رفتن این عکاس بزرگ گنجینه بزرگی را نیز از دست داده ایم.
 
او با اشاره به روزهای سخت بیماری حسین پرتوی و بی توجهی هایی که نسبت به وضعیت او شده بود، گفت: او در سالهای آخر عمرش با مشکلات بسیاری مواجه بود و وظیفه جامعه این بود که از چنین افرادی مراقبت بیشتری می کردند، لازم است خانواده کسانی که از زحمت کشان عرصه های سخت جامعه بوده‌ان نیز آسایش و آرامش بیشتری را تجربه کنند.
 
رئیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در پایان با تقدیر از خانواده حسین پرتوی در همه سالهای سختی که با این هنرمند همراه بوده اند، گفت: خانواده حسین پرتوی با عشق و علاقه همه سختی ها را تحمل کردند و با ایستادگی و دلدادگی و مراقبت شبانه روزی خود دریچه تازه ای از زندگی را به روی دیگران گشودند که باید از آنها به صورت ویژه تقدیر و تجلیل شود.
منبع: مهر