کفاشیان در واکنش به خبر کم بودن تعداد پیراهنهای تیم ملی و آب رفتن آنها گفته بود که ملیپوشان پیراهنها را با آب سرد بشویند و از تعویض لباس با بازیکنان حریف – که در عرف بینالمللی یک رسم محسوب میشود – پرهیز کنند!
کفاشیان آن حرف را زد تا ماجرای پیراهنهای تیم ملی که میشد خیلی ساده برطرفش کرد، به معضلی تبدیل شود. نکته تعجب برانگیز ماجرا هم این بود که چرا هیچ فرد یا نهادی درباره این مساله موضع نگرفت و هیچ برخوردی حتی به صورت شفاهی با این اتفاق تلخ صورت نپذیرفت؟
نماینده آلاشپورت در ایران که از حمایت کامل فدراسیون فوتبال ایران برخوردار است، در جریان اعتراض بازیکنان تیم ملی به پیراهنهای آن تیم در جریان اردوی آفریقای جنوبی با گستاخی ملیپوشان ایرانی را به «خودشیرینی» برای کیروش متهم کرده بود و همه جنجالهای پیرامون پیراهن تیم ملی را به اختلافات کیروش با این شرکت نسبت داده بود و می گفت که کیروش از قرارداد آل اشپورت با ایران و عدم موافقت این شرکت با پرداخت مبلغی به او ناراحت است و این حرفها را میزند.
اما بازدید روز گذشته مدیران ارشد این شرکت از تیم ملی و اذعان آنها به تقلبی بودن پیراهن تیم ملی، ماجرا را وارد ابعاد تازهتری کرد.
ملانی اشتاین هیلبر، مدیر تبلیغات این شرکت آلمانی گفت: لباسهایی که در حال حاضر تیم ملی فوتبال ایران از آن استفاده میکند، نشان آلاشپورت دارد، اما تولید این شرکت نیست.
مدیر شرکت آلمانی آل اشپورت هم حرف کیروش را تصدیق و اعلام کرد که محموله ارسالی به ایران، آن چیزی نبوده که اکنون در اختیار تیم ملی ایران قرار دارد.
این شرکت اعلام کرد که موضوع لباسهای تقلبی را پیگیری خواهد کرد و لباسهای جدیدی برای تیم ملی ایران به اتریش میفرستد.اصرار عجیب وزیر ورزش بر استاندارد بودن لباس تیم ملی
به گزارش مشرق، هنوز از اظهارات نماینده آل اشپورت یک روز نگذشته است که محمود گودرزی در حاشیه جلسه امروز هیئت دولت در مورد مشکلات به وجود آمده بر سر لباس تیم ملی گفت: «لباس های تیم ملی استاندارد است و مشکل خاصی ندارد. این اختلافات اخیر هم به این خاطر است که اسپانسر از پرداخت پول به مربی خودداری کرده و کیروش به این دلیل علیه لباس ها موضع گیری کرد.»
اینکه جناب وزیر محترم با وجود تایید قلابی بودن این لباس ها توسط مدیر شرکت تولیدکننده لباس ها، آن را استاندارد میداند جای تأمل دارد. یا ملاک استاندارد از نظر گودرزی با آن چیزی که همه می دانند فرق دارد یا اینکه نمی خواهند قبول کنند که کلاه گشادی سر فدراسیون فوتبال رفته است.
گودرزی با انداختن توپ به زمین کی روش می خواهد از فدراسیون رفع اتهام کند فارغ از اینکه ماجرای این لباس های قلابی آن قدر وسعت پیدا کرده و بین المللی شده است که دیگر جایی برای انکار باقی نمی ماند.
به گزارش مشرق، قابل تامل بودن این اظهارنظر از آن جهت است که وقتی یک مربی حرفهای مثل کیروش و بازیکنان با تجربه تیم ملی از کیفیت لباسها ایراد میگیرند، چطور ممکن است وزیری که آن لباسها را نپوشیده و از آنها استفاده نکرده از کیفیت کار راضی باشد؟
در حالی که همه از کیفیت لباسهای تیم ملی شاکیاند و مدیر اصلی شرکت آلاشپورت هم به تقلبی بودن لباسها اذعان دارد، چرا وزیر ورزش و جوانان و رئیس فدراسیون فوتبال به عنوان بالاترین مقامهای ورزش و فوتبال کشور چنین اظهارنظر میکنند؟تابناک نیز در این خصوص نوشت: بررسیهای پیشتر رسانهها نیز نشان داده بود که البسه آلاشپورت در ایران با البسه این کمپانی در خارج از کشور تفاوتهای فاحشی دارد؛
1 ـ چاپ مارک آل اشپورت نوع درجه یک خارج از ایران روی پیراهن به صورت دوخته شده است، ولی در ایران چاپی روی پیراهن قرار داده شده است.
2 ـ لوگو پیراهن تیم ملی در هر صورتی و در هر جای دنیا باید به صورت یک شکل روی پیراهن قرار داده شود، ولی این لوگو تیم ملی روی پیراهن در ایران و خارج از ایران به شدت با هم در تضاد است.
3 ـ در لباس درجه یک آلاشپورت که در خارج از ایران به فروش میرسد،، مدل کول مکس است، ولی پیراهن داخل ایران کویک درای است.
4 ـ سر آستین پیراهن خارج از ایران کشبافت است، ولی پیراهن فروش داخل ایران با یک دوخت معمولی طراحی شده است.
5 ـ یوز ایرانی پیراهن داخل ایران به شدت کم رنگتر از پیراهن فروش خارج از کشور است.
به گزارش مشرق، اینکه چطور نماینده آلاشپورت در ایران لباسهای قلابی را که تولیدی شرکت خود نیست، به فدراسیون تحویل داده و در همه این مدت ملیپوشان را با لباسهای تقلبی ساپورت کرده، علامت سؤال بزرگی است که شاید در ساعتها و روزهای آینده، موجب رسوایی افرادی شود.
ایسنا هم در این خصوص نوشت: در حالی حمایتهای بیشائبه – شاید هم با شائبه – فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش از نمایندگی شرکت آل اشپورت در خاورمیانه (تامین کننده لباسهای تیم ملی) ادامه دارد که جعفری، مدیر این نمایندگی که یک ایرانی است چند روز است از دسترس خبرنگاران خارج شده و پاسخگوی اتفاقات نیست.
از همه این مسائل مهمتر این است که چرا تیم ملی در فاصله سه هفته مانده به جام جهانی باید درگیر چنین مسائلی شود. فدراسیون و رییس خنده رویش ادعای مدیریت قوی دارند، اما در عمل نتیجه چیز دیگری از آب در میآید.
مدیران رده بالای ورزشی ایران و فدراسیون نشینها حتما می دانند که وقتی یک نفر همه کارها را به ریشخند میگیرد، دنیا به ما پوزخند می زند و خدای نکرده روزی خواهد رسید که همه با هم برای سرنوشت فوتبال ایران گریه کنیم.